Εγραψε ο Λούλης ένα κείμενο για το new kid in town κι έγινε χαλασμός Κυρίου. Και σιγά τη σοφία που έγραψε δηλαδή ο άλλοτε διευθυντής πολιτικού σχεδιασμού του Καραμανλή. Οτι ο Τσίπρας πέτυχε τον «απόλυτο αυτοχειριασμό», αφού αντί να αλλάξει ο Αλέξης τον ΣΥΡΙΖΑ, τράβηξε ο ΣΥΡΙΖΑ τον Αλέξη στον βυθό και τον έπνιξε. Επίσης, ότι το «νέο παιδί στην πόλη» θα εκμεταλλευτεί την κυβερνητική φθορά τού ενός και την πολιτική καταβύθιση του άλλου, για να αναδειχθεί ως τρίτος πόλος.
Σωστά τα έγραψε ο Λούλης (που μάθαμε επίσης ότι πλέον δραστηριοποιείται επαγγελματικά στο εξωτερικό, όχι στην αχάριστη Ελλάδα), αλλά τόση έκπληξη στην Εκκλησία του Δήμου δεν ήταν απαραίτητη. Απλώς κωδικοποίησε αυτά που ξέρει και η Κουτσή Μαρία στην Πέρα Δώθε Παναγιά. Τσαντίστηκαν, βέβαια, οι Συριζαίοι (ή, να το πούμε ακριβέστερα, αποκαρδιώθηκαν) διότι η Λούλειος ανάλυση κονιορτοποίησε την καινούργια επιθετική γραμμή Τσίπρα, η οποία ταλαιπωρείται κάπου ανάμεσα στο «Μητσοτάκη παραιτήσου» και στο «Μητσοτάκη κάνε τώρα εκλογές».
«Και γιατί αποκαρδιώθηκαν στην Κουμουνδούρου;» θα ρωτήσετε. Μα διότι κατά τις πληροφορίες, Λούλης και Τσίπρας είχαν έρθει πολύ κοντά το προηγούμενο διάστημα (αυτό πάλι;) και οι βαριές εκφράσεις της ανάλυσης ξεπέρασαν το επαγγελματικό όριο, πλησιάζοντας επικίνδυνα την πισώπλατη μαχαιριά. Βλακείες. Στην Κουμουνδούρου έχουν τόσο πεσμένο ηθικό, ώστε εκεί που κάποτε έψαχναν αφορμή να τσακωθούν, τώρα ψάχνουν αφορμή να καταρρεύσουν ψυχολογικά.
Η ψυχολογική τραγωδία τους συνίσταται σε κάτι απλό. Ενώ πιστεύουν ακραδάντως ότι ο Μητσοτάκης παθαίνει ζημιά λόγω της πανδημίας και της ακρίβειας στο ρεύμα (σε αυτά εστιάζουν μονίμως την πολεμική τους), δεν μπορούν να εισπράξουν τη φθορά του. Σαν να κάνουν γιουρούσι σε ύψωμα, να νικούν (πιστεύουν) στη μάχη, αλλά να μην μπορούν να το καταλάβουν και να υψώσουν τη σημαία τους. Πραγματικοί Σίσυφοι εκεί στην Κουμουνδούρου.
Μέχρι πρότινος είχαν τη βολική θεωρία του μετρό. Πρώτα κατεβαίνει κάποιος από τον έναν συρμό, περιμένει λίγο στην αποβάθρα και μετά επιβιβάζεται σε άλλον, που πάει προς την απέναντι πλευρά. Με βάση αυτή τη θεωρία, αρκούσε να διώχνουν κόσμο από τον Κυριάκο – αυτός σε βάθος χρόνου νομοτελειακά θα κατέληγε στον Αλέξη.
Τώρα εμφανίστηκε καινούργια γραμμή από το πουθενά κι αυτό αλλάζει τα πράγματα. Καθότι άλλο μια πόλη με δύο γραμμές μετρό κι άλλο με τρεις, όταν μάλιστα ο κεντρικός σταθμός μετεπιβίβασης συνεχίζει να ανήκει κυριαρχικά στον Κυριάκο. Μέσα από έναν λαβύρινθο αντιξοοτήτων και πιθανοτήτων, ο Πρωθυπουργός συνεχίζει να διατηρεί τη δεσπόζουσα θέση του στο μεταφορικό έργο.
Ο Λούλης διέρρηξε ανοικτές θύρες. Κι όμως οι Συριζαίοι το εξέλαβαν ως τη διάρρηξη του αιώνα. Τους είπε το αυτονόητο και αυτοί έπαθαν την πλάκα τους. Περνούν οι βδομάδες από την περίφημη σκλήρυνση της γραμμής τους με το αίτημα για εκλογές και η επιθετικότητά τους μετατρέπεται σε σαπουνόφουσκες που σπάνε ακίνδυνες στον αέρα. Βλέπουν το νέο σκηνικό και δεν το καταλαβαίνουν. Αλλά ούτε το παλιότερο καταλάβαιναν, φάνηκε εκ του αποτελέσματος. Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης.