Το Facebook και το Instagram τέθηκαν εκτός λειτουργίας για μερικές ώρες. Και το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετώπισαν οι περισσότεροι χρήστες τους ήταν η διαχείριση του ελεύθερου χρόνου που βρέθηκε μπροστά τους. Τι κάνεις τόσες ώρες; Ναι, βέβαια, πιάνεις το κινητό και ελέγχεις αν επανήλθε η υπηρεσία. Όμως αυτό εντείνει τον εκνευρισμό. Και επιβεβαιώνει την εκδήλωση στερητικού συνδρόμου.
Ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι ελέγχουν συχνά τα social media έχει να κάνει με την άντληση ικανοποίησης από την επαφή με κάτι νέο. Όταν μαθαίνεις κάτι καινούργιο, το οποίο συχνά σε αφορά και προσωπικά, οι εγκεφαλικές ορμόνες σου χορηγούν το αίσθημα της ικανοποίησης. Αυτή η διαδικασία σύντομα γίνεται εθιστική. Αναπόφευκτα, μαθαίνεις να της αφιερώνεις χρόνο. Αν ξαφνικά βρεθείς χωρίς πρόσβαση στα social, έχεις στη διάθεσή σου χρόνο τον οποίο δεν γνωρίζεις πώς να διαχειριστείς.
Είναι και κάτι ακόμα, το οποίο ακόμα μας ξενίζει. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν διαμορφώσει έναν παράλληλο ψηφιακό κόσμο, μία δεύτερη ζωή που κυλάει παράλληλα, αλλά και εφαπτόμενη με την πραγματική. Αν για κάποιο λόγο το άτομο αποκοπεί από την ψηφιακή του ζωή, αισθάνεται σε μεγάλο βαθμό την έλλειψη προσανατολισμού. Χάνονται πηγές πληροφόρησης, προσωπικές σχέσεις, ένα κομμάτι από το σκηνικό του ατομικού μας κόσμου. Διότι όσο και αν δηλώνουμε ότι δυσφορούμε με αυτή τη συνθήκη, τα social media είναι εδώ και χρόνια τμήμα της κανονικής ζωής. Για εκατομμύρια ανθρώπους, κυρίως νεότερης ηλικίας, είναι ταυτισμένα με την έννοια του Internet – πολλοί δεν επισκέπτονται κανέναν άλλο δικτυακό τόπο πέρα από το Facebook και το Instagram. Αν αύριο ο Ζάκερμπεργκ έκλεινε τα μαγαζιά και πετούσε τα κλειδιά στη θάλασσα, οι ψυχολογικές επιπτώσεις στον παγκόσμιο πληθυσμό θα ήταν τεράστιες, αντίστοιχες των οικονομικών.
Το ξέρουμε όλοι, κάπου την έχουμε πατήσει με τα social media. Τους προσφέρουμε χρόνο και στιγμές της ζωής μας. Και αυτά για πολλούς γίνονται η ίδια η ζωή ή, έστω, ένα μεγάλο κομμάτι της. Πλέον δεν «υπάρχεις» αν δεν είσαι στα social. Και όταν δεν υπάρχουν τα social, ψάχνεις να δεις πώς υπάρχεις χωρίς αυτά.