Υπάρχουν μόνο δύο κανάλια για να έρθουν στη δημοσιότητα τα emails για τη Folli Follie: η ελεγκτική εταιρεία και η Δικαιοσύνη. Αν εξετάσουμε τα ίχνη του σχετικού ρεπορτάζ, γίνεται αντιληπτό ότι τα σχετικά στοιχεία προωθήθηκαν στον Τύπο από τις δικαστικές αρχές. Δεν είναι ούτε η πρώτη φορά, ούτε η τελευταία.
Εδώ εγείρεται ένα ερώτημα: η δημοσιοποίησή τους έγινε έπειτα από πολιτική παρότρυνση ή οι ανακριτικές αρχές είπαν να κάνουν χριστουγεννιάτικο δώρο στις πηγές τους; Στην Ελλάδα ζούμε, είναι εύλογο (αλλά όχι και αυταπόδεικτο) να υποθέσουμε ότι για τα στοιχεία της έρευνας πρώτα ενημερώθηκε η σφαίρα της πολιτικής εξουσίας και εν συνεχεία ο Τύπος. Καμία έκπληξη. Για την υπόθεση Novartis είχαμε διαβάσει το περιεχόμενο καταθέσεων πριν καν γίνουν. Σε μία κανονική χώρα θα μαθαίναμε για το περιεχόμενο των email αν η Δικαιοσύνη έκρινε ότι τα στοιχεία χρήζουν διερεύνησης και έστελνε τον φάκελο στη Βουλή ή καλούσε τους εμπλεκόμενους να δώσουν εξηγήσεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ διαμαρτύρεται και φωνάζει για τον επικοινωνιακό και πολιτικό θόρυβο γύρω από την υπόθεση. Πρώτα θα έπρεπε να βάλει τις φωνές για τον τρόπο με τον οποίο ήρθαν αυτά τα πράγματα στη δημοσιότητα. Αλλά τότε η Κουμουνδούρου θα γινόταν το σπίτι του κρεμασμένου που καλό είναι να μη μιλάνε για σχοινί.
Και μετά είναι το περιεχόμενο των emails. Συγγνώμη, αλλά τι περίμεναν στον ΣΥΡΙΖΑ; Να βγουν αυτά τα emails στο φως και να μη μιλήσει, να μη ρωτήσει κανείς; Ποια θα ήταν, ας πούμε, η πρέπουσα στάση; Προφανώς το να πούμε ότι, εντάξει, είναι ισχυρισμοί ενός διεφθαρμένου εταιρικού στελέχους που αναφέρεται σε στελέχη με δεδομένο το τεκμήριο του ηθικού πλεονεκτήματος. Αριστεροί είναι οι άνθρωποι, αποκλείεται να έχουν σχέση με κάτι τέτοιο. Θεμιτό να το θέλουν, αλλά δεν πάει έτσι. Και θόρυβος θα σηκωθεί και ερωτήσεις θα γίνουν. Πού είναι το πρόβλημα;
Βέβαια όσοι φωνάζουν και κουνάνε το δάχτυλο παριστάνοντας τις τροφίμους Παρθεναγωγείου, προσπαθούν να μας πείσουν ότι προσγειώθηκαν τώρα στη χώρα. Διότι όλοι γνωρίζουμε για πολιτικούς που διατηρούν προνομιακές σχέσεις με εταιρείες, που κανονίζουν ρουσφέτια (από προσλήψεις μέχρι δωρεές) για την περιφέρεια τους και ενδεχομένως παίρνουν και καμιά ενίσχυση για την πολιτική τους δράση. Μην κοροϊδευόμαστε, δηλαδή, μεταξύ μας. Ακόμα και το θέμα της στήριξης που φέρεται να έδωσε το Μαξίμου, δεν έχει μόνο μία πλευρά. Μία μεγάλη ελληνική εταιρεία που κινδυνεύει με κατάρρευση. Κανένας δεν θέλει να του σκάσει κάτι τέτοιο όσο βρίσκεται στο Μαξίμου.
Συνεπώς; Βλέποντας και κάνοντας. Εύλογο να γίνονται ερωτήσεις και θεμιτό κάποιοι να υπερασπίζονται την ακεραιότητα του κρυστάλλινου πολιτικού τους βίου. Απλώς αυτά τα υστερικά περί σκευωρίας καλό είναι να εκλείψουν, ειδικά όταν βγαίνουν από στόματα που τραγουδούσαν στον ρυθμό της Novartis.