| CreativeProtagon
Απόψεις

Οι boomers και τα προϊόντα τους

H συζήτηση για εξαγορά της ΙΟΝ έφερε στο προσκήνιο μια εποχή που οι ελληνικές φίρμες είχαν οπαδούς –ήταν η γενιά των boomers, η πρώτη που έζησε τη βιομηχανοποίηση στα είδη μαζικής κατανάλωσης. Που αν ήσουν νοικοκυρά, θα έπαιρνες Πίτσος ή ΙΖΟΛΑ. Να λες πως σου αρέσουν και τα δύο ήταν τόσο πιθανόν όσο να λες ότι είσαι και Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός
Αντώνης Πανούτσος

Είμαι original boomer. Από εκείνη τη μεγάλη γενιά των παιδιών που γεννήθηκαν μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο σαν επιβεβαίωση ότι το ανθρώπινο είδος θα επιζήσει.

Η γενιά των boomers στην Ελλάδα ήταν η πρώτη που έζησε τη βιομηχανοποίηση στα είδη μαζικής κατανάλωσης. Τα χειροποίητα παπούτσια, τα παντελόνια στον ράφτη, τα γιαούρτια από το πήλινο δοχείο του γιαουρτά και ο καβουρδισμένος κομμένος καφές ανάμεσα στο ’55 και το ’70 είχαν γίνει Μούγερ, Lee, ΕΒΓΑ και Λουμίδης. Ορισμένα από αυτά κονταροχτυπιούνταν για την αγάπη μας. Αν ήσουν άγριο νιάτο, θα φορούσες Lee ή Levis. Αν ήσουν νοικοκυρά, θα έπαιρνες Πίτσος ή ΙΖΟΛΑ. Να λες πως σου αρέσουν και τα δύο ήταν τόσο πιθανόν όσο να λες ότι είσαι Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός.

Θυμήθηκα την οπαδική προσέγγιση της γενιάς των boomers στα βιομηχανικά προϊόντα από την είδηση ότι ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος μαζί με μια ομάδα επιχειρηματιών κινήθηκαν για να εξαγοράσουν τη σοκολατοβιομηχανία της ΙΟΝ. Το αντίπαλον δέος της σοκολάτας Παυλίδη στη δεκαετία του ’50. Το GPS της γραμμής Αθήνα – Πειραιά, που από τη μυρωδιά της σοκολάτας στην Πειραιώς καταλαβαίναμε ότι το λεωφορείο έφτασε στο Φάληρο.  

Οπως είναι φυσικό, τα ελληνικά καταναλωτικά αντικείμενα που επιβίωσαν από τη δεκαετία του ’50 είναι ελάχιστα και τα περισσότερα, όπως οι σοκολάτες ή η φυτίνη ΕΛΑΪΣ, έχουν να κάνουν με τη γεύση. Κάποια, όπως οι Ελβιέλες ή οι Εβγες, διατηρήθηκαν σαν generic terms, χρόνια αφότου οι εταιρείες που τα κατασκεύαζαν είχαν κλείσει. Αλλα ήταν συγκεκριμένα προϊόντα που μάθαμε να χρησιμοποιούμε μέχρι η μόδα να τα σκοτώσει. Οσο πιο κοντά στο δέρμα είναι, τόσο μεγαλύτερη η εξάρτηση. Ξεκίνησα να φοράω λευκές πετσετέ κάλτσες με μπλε και κόκκινη ρίγα όταν ήταν αβανγκάρντ και σταμάτησα να τις φοράω όταν οι μόνοι που είχαμε μείνει ήμασταν εγώ και γερμανοί πρωταγωνιστές σε ταινίες πορνό. Αλλα οι πιστοί τους τα κρατάνε ζωντανά σαν τεχνουργήματα από αρχαίες θρησκείες. Εχω φίλη με λεφτά που μένει στο Παρίσι, τα ρούχα που φοράει κοστίζουν όσο ένα δυάρι στην Αχαρνών, αλλά όταν έρχεται στην Ελλάδα, το πρώτο πράγμα που αγοράζει είναι σατέν κιλότες από τη λαϊκή.

Ολα τα προηγούμενα, αφιερωμένα στους boomers. Εκείνους που φυλάνε καταναλωτικές Θερμοπύλες και μπορούν να ξεχωρίσουν τα Ζίτα από τις Ελβιέλες, τα Palco από τα Ατθίς και τα Stop από τις Σκουφίτσες.