Λίγες ημέρες πριν από το ποδοσφαιρικό ντέρμπι ανάμεσα στον Αρη και στον ΠΑΟΚ, χουλιγκάνοι των δύο ομάδων έκλεισαν ραντεβού για ξύλο στο χώρο του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ο χώρος επελέγη για να δαρθούν και να σκοτωθούν ανενόχλητοι, χωρίς την παρέμβαση της Αστυνομίας. Για την περίθαλψη των τραυματιών το ΑΧΕΠΑ ήταν δίπλα.
Η Αστυνομία απέτρεψε τη σύγκρουση και τον συνωστισμό στην εφημερία του νοσοκομείου περικυκλώνοντας τους Αρειανούς στο Πανεπιστήμιο και τους ΠΑΟΚτσήδες στην Τούμπα. Αν άφηναν τη συνάντηση να πραγματοποιηθεί, την επομένη θα μετράγαμε σπασμένα κεφάλια με ένα πικρό χαμόγελο: στο Πανεπιστήμιο θα είχε περισσότερο ξύλο απ’ ό,τι στο γήπεδο. Και δεν θα ήταν περίεργο.
Τα ξέρουμε, τα έχουμε εμπεδώσει τόσο καλά, ώστε έγιναν κομμάτι αυτού που αντιλαμβανόμαστε ως κανονικότητα.
Σχεδόν χίλιοι φοιτητές του ΑΠΘ υπέγραψαν ένα κείμενο διαμαρτυρίας, ζητώντας να ληφθούν μέτρα κατά της διακίνησης ναρκωτικών.
Το Οικονομικό Πανεπιστήμιο κλείνει συμβολικά, καταγγέλλοντας τη διακίνηση ναρκωτικών στους χώρους του.
Στο Πολυτεχνείο και σε άλλες Σχολές, λειτουργούν αποθήκες πολεμοφοδίων και καταφύγια βίαιων αντιεξουσιαστικών ομάδων.
Η κυβέρνηση έβαλε λάδι στο καζάνι της βίας επαναφέροντας το αναχρονιστικό πλαίσιο του ασύλου, αλλά και τη συμμετοχή των φοιτητών στην εκλογή διοικητικών οργάνων, συντηρώντας ένα πεδίο κομματικών αντιπαραθέσεων. Παραλλήλως, ο υπουργός Παιδείας ζητεί από τους φοιτητές να ασκήσουν αστυνομικά καθήκοντα, ενώ η επιτροπή που μελέτησε το θέμα της ανομίας στα Πανεπιστήμια κατέληξε σε ιδεολογήματα περί διαλόγου και απομάκρυνσης των ΑΤΜ.
Αυτή είναι η εικόνα σήμερα. Ερχεται, λοιπόν, ο Μητσοτάκης και λέει ότι αυτά θα τελειώσουν; Πώς θα τελειώσουν. Με έναν νέο νόμο για το άσυλο. Προφανώς εννοεί επαναφορά του πλαισίου που προσδιόριζε το άσυλο εντός της διδακτικής αίθουσας και του αμφιθεάτρου. Εντάξει. Τι άλλο θα κάνει; «Οι συμμορίες που σήμερα τα λυμαίνονται θα εξοβελιστούν από αυτά. Αυτήν τη δουλειά θα την κάνει η οργανωμένη πολιτεία και όχι κάποιο – εντός εισαγωγικών – ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα».
Ο Μητσοτάκης περιγράφει το προφανές. Για μία άλλη χώρα, όχι για την Ελλάδα. Διότι μόλις αλλάξει ο νόμος για το άσυλο και πεταχτεί η πρώτη συλλογικότητα έξω από το Πολυτεχνείο, τα Εξάρχεια θα θυμίζουν μπάρμπεκιου με σκουπίδια. Βλέπουμε το φαινόμενο αλλά, νομίζω, δεν έχουμε αντίληψη της έκτασής του, ειδικά στις διαστάσεις που έλαβε τα τελευταία χρόνια. Ούτε απλό είναι, ούτε εύκολα λύνεται. Μιλάμε για ένα μικρό πόλεμο στο κέντρο της πρωτεύουσας.
Δεν αρκεί η πολιτική βούληση. Χρειάζεται και η καθολική συναίνεση μίας κοινωνίας που έχει πλέον αναπτύξει κουλτούρα αν όχι ανοχής της ανομίας, σίγουρα ενσωμάτωσης στην καθημερινότητά της. Τα ΜΑΤ θα επιχειρούν στα Εξάρχεια και στη Βουλή η αξιωματική αντιπολίτευση θα καταγγέλλει το κράτος καταστολής. Στη ΝΔ το παρουσιάζουν ως απλή υπόθεση. Σαν να μην καταλαβαίνουν και οι ίδιοι πόσο περίπλοκη είναι.