Η Ρεγγίνα Βάρτζελη δεν έχει πολιτικές σχέσεις με τον Γιώργο Παπανδρέου εδώ και χρόνια. Αμφιβάλλω αν διατηρεί και προσωπικές. Δεν τον είχε ακολουθήσει ούτε στο ΚΙΔΗΣΟ. Συνεπώς η προσχώρησή της στον ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να σέρνει πίσω της ψιθύρους για τον ρόλο του Παπανδρέου. Άλλωστε, εξ όσων αντιλαμβάνομαι, ο Παπανδρέου δεν ψάχνει ρόλο. Τι να τον κάνει όταν έχει βρει το νόημα της ζωής;
Στην Επιτροπή για την Ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ προσχώρησαν και άλλα στελέχη που έχουν γράψει χιλιόμετρα με το όχημα του ΠΑΣΟΚ. Κάποιοι ήταν του περιβάλλοντος Παπανδρέου, άλλοι του Σημίτη και άλλοι κυρίως της πάρτης τους, όπως επιτάσσει ο βασικός κώδικας της πολιτικής.
Η ανακοίνωση των ονομάτων προκάλεσε σε μερικούς έκπληξη, αλλά στους περισσότερους χάχανα. Ακολούθησαν σχόλια για καιροσκοπισμό, αλλά και για την έφεση του ΣΥΡΙΖΑ να ψωνίζει από το ράφι με τα αζήτητα. Σε πρώτη ανάγνωση μπορεί να φαίνεται και έτσι. Η ουσία, όμως, είναι διαφορετική.
Ας κάνουμε μία υπόθεση. Ας πούμε ότι είστε ένα παλαιό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ που δεν σας έχει εγκαταλείψει το μικρόβιο της πολιτικής, πράγμα που θα ήταν καλό και για σας και, σίγουρα, για μας. Θέλετε, βρε αδερφέ, μία δεύτερη ευκαιρία, να διατηρήσετε επαφή με το χείλος του ποτηριού από το οποίο τρέχει το νέκταρ της εξουσίας. Θα συμφωνήσω μαζί σας ότι δεν έχετε άλλη επιλογή από το να πάτε στην Κουμουνδούρου και να χτυπήσετε την πόρτα. Ο φυσικός σας χώρος, αν υποθέσουμε ότι είναι το ΚΙΝΑΛ, εκδίδει ομολογίες που κανένας δεν θέλει να αγοράσει. Μαζεύατε τα πράγματα σας και περιμένατε το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ για να κλείσετε τη βαλίτσα. Στο ΚΙΝΑΛ πλέον πας ως χομπίστας της πολιτικής ή συλλέκτης αναμνηστικών του Ανδρέα. Στον ΣΥΡΙΖΑ όμως προσέρχεσαι με τις, όποιες, φιλοδοξίες σου. Το ΚΙΝΑΛ σήμερα φαίνεται κουτσό άλογο. Ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει άμαξα που μπορεί να σηκώσει κόσμο. Και, μεταξύ μας, είναι ο μοναδικός προορισμός για όποιον ορέγεται θέσεις, αξιώματα, εξουσία, έστω και αν πρέπει να περιμένει αρκετά.
Τώρα ας πούμε ότι είστε ο ΣΥΡΙΖΑ. Και σας χτυπούν την πόρτα. Έχετε κανένα λόγο να την κρατήσετε κλειστή; Ναι, θα σας πουν ότι βάζετε μέσα το φθαρμένο. Εντάξει. Όμως κανένα σακούλι δεν γεμίζει μόνο με προϊόν πρώτης ποιότητας. Θα πάρετε όποιον μπορεί να σας φέρει τουλάχιστον δύο ψήφους. Τη δική του και άλλη μία. Καλά είναι. Ούτως ή άλλως αυτά τα περί ευθύνης των Πασόκων για την έκπτωση της χώρας, εκτός από κουραστικά γίνονται πλέον και ντεμοντέ. Το trend στον χώρο είναι ο ανένδοτος αγώνας κατά της Δεξιάς. Και όπως θα έλεγε ο Αλέξης ή ο κυρ Αλέκος (δεν έχει σημασία) «από αυτόν τον αγώνα δεν έχουμε την πολυτέλεια να λείψει κανείς».
Αυτό που συμβαίνει, λοιπόν, είναι η απλή μηχανική των πραγμάτων. Οι ανέστιοι κατευθύνονται εκεί που μπορούν να βρουν στέγη και φαγητό. Και τους υποδέχονται επειδή πυκνώνουν τις τάξεις του κομματικού στρατού. Τι πιο λογικό; Τώρα όσοι μέμφονται όλους αυτούς, ας κάνουν και κάτι πιο σύνθετο. Ας τους πουν πού αλλού θα μπορούσαν να πάνε.