Η απόφαση των αρμοδίων ρυθμιστικών αρχών στις ΗΠΑ να παράσχουν πλήρη άδεια στο εμβόλιο της Pfizer για την Covid-19 έχει δύο σημαντικά αποτελέσματα. Κονιορτοποιεί μια σειρά ψευδοεπιστημονικών επιχειρημάτων του αντιεβολιαστικού κινήματος που εδώ και μήνες αναπαράγονται διαμέσου των social media και αίρει όσα νομικά προβλήματα εμπόδιζαν μέχρι σήμερα τις κυβερνήσεις να καταστήσουν υποχρεωτικό τον εμβολιασμό εργαζομένων σε θεσμούς αποφασιστικής σημασίας για τη δημόσια υγεία.
Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, μπορεί να ξανανοίξει η συζήτηση για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό και των εκπαιδευτικών, την οποία έκλεισε πριν λίγο καιρό ο Πρωθυπουργός, δίνοντας πρακτικά άλλη μια ευκαιρία στο σύνολο των εκπαιδευτικών να αποδείξουν δυο πράγματα:
Πρώτον, ότι κατανοούν εμπράκτως τη βασική αποστολή του Σχολείου, που δεν είναι άλλη από τη διάδοση του Ορθολογισμού και της Επιστήμης και συνακόλουθα η καταπολέμηση της μαγικής σκέψης στη σύγχρονη της εκδοχή, δηλαδή η καταπολέμηση των θεωριών συνωμοσίας.
Δεύτερον, ότι ενστερνίζονται ως παιδαγωγοί τον ρόλο του εκπαιδευτικού, που λειτουργεί ως παράδειγμα αλληλεγγύης για την κοινότητα και τις βασικές της ανάγκες / αξίες της, με κορυφαία ανάμεσά τους αυτή της δημόσιας υγείας.
Δυστυχώς, παρά την πίστωση χρόνου που τους δόθηκε, λίγες μέρες πριν το άνοιγμα των σχολείων τα ποσοστά των ανεμβολίαστων εκπαιδευτικών παραμένουν ιδιαίτερα υψηλά. Αν και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας προσπαθεί να υποβαθμίσει το πρόβλημα, η ίδια η υφυπουργός. Ζέτα Μακρή, αποδέχτηκε ότι ένας στους πέντε εκπαιδευτικούς της πρωτοβάθμιας και ένας στους τέσσερις στη δευτεροβάθμια δεν έχουν εμβολιαστεί.
Οι όροι παρουσίας τους στα σχολεία βέβαια έχουν ήδη ξεκαθαριστεί (τεστ δις εβδομαδιαίως). Γνωρίζουμε όμως ότι λίγο συμβάλλουν στην αναχαίτιση της πανδημίας -ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι όλα τα επιπλέον προβλεπόμενα μέτρα θα τηρηθούν- ενώ το μοναδικό όπλο για να κτιστεί τείχος εναντίον της και στο χώρο της Εκπαίδευσης είναι ο εμβολισμός.
Εφόσον, λοιπόν, δεν καταστεί υποχρεωτικός, έστω και την ύστατη στιγμή, στα γραφεία των Συλλόγων Διδασκόντων ενός κλασικού δημοτικού θα συγχρωτίζονται καθημερινά 6-7 ανεμβολίαστοι με είκοσι περίπου εμβολιασμένους δασκάλους, ενώ σ’ ένα μεγάλο λύκειο κάποιες δεκάδες καθηγητές ένθεν κακείθεν. Και μόλις το κουδούνι χτυπά θα πηγαίνουν για μάθημα στις τάξεις τους και στη συνέχεια οι μαθητές τους στις οικογένειές τους. Και σε λίγο τα παράθυρα θα κλείσουν, ενώ οι μάσκες θα εξακολουθούν να βγαίνουν για καφέ, νερό, ένα τοστ, για να «πάρω λίγο αέρα, βρε αδελφέ».
Στα παραπάνω, ας προσθέσουμε ότι σταδιακά θα προσληφθούν και ως αναπληρωτές μερικές χιλιάδες εκπαιδευτικοί, εξ ορισμού νεότεροι από τους μόνιμους. Μάλιστα, πολλοί από αυτούς, θα έρθουν στα σχολεία απ’ ευθείας από τις τουριστικές περιοχές, όπου είτε εργάζονταν το καλοκαίρι, είτε έκαναν τις διακοπές τους, συμμετέχοντας και στις δυο περιπτώσεις ενεργά στην τουριστική, νυχτερινή ζωή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται…
Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω και με δεδομένη τη μολυσματικότητα του στελέχους Δ, καθώς και τους διατιθέμενους εκπαιδευτικούς χώρους μπορούμε να υποθέσουμε ότι το άνοιγμα των σχολείων θα επιδράσει στην περαιτέρω διάδοση της πανδημίας. Εφόσον, βέβαια η κυβέρνηση δεν τολμήσει να καταστήσει υποχρεωτικό τον εμβολισμό και των εκπαιδευτικών.
Αντιθέτως, αν αποφασιστεί έστω και τώρα η υποχρεωτικότητά του, αυτή μπορεί να ξεκινήσει άμεσα με το να τεθεί ως προϋπόθεση πρόσληψης των αναπληρωτών η προσκόμιση πιστοποιητικού εμβολιασμού/νόσησης ή, τουλάχιστον, βεβαίωση ολοκλήρωσης της πρώτης δόσης. Κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει χωρίς το παραμικρό νομικό κώλυμα, αφού κάθε αναπληρωτής υπογράφει νέα σύμβαση έργου. Πρόκειται για ένα αποτελεσματικό μέτρο, που μπορεί να λειτουργήσει παράλληλα και ως τελικό «μήνυμα» προς τους μέχρι σήμερα ανεμβολίαστους μονίμους εκπαιδευτικούς σχετικά με την πρόθεση της κυβέρνησης να καταστήσει τον εμβολιασμό τους υποχρεωτικό εντός Σεπτεμβρίου.
Στη συνέχεια και εφόσον η πολιτική βούληση της κυβέρνησης ως προς τους ενήλικες εκπαιδευτικούς θα έχει εκφραστεί ξεκάθαρα, μια ακόμη κίνηση ανάλογης σπουδαιότητας είναι ανάγκη να εκδηλωθεί. Πρόκειται για τον μαζικό, επιτόπιο εμβολιασμό των μαθητών ηλικίας 12-17 ετών, με εμβολιαστικά συνεργεία που θα επισκέπτονται τα Γυμνάσια / Λύκεια της χώρας ώστε να εμβολιάσουν γρήγορα όλοι οι μαθητές. Μάλιστα για να αποφευχθεί κάθε νομική εμπλοκή αλλά και αντίδραση από τον εμβολιασμό μπορούν να εξαιρούνται, όσοι μαθητές καταθέτουν αίτηση εξαίρεσης υπογεγραμμένη από τους γονείς τους.
Η γενιά μου σώθηκε από τους μαζικούς εμβολιασμούς στα σχολεία. Τότε κανείς δεν ρωτούσε τους γονείς. Το συμφέρον της δημόσιας υγείας και των παιδιών τους υπερίσχυε της «άποψης» τους. Έτσι ανήκω στην πρώτη γενιά που μέλη της δεν σέρνονται μέχρι το τέλος της ζωής τους με πατερίτσες χτυπημένα από την πολιομυελίτιδα στους δρόμους των πόλεων και των χωρίων μας. Κάποιοι, λίγο μεγαλύτεροι από εμένα δεν είχαν αυτή την τύχη και ζήσαν μια ζωή χτυπημένοι από την ασθένεια, επειδή δεν πρόλαβαν να εμβολιστούν. Κάποιοι άλλοι πέθαναν από παιδικές ασθένειες που σήμερα έχουν πλέον εξαφανιστεί, λόγω ακριβώς των μαζικών και υποχρεωτικών εμβολιασμών στα σχολεία.
Και η Ελλάδα τότε ήταν μια καθυστερημένη και φτωχή χώρα. Αξίζει σήμερα, να χαθεί έστω και ένα παιδί από την πανδημία και ένας μεγάλος αριθμός τους να κληρονομήσει σοβαρά προβλήματα υγείας για όλη του τη ζωή, όταν έχουμε εμβόλια εν αφθονία, δωρεάν και μάλιστα νέας γενιάς με απειροελάχιστες, γνωστές και αντιμετωπίσιμες παρενέργειες; Μόνο και μόνο γιατί δειλιάσαμε;
* Ο Νίκος Σαλτερής είναι επίτιμος σχολικός σύμβουλος Δ.Ε. και συγγραφέας