Συχνά οι πολιτικοί μου θυμίζουν καρχαρίες σε ενυδρείο. Θα κατασπαράξουν οτιδήποτε με ψαχνό βρεθεί μπροστά τους, αδιαφορώντας για όλους όσους παρακολουθούν έξω από το τζάμι. Ακόμα και αν δεν είναι στη φύση τους, είναι στη φύση της πολιτικής.
Παρακολουθώντας αυτή τη μικρή αναδιάταξη στο κοινοβούλιο αντιλαμβάνεσαι ότι αν ο Τσίπρας χρειαζόταν περισσότερους, πάλι θα τους έβρισκε. Εν ανάγκη ο Καμμένος θα άφηνε και τον Κατσίκη να δώσει εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση. Και αν τα πράγματα ήταν ακόμα πιο δύσκολα, θα έδινε και ο Καμμένος. Στην πολιτική οι αρχές είναι απαράβατες μόνο όταν ταυτίζονται με τις επιδιώξεις μας. Και η ελαστικότητα των αρχών καθορίζει και μέχρι πού μπορεί να φτάσει ένας πολιτικός. Όμως συχνά η γελοιότητα αποκτά τις ιδιότητες της υγρασίας: καλύπτει τα πάντα.
Ο Τέρενς Κουίκ μας λέει ότι δεν παραιτείται επειδή δεν θέλει να ανοίξει τον δρόμο σε αυτούς που κατέκλεψαν την Ελλάδα. Εχουν Θερμοπύλες στην υποσαχάρια Αφρική; Τα πάντα έχουν. Θυμίζει δε, ότι τον διόρισε ο Πρωθυπουργός και όχι ο Καμμένος. Ειλικρινά απορώ τι στο διάολο λέει στους εκπροσώπους μακεδονικών οργανώσεων, όταν τους συναντά στο ξέφωτο της ζούγκλας. Αλλά ο Τέρενς δεν είναι βουλευτής. Ας δούμε τους βουλευτές.
Ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος ήταν μέχρι το 2013 στη Νέα Δημοκρατία. Είδε φως στους ΑΝΕΛ και μπήκε. Και μετά βγήκε. Βουλευτής. Στην αρχή μας έλεγε ότι θα δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, θα ψηφίσει τις Πρέσπες και στη συνέχεια θα επιστρέψει την έδρα του στο κόμμα. Μετά μας είπε ότι θα επιστρέψει την έδρα όταν βεβαιωθεί ότι δεν απειλείται η κοινοβουλευτική σταθερότητα της κυβέρνησης. Δηλαδή δεν θα το κάνει ποτέ. Ενδεχομένως να γίνει και υφυπουργός. Αυτό είναι το αστείο της υπόθεσης. Το φαιδρό είναι ότι αν παραιτηθεί από βουλευτής ο Παπαχριστόπουλος, την έδρα καταλαμβάνει ο Τέρενς Κουίκ.
Η Ελενα Κουντουρά έχει πάρει στην καλλίγραμμη ράχη της τον τουρισμό. Ως βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας δεν της πήγαινε το χέρι να ψηφίσει το μνημόνιο Σαμαρά. Ως υπουργός του Τσίπρα ψήφισε το μνημόνιο και με τα δυο της χέρια. Στον Καμμένο δεν έβγαινε ούτε στο τηλέφωνο. Πήγε στο Τορόντο. Τέτοιους τολμηρούς πολιτικούς θέλουμε για να σταθεί η χώρα στα πόδια της! Γράφτηκε μέχρι και ότι θα είναι επικεφαλής στο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο άλλος τολμηρός της παρέας, ο Βασίλης Κόκκαλης, πήγε να κρυφτεί στην Κίνα. Ο Ζουράρις ράβει κουστούμι για το υπουργείο Μακεδονίας Θράκης, να καλύψει το δυσαναπλήρωτο κενό που θα αφήσει η Κατερίνα η Νοτοπούλου. Ο Δανέλλης κάπου στον ΣΥΡΙΖΑ θα χωθεί.
Τώρα όσον αφορά τους Ποταμίσους, θα αργήσουμε να μάθουμε αν άκουσαν μόνο τη συνείδηση τους ή είπαν να βγάλουν τον Μητσοτάκη από τη δύσκολη θέση, πουλώντας ταυτόχρονα στον Τσίπρα και ένα γενναίο ρουσφέτι.
Ομως εδώ το θέμα μας είναι η εμπιστοσύνη της Βουλής προς την κυβέρνηση. Δείτε, λοιπόν, σε ποιους και με ποιον τρόπο στηρίζεται αυτή η κυβέρνηση. Όχι, δεν σας ζητώ να ζυγίσετε φυσιογνωμίες. Προσέξτε την πολιτική πρακτική των ανθρώπων που στηρίζουν την κυβέρνηση. Δεν υπάρχει μία πολιτική συμφωνία ή μία προγραμματική σύγκλιση. Ένα τυχοδιωκτικό, ένα συγκυριακό ζευγάρωμα είναι.
Εννοείται ότι η κυβέρνηση παραμένει των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Δεν χώρισαν. Συγχωνεύτηκαν. Κάπου διάβασα ότι αυτή είναι η πρώτη αριστερή κυβέρνηση μετά από εκείνη «του βουνού». Τουλάχιστον θα διασκεδάσουμε.