Αφού εκεί στην Κουμουνδούρου τους αρέσει να παριστάνουν το παλιό κραταιό ΠΑΣΟΚ και ο Τσίπρας ονειρεύεται ότι είναι δεύτερος Παπανδρέου, τους θυμίζω τον τρόπο που ο Ανδρέας αντιμετώπιζε τη ριζοσπαστική Νεολαία που είχε στο (κατά βάση κεντρώο) κόμμα του. Ελεγε μεν στις συγκεντρώσεις της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ ότι «το κόμμα είναι ένα βήμα πιο αριστερό από την κυβέρνηση και η νεολαία ένα βήμα πιο αριστερή από το κόμμα», αλλά αν οι θερμόαιμοι πιτσιρικάδες αποτολμούσαν να κάνουν του κεφαλιού τους ή να σύρουν ολόκληρο το ΠΑΣΟΚ σε δικές τους πολιτικές επιλογές, τους άρπαζε από το αυτί και τους το ξερίζωνε.
Ο Παπανδρέου δεν ήταν κανένας συντηρητικός αντι-νεολαίος (συγγνώμη για τον νεολογισμό), ίσα-ίσα που η πολυπληθέστατη Νεολαία του τον αγαπούσε παθολογικά και στην ουσία αποτελούσε προσωπικό του μηχανισμό μέσα στο πολυσυλλεκτικό και χαοτικό κομματικό μωσαϊκό του ΠΑΣΟΚ. Και ο Ανδρέας τους αγαπούσε πολύ τους μικρούς του κόμματός του, τους καλούσε τακτικά σε συναντήσεις, συνομιλούσε μαζί τους χρησιμοποιώντας άλλη γλώσσα από αυτήν με την οποία απευθυνόταν στον Γιάννη Αλευρά ή τον Γιάννη Χαραλαμπόπουλο (οι οποίοι προέρχονταν από τη προδικτατορική γενιά), τους αναγνώριζε αυτονομία στη διαχείριση θεμάτων νεολαίας (που οι παλιότεροι δεν πολυκαταλάβαιναν), αλλά ως εκεί.
Οντας σοβαρός άνθρωπος, ο Ανδρέας ήξερε καλά ότι δεν γίνεται να εμπιστευτεί τη γενική πολιτική γραμμή ενός κυβερνητικού κόμματος στις απόψεις αψίκορων 18άρηδων και 20άρηδων που πίστευαν ότι μπορούν να φέρουν τον σοσιαλισμό από το βράδυ ως το πρωί. Αντιλαμβανόταν ότι ο ριζοσπαστισμός των νεαρών συμβαδίζει υποχρεωτικά με την πολιτική ανωριμότητα και με την αδυναμία τους να δουν τη μεγάλη εικόνα της χώρας ή της κοινωνίας. Ηξερε, τέλος, ότι η επαναστατικότητα και ο ιδεολογικός φανατισμός μιας ανεξέλεγκτης κομματικής Νεολαίας φλερτάρουν αδιάκοπα με έναν εύκολο (αλλά πολύ ελκυστικό στα νεανικά μάτια τους) αριστερισμό.
Για αυτούς τους λόγους, ο Ανδρέας ουδέποτε επέτρεψε στη Νεολαία ΠΑΣΟΚ να διαμορφώσει δική της γραμμή στα γενικά πολιτικά θέματα που αφορούσαν το σύνολο της χώρας. Στα νεολαιίστικα είχε το ελεύθερο να το κάνει, αλλά επί του γενικού, η επιβολή της κομματικής και κυβερνητικής γραμμής ήταν αδιαπραγμάτευτη. Εξάλλου, αν τους άφηνε ανεξέλεγκτους, θα είχαν καρατομηθεί όλοι οι παλιοί της Ενωσης Κέντρου που έφεραν και διατήρησαν το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, καθότι στα μάτια της αριστερής Νεολαίας ΠΑΣΟΚ όλοι αυτοί ήταν παλαιοκομματικά απομεινάρια που έσερναν το κόμμα προς τα δεξιά. Αν εμπιστευόταν τις αντιλήψεις τους και υιοθετούσε τις ιδεολογικές νεανικές εμμονές τους, η χώρα έπρεπε να βγει από την ΕΟΚ το 1981 και οι αμερικάνικες βάσεις έπρεπε να έχουν καταληφθεί εξ εφόδου τον πρώτο μήνα διακυβέρνησης.
Ο Παπανδρέου ούτε επέτρεψε ποτέ να συρθεί από τη Νεολαία του σε μια πολιτική που δεν ήθελε, αλλά ούτε διανοήθηκε να κρύψει τις πολιτικές του αποφάσεις πίσω από τη νεολαιίστικη δήθεν επαναστατικότητα. Ποτέ δεν έβαλε τη Νεολαία του ως προμετωπίδα για να υλοποιήσει μια πολιτική που ήθελε να κρύψει την παπανδρεϊκή της πατρότητα. Οταν έκανε μια επιλογή, την έπαιρνε με θάρρος επάνω του, δεν παρίστανε ότι (του) την επέβαλαν οι πιτσιρικάδες του κόμματός του. Και τέλος, ήξερε καλά πως όταν δώσεις θάρρος στον 17άρη και τον κάνεις να πιστέψει ότι αυτός κυβερνά τον κόσμο και αποφασίζει για τη χώρα, ο μικρός θα ανέβει στο κρεβάτι και θα διεκδικήσει κι άλλα πράγματα. Διότι αυτό τού υπαγορεύει η ηλικία του.
Ο ευκολότερος τρόπος να αποξενωθείς από τον νοικοκύρη του σπιτιού που παλεύει να τα φέρει βόλτα, είναι να του πάρεις την αρχηγία του νοικοκυριού και να την παραδώσεις στον γιο του που πάει στη Γ’ Λυκείου. Είναι επίσης ο καλύτερος τρόπος να διαλύσεις εντελώς το σπιτικό. Ο Παπανδρέου τα ήξερε πολύ καλά όλα αυτά, έτσι έπραττε και γι’ αυτό έγινε τρεις φορές πρωθυπουργός. Ο Τσίπρας (που θέλει να το παίξει Παπανδρέου) τι κάνει αλήθεια με τη Νεολαία του; Την αφήνει να τον σέρνει στις επιλογές της (στα Κουφοντινικά και στις Νέες Σμύρνες) ή τη χρησιμοποιεί ανενδοίαστα ως βιτρίνα της δικής του παλαιολαϊκίστικης πολιτικής; Είτε το ένα ισχύει είτε το άλλο, είτε και τα δυο σε αγαστή συνέργεια, πρώτος αυτός θα τα πληρώσει.