Οι γυναίκες είναι εκ φύσεως υπερβολικά συναισθηματικές και ανισόρροπες. Η έμμηνος ρύση τους τις καθιστά αναξιόπιστες και ανίκανες για απαιτητικές πνευματικές εργασίες. Η θέση τους είναι με την οικογένειά τους, στο σπίτι. Το να αποκτήσουν ισότητα θα διαλύσει τα θεμέλια της κοινωνίας, δυναμιτίζοντας έως και τον ιερό θεσμό της οικογένειας.
Τα παραπάνω είναι φυσικά αλήθεια. Ήταν η επίσημη, επιστημονική, θεσμική αλήθεια για πολλά χρόνια, μέχρι και τον περασμένο αιώνα. Απαιτώντας το δικαίωμα της ψήφου οι γυναίκες χρειάστηκε να εναντιωθούν στη φύση (όπως την ερμήνευε ο νόμος, το κράτος, οι θεσμοί). Τώρα όλα αυτά μας φαίνονται παρανοϊκά και γελάμε. Οι γυναίκες που προπηλακίστηκαν, φυλακίστηκαν, πέθαναν επειδή απαιτούσαν τα αυτονόητα δεν γελούσαν.
Ας κάνουμε ένα άλμα ογδόντα τόσο χρόνων. Η κοινωνία βρίσκεται και πάλι στο χείλος της καταστροφής. Απειλείται ξανά ο ιερός θεσμός της οικογένειας. Όχι από τη γυναικεία ψήφο αυτή τη φορά, αλλά από τους ανώμαλους, αυτούς μωρέ, τους γκέι, που απαιτούν, άκουσον άκουσον, να παντρεύονται. Και να υιοθετούν! Δεν είναι παρανοϊκό; Λένε ότι τάχαμου είναι ανθρώπινο δικαίωμα και θέλουν ισονομία και ισοπολιτεία. Μ’ αφού πάνε ενάντια στη φύση! (Το ότι η ομοφυλοφιλία υπάρχει στη φύση, σχεδόν σε όλα τα είδη είναι άλλο θέμα, μη μας μπερδεύεις!) Ναι έχω ακούσει για επιστημονικές μελέτες που λένε ότι τα παιδιά των γκέι ζευγαριών μεγαλώνουν μια χαρά, αλλά ψέματα θα είναι, δεν μπορεί! Θα διαλυθούμε ως κοινωνία αν τους δώσουμε τέτοια δικαιώματα!
Δεν λέω, άνθρωποι είναι, ας μην τους ρίξουμε στον Καιάδα, αλλά όχι και να προκαλούν. Να κρύβονται. Να αισχύνονται. Όχι σαν τον άλλον, τον ομοφυλόφιλο που εξελέγη δήμαρχος στην Καλιφόρνια πριν δυο βδομάδες. Γιατί λέει ότι είναι γκέι; Γιατί δεν κρύβει τα αίσχη του όπως οι δικοί μας δήμαρχοι και βουλευτές; Γιατί προκαλεί; Αμ δεν φταίνε αυτοί οι ανώμαλοι, αυτοί που τους ενθαρρύνουν φταίνε. Στο Χιούστον, την τέταρτη μεγαλύτερη πόλη των ΗΠΑ, βγάλανε δήμαρχο λεσβία! Πού πάμε σαν κοινωνία; Θέλουν να τα κάνουν κι εδώ τώρα. Θέλουν να παντρεύονται. Τι θα πούμε στα παιδιά μας; Θα τους δώσουν το κακό παράδειγμα (ενώ εμείς, οι στρέιτ, τους δίνουμε πάντα θετικά παραδείγματα!)
Αυτό τον μήνα στο Χιούστον εξελέγη δήμαρχος η Ανίς Πάρκερ, μητέρα τριών παιδιών, που δεν έκρυψε ποτέ ότι είναι λεσβία. Στη μικρή πόλη Κάμπελ της Καλιφόρνιας εξελέγη ο 26χρονος Ήβαν Λόου, ο οποίος όχι μόνο είναι γκέι αλλά και ασιατικής καταγωγής. Πολλές άλλες μικρές πόλεις των ΗΠΑ έχουν ανοιχτά γκέι δημάρχους, όπως επίσης το Παρίσι, το Βερολίνο, το Αμβούργο κ.ά. Γκέι είναι επίσης ο υπουργός εξωτερικών της Γερμανίας, ο υπουργός πολιτισμού της Γαλλίας κ.ά. Πολλοί φρίττουν όταν τα διαβάζουν αυτά. Ανησυχούν για το μέλλον της κοινωνίας. Ακριβώς όπως πολλοί έφριτταν και ανησυχούσαν πριν από μερικές δεκαετίες για το μέλλον της κοινωνίας επειδή θα δινόταν δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες.
Έχω μια απορία: αν επιτραπεί στα γκέι ζευγάρια να παντρεύονται, η κοινωνία θα καταστραφεί και άλλο ή καταστράφηκε ήδη αρκετά όταν επιτράπηκε στις γυναίκες να ψηφίζουν; Τότε που ακόμα συζητιόταν αν έπρεπε να ψηφίζουν οι γυναίκες, ακούγονταν διάφορα «επιστημονικά» επιχειρήματα ότι δεν πρέπει να τους επιτραπεί γιατί θα επέλθει χαλάρωση των ηθών, διάλυση του θεσμού της οικογένειας κτλ. Ακριβώς δηλαδή αυτά που κινδυνολογούν τώρα διάφοροι ηθικολόγοι ότι θα πάθουμε εάν επιτραπεί ο γάμος και η υιοθεσία στους γκέι.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι ποικιλία από σοκολατάκια να διαλέγεις μόνο όποια σ’ αρέσουν και τα υπόλοιπα να τ’ αφήνεις στο κουτί τους. Ή τα σέβεσαι όλα και λέγεσαι δημοκράτης ή σέβεσαι μόνο όσα σου γουστάρουν και τότε λέγεσαι πολλά άλλα χαριτωμένα κοσμητικά επίθετα, κυρίως ένα που ξεκινάει από «π» και τελειώνει σε «-απάρας».
Στην Ελλάδα είμαστε όλοι πάρα πολύ δημοκράτες, γιατί εμείς εφεύραμε τη δημοκρατία μαζί με το ούζο και το κέφι, και κανείς δεν επιτρέπεται να αμφισβητήσει τη δημοκρατικότητά μας. Γι’ αυτό μην τσιμπάτε ότι τάχα μου είναι καταπάτηση ανθρώπινων δικαιωμάτων που το σύμφωνο αστικής συμβίωσης δεν περιλαμβάνει τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Εμείς είμαστε δημοκράτες από τα γονίδιά μας και δεν χρειάζεται να το αποδείξουμε με βλακώδεις νόμους.
Πριν από ογδόντα χρόνια, στις 20 Μαρτίου 1928, έγραφε η εφημερίδα Νέα ημέρα: «Ορισμένα τινά Ελληνικά θήλεα ζητούν να δοθή ψήφος εις τας γυναίκας. Διαπρεπέστατος επιστήμων είχεν άλλοτε αναπτύξη από του βήματος της Βουλής το επιστημονικώς πασίγνωστον, άλλως τε γεγονός ότι πάν θήλυ διατελεί εις ανισόρροπο και έξαλλον πνευματικήν κατάστασιν ωρισμένας ημέρας εκάστου μηνός. Επειδή, αι ημέραι αύται, δεν συμπίπτουν ως προς όλα τα θήλεα, είναι αδύνατον να ευρεθεί ημέρα πνευματικής ισορροπίας και ψυχικής γαλήνης όλων των θηλέων, ώστε την ευτυχή εκείνην ημέραν να ορίζονται αι εκάστοτε εκλογαί. Η γυναικεία συνεπώς ψήφος είναι πράγμα επικίνδυνον, άρα αποκρουστέον». Ο δε Μιχαήλ Γαλανός έγραφε το 1921: «Ο σουφραζετισμός θέλει μόνον την ψήφο ψηφίζουσαν και πολιτευόμενην γυναίκα, την οπλισμένη με πλήρη ισότητα προς τον άνδρα, το ερμαφρόδιτον τούτον κατασκεύασμα, εις τον οποίον, ως εις είδος τέρατος, παραδίδει προς καταβρόχθισιν όλα τα άλλα».
Όπου «γυναίκες», διαβάστε «γκέι» και τα παραπάνω εξακολουθούν να ισχύουν.