The Politician. Είναι σειρά, στο Netflix. Μία παρωδία της αμερικανικής πολιτικής ζωής μέσα από μικρογραφίες της. Κάποια στιγμή η Γκουίνεθ Πάλτροου διεκδικεί τη θέση του Κυβερνήτη στην Καλιφόρνια. Η ατζέντα της περιέχει μόνο ένα θέμα: την απόσχιση της Πολιτείας από τις ΗΠΑ. Αφού εξηγεί για ποιους λόγους η Καλιφόρνια και οι κάτοικοι της δεν έχουν και μεγάλη σχέση με την υπόλοιπη χώρα, απευθύνει πρόσκληση στη Νέα Υόρκη και στο Ιλινόις (Σικάγο), να ακολουθήσουν. Αυτές οι γραμμές του σεναρίου θα μπορούσαν να είναι και μία δραματοποιημένη μεταφορά του αμερικανικού προβλήματος. Το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό ή πολιτικό. Είναι θέμα κουλτούρας.
Ξεκινήστε να διαβάζετε ομιλίες αμερικανών προέδρων στην εξέδρα της ορκωμοσίας τους, όταν η Βίβλος είναι ακόμα ζεστή από την παλάμη τους. Όλοι τους υπόσχονται ένα νέο ύφος πολιτικής και μία πρωτεύουσα που θα λειτουργεί με διαφάνεια προς το συμφέρον όλων. Κυρίως, όμως, αναφέρονται στην ανάγκη για ενότητα του αμερικανικού λαού. Ο Ομπάμα μάλιστα χρησιμοποιούσε συχνά την ίδια ατάκα πριν και μετά την εκλογή του. «Δεν υπάρχουν μπλε και κόκκινες Πολιτείες, υπάρχουν μόνοι οι Ηνωμένες Πολιτείες». Αυτή η φράση μας βοηθάει να καταλάβουμε ότι τα προβλήματα στην αμερικανική κοινωνία δεν εντοπίζονται μόνο σε επίπεδο αντιλήψεων που διατρέχουν οριζόντια τη χώρα. Είναι και ανάμεσα στις Πολιτείες, ακόμα και πέρα από τα απόνερα του Εμφυλίου. Τα κοινά που έχει ο Καλιφορνέζος με τον κάτοικο της Αλαμπάμα, κάποιες φορές δείχνουν λιγότερα από αυτά που τους χωρίζουν.
Το Politico κάλεσε τον Μπάιντεν να αποφύγει τις ενωτικές αναφορές στην ομιλία του. Όχι ότι είναι λάθος, αλλά κανένας δεν πρόκειται να δώσει σημασία. Σωστό. Και εδώ οι κυβερνήσεις ξεκινούν «όλων των Ελλήνων» και μέσα σε δύο εβδομάδες τα προσχηματικά έχουν ξεχαστεί.
Ο Μπάιντεν ξεκινάει τη θητεία του με μερικές ιδιαιτερότητες που συνιστούν ιστορική πρωτοτυπία. Είναι ένας πρόεδρος που, κυριολεκτικά, τον μισεί ένα κομμάτι του εκλογικού σώματος. Πόσο μεγάλο είναι αυτό το κομμάτι; Απροσδιόριστο, αλλά όχι αμελητέο. Για μερικά εκατομμύρια Αμερικανών ο Μπάιντεν είναι ο εκτελεστικός βραχίονας μίας συνωμοσίας που στήθηκε για να βγάλει τον Τραμπ από τον Λευκό Οίκο. Και για πολλούς, τουλάχιστον όσους πιστεύουν τα περί Qanon, ο νέος πρόεδρος ανήκει σε μία κλειστή σέχτα σατανιστών κανιβάλων παιδόφιλων που ελέγχουν τα media. Τι θα πει σε αυτούς ο Μπάιντεν; Ότι έρχεται να ενώσει την Αμερική; Αν μη τι άλλο, όταν ορκίζεσαι με χιλιάδες στρατιώτες γύρω σου και την πρωτεύουσα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, όλα αυτά θα ακουστούν κάπως αστεία.
Ο Μπάιντεν, λοιπόν, είναι ο πρώτος πρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ που, αν θέλει να πετύχει, θα πρέπει να περάσει σχεδόν απαρατήρητος, χωρίς να προκαλεί τους «απέναντι». Να αποφύγει τους συμβολισμούς και να εστιάσει στα μικρά και στα οικονομικά. Οι Αμερικανοί δεν πρόκειται να αφήσουν στην άκρη τα «ψεκασμένα» επειδή ο πρόεδρος καλεί σε ενότητα. Θα τα αφήσουν αν η ανάκαμψη από την πανδημία οδηγήσει σε νέες δουλειές, αν βρουν φθηνό χρήμα για να ανακαινίσουν τα σπίτια τους και αν το πολιτικό περιβάλλον ανοίξει κάπως τις βαλβίδες που εκτονώνουν την ένταση.
Aν ο Μπάιντεν είναι καλά στην υγεία του, το 2023 θα έχει συμπληρώσει ογδόντα χρόνια ζωής, έχοντας περάσει τα πενήντα ως εκλεγμένος στην Ουάσιγκτον. Και, λογικά, αν όλα εξελιχθούν ομαλά, αυτή η θητεία θα είναι η προπαρασκευή για τη διεκδίκηση της προεδρίας από την Κάμαλα Χάρις. Κατά μία εκδοχή, αυτή η θητεία που αρχίζει τώρα, πέτυχε πριν καν ξεκινήσει. Αρκεί που δεν είναι ο Τραμπ.