Το ποσό εύκολο είναι να φτιάξεις ένα λογαριασμό στο twitter και να βάλεις ό,τι όνομα θες, το περιγράφει ο Κώστας Γιαννακίδης στο άρθρο του (εδώ), όπως και την εξέλιξη αυτής της fake ιστοριας, για τον θάνατο του Κώστα Γαβρά, που την έφαγαν αμάσητη Μέσα και χρήστες.
«Γκάφα της υπουργού Πολιτισμού», έσπευσαν να ποστάρουν αρκετοί. Και η αλήθεια είναι, το να ξεκινάς με τέτοια γκάφα την πορεία σου σε ένα υπουργείο, μετά από έναν ανασχηματισμό που δεν έπεισε κανέναν και γέννησε πλήθος κοροϊδευτικών και απαξιωτικών σχολίων, δεν είναι το καλύτερο που μπορεί να σου συμβεί.
Υπάρχει όμως κάτι χειρότερο απ’ αυτό. Να φορτώνεσαι τη γκάφα χωρίς να την έχεις κάνει εσύ. Γιατί υπάρχει πολύς κόσμος εκεί έξω που δεν ξέρει την εξέλιξη της ιστορίας και τα Μέσα, τα οποία έδειξαν τεράστιο ζήλο στο να αναπαράγουν μια fake είδηση και τον αρνητικό σχολιασμό που επέφερε στο πρόσωπο σου, δεν δείχνουν τον ίδιο ζήλο στο να αποκαταστήσουν την αλήθεια και να καταστήσουν σαφές ότι εσύ δεν φταις.
Δεκάδες χρήστες του Διαδικτύου, αλλά και δημοσιογράφοι πρώτης γραμμής ακόμα, έκαναν κριτική στη Μυρσίνη Ζορμπά, θεωρώντας ότι παραπλανήθηκε. Τους άκουσε η νοικοκυρά που ήταν συντονισμένη μαζί τους την ώρα που μαγείρευε, ή τους διάβασε στα σοσιαλ μίντια χαζεύοντας το κινητό της, μετά μίλησε με τη φίλη στο τηλέφωνο: «Ακου Λίτσα μου, τι έκανε η νέα υπουργός Πολιτισμού». Μετά η φίλη συζήτησε στο τραπέζι την ώρα που έτρωγε με τον άντρα της: «Η υπουργός πέθανε τον Κώστα Γαβρά, το πιστεύεις Τάκη;». Μετά ο Τάκης το είπε στον συνάδελφο «.. τον Γαβρά, ρε συ, ναι, η ολόκληρη υπουργός. Είναι γελοίοι». Και πάει λέγοντας. Αυτή είναι η πιο συνηθισμένη εξέλιξη μιας fake είδησης στην πραγματική ζωή και οι πιθανότητες να βρεθούν κάποιοι που θα πουν την ιστορία όπως πραγματικά έγινε, μειώνονται.
Τα Μέσα όμως έχουν τη δύναμη να μετριάσουν τη ζημιά. Να ανοίξει πάλι η νοικοκυρά την τηλεόραση και το κινητό και να δει εκείνους που κατακεραύνωναν την υπουργό για τη δήθεν γκάφα, να ζητάνε συγγνώμη για τη δική τους. Και να πάει πάλι κουβάρι το στόρι, απ’ τη νοικοκυρά στη φίλη της και από τη φίλη στον συνάδελφο του άντρα της, και κάπως έτσι να αποκατασταθεί η αλήθεια.
Ελα όμως που εκείνοι που κατακεραυνώνουν, μετά κάνουν τις πάπιες. Και δεν ζητάνε ούτε ένα «συγγνώμη». Συγγνώμη και απ’ το κοινό που τους άκουσε και παραπλανήθηκε, και απ’ το πρόσωπο, το οποίο φορτώθηκε την κριτική τους για κάτι που δεν έκανε. Ενα ταπεινό συγγνώμη, σιγά πια, δεν θα πέσουν τα μούτρα σου με ένα «συγγνώμη». Πες το βρε άνθρωπε, τουιτερά, δημοσιογράφε, παρουσιαστή. Πες το, αφού έκανες λάθος.
Είπαν στην ΕΡΤ3 ότι πέθανε ο Γαβράς και τι μεγάλη απώλεια για τη χώρα, μετά είπαν «ψευδή είδηση που έφτασε σ’ αυτό το θρασύτατο σημείο». Πώς έφτασε ρε παιδιά; Εφτασε γιατί κάποιοι, μεταξύ των οποίων και εσείς, την κατάπιατε αμάσητη και τη μεταδώσατε. Μια συγγνώμη δεν ζητάτε κι εσείς που την πατήσατε και μας πασάρατε το ψέμα στο δελτίο;
Δεν παραδεχόμαστε τα λάθη μας με τίποτα, το χούι της φυλής μας. Κάνουμε τις πάπιες, τους ψόφιους κοριούς. Το βλέπεις παντού, απ’ τα μικρά της καθημερινότητας μας μέχρι τα μεγάλα. Το «συγγνώμη», έτσι όπως πάμε, θα σβηστεί απ’ το λεξιλόγιο μας στο μέλλον. Κανείς δεν το λέει (εκτός απ’ τον Βερύκιο, ίσως).
ΥΓ. «Sorry seems to be the hardest word», που τραγουδάει και ο Ελτον Τζον.