Η Κατερίνα Σακελλαρόπουλου είναι δικαστικός. Αλλά δεν είναι Χρήστος Σαρτζετάκης, δεν πρόκειται δηλαδή να σταθεί ανάμεσα σε δύο τσολιάδες και να αναφωνήσει ότι είμεθα «έθνος ανάδελφόν».
Η νέα Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ένας άνθρωπος προοδευτικός, καλλιεργημένος, ανοιχτόμυαλος που διατηρεί πάρα πολύ καλή σχέση με την Τέχνη. Ξέρει την πολιτική, την παρακολουθεί. Μένει τώρα να μάθει και τους χειρισμούς της.
Επίσης έχει αίσθηση του χιούμορ, ζει απλά, πάει θέατρο και σινεμά, προτιμά τη Χαλκιδική για διακοπές ως Θεσσαλονικιά πιστή στα ήθη της ιδιαίτερης πατρίδας. Παρεμπιπτόντως, δηλώνει φίλη του Αρη αν και η ζωή στην πρωτεύουσα την έκανε να συμπαθήσει και τον Ολυμπιακό.
Θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι είναι ένας από μας. Ωστόσο δεν είναι ένας από μας. Διαθέτει υψηλή νομική κατάρτιση και αντίληψη, στοιχεία που εξασφαλίζουν ακριβείς χειρισμούς σε επίπεδο θεσμών. Τα περί «πολιτικού προσώπου» καλύπτονται από τις γνώσεις και το νομικό της έργο. Και η θητεία της στο ΣτΕ δείχνει την ευαισθησία της σε θέματα περιβάλλοντος.
Η επιλογή του Μητσοτάκη σε πρώτη ανάγνωση δείχνει ανώδυνη. Απέφυγε πολιτικό πρόσωπο και μαζί τις τριβές αλλά και τα παζάρια που συνεπάγεται μία πολιτική επιλογή. Ως συναινετική επιλογή θα προκαλέσει αμηχανία σε αυτούς που θα την απορρίψουν. Ο Τσίπρας την είχε επιλέξει για την κεφαλή του ΣτΕ, δεν θα είναι εύκολο να αιτολογήσει την καταψήφισή της.
Πρόκειται, φυσικά, για μία ιστορική στιγμή με την πρώτη γυναίκα Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Οσοι γνωρίζουν την Κατερίνα Σακελλαροπούλου δικαιούνται να αισιοδοξούν και να πιστεύουν ότι σύντομα όλοι οι Ελληνες θα διακρίνουν την ευστοχία της επιλογής.
Και ένα παραλειπόμενο: την ώρα που ο Μητσοτάκης έκανε τη σχετική ανακοίνωση, ο Προκόπης Παυλόπουλος έκανε την απονομή των Βραβείων Μπότση. Η αίθουσα χειροκροτούσε και διάβαζε στα κινητά περί Σακελλαροπούλου. Μόλις ο Πρόεδρος έδωσε τα βασικά βραβεία, αποχώρησε, επικαλούμενος το ταξίδι που έχει να κάνει στην Ιρλανδία. Ήταν ένα αμήχανο στιγμιότυπο.