Οταν το 2012 ένας τύπος ονόματι PSY έριξε το Διαδίκτυο με το «Gangnam Style», σημειώνοντας εκατομμύρια views στο YouTube, κανείς δεν φανταζόταν ότι θα ήταν η αρχή ενός φαινομένου που θα είχε μια αποκαλυπτική συνέχεια και θα προκαλούσε φρενίτιδα σε όλο τον κόσμο. Κάποιος προχωρημένος μάνατζερ βέβαια, ή πολυδιαβασμένος μουσικός ειδήμων, ίσως και το είχε καταλάβει, ότι πολύ σύντομα η κορεατική ποπ, αυτή η μίξη ασιατικής και δυτικής κουλτούρας, θα έφτανε στην κορυφή του μουσικού Εβερεστ. Και θα αποκτούσε τόσα εκατομμύρια θαυμαστές και τόση απήχηση παγκοσμίως, ώστε να κάνει την Κατερίνα Καινούργιου γνωστή ανά την υφήλιο, όταν η ίδια προσέβαλε τα μέλη του boyband συγκροτήματος BTS στην εκπομπή της.
Υποθέτω ότι μέσω αυτής της ιστορίας, η παρουσιάστρια και το πάνελ του «Ευτυχείτε» ήρθαν σ’ επαφή με άγνωστες λέξεις και δεδομένα, όπως το A.R.M.Y (Adorable Representative M.C. for Youth). Έτσι έχουν ονομαστεί οι fans των BTS, οι οποίοι προσφάτως οργάνωσαν streaming party (πάρτι συνεχούς διαδικτυακής ροής) για το μουσικό βίντεο του τραγουδιού «DNA», χαρίζοντάς του 600 εκατομμύρια views στο YouTube. Ενώ, όπως λένε, ο επόμενος στόχος τους είναι το ένα δισεκατομμύριο views. Κάπου μεταξύ αυτών, οργάνωσαν κι έναν διαδικτυακό πόλεμο στην Καινούργιου, για να της την πούνε για το ολίσθημά της.
Εννοείται ότι δεν περιμένεις από τους πάντες να ξέρουν τους BTS, ούτε εγώ τους ήξερα. Οι λέξεις A.R.M.Y και Kpop μου ήταν άγνωστες μέχρι πρότινος. Γνωρίζω όμως ότι η κορεατική κουλτούρα γενικά συγκινεί πολύ κόσμο. Δεν είναι μόνο οι νέοι fans της κορεατικής ποπ. Υπάρχει ένα τεράστιο κοινό που αγαπά, για παράδειγμα, τις κορεατικές ταινίες. Ένας ανάμεσά τους είναι και ο πατέρας μου, ετών 68. Μπορεί να βλέπει κορεάτικες ταινίες τη μια μετά την άλλη, στον υπολογιστή του.
Όσο για την κορεατική ποπ, μπορεί να μη σου αρέσει προσωπικά, αλλά αν μπεις στον κόπο να ακούσεις κάποια δείγματα της, πρέπει να παραδεχθείς ότι συγκεντρώνει έναν συνδυασμό στοιχείων που δικαιολογεί τη δυναμική της: μοντέρνος ήχος, νεανικότητα, χρώματα, εντυπωσιακές εικόνες και χορογραφίες. Το εξήγησε πολύ εύστοχα ο μάνατζερ Σκούτερ Μπράνουν, στο BBC: «Αυτές οι εντυπωσιακές εικόνες επιτρέπουν στους θαυμαστές που δεν καταλαβαίνουν τη γλώσσα, να καταλαβαίνουν τη μουσική». Και βέβαια, στην τεράστια επιτυχία παίζουν ρόλο τα σόσιαλ μίντια.
Στην τηλεόραση της ψωροκώσταινας βέβαια, δεν υπάρχουν τέτοιες ψαγμένες τοποθετήσεις. Ο βασικός σχολιασμός που έγινε για ένα φαινόμενο κορεατικής κουλτούρας, τόσο σύνθετο και πολυπαραγοντικό, σε μια εκπομπή (σχολιάζοντας μια λίστα με τους 100 ομορφότερους άντρες του 2018 στην οποία συμπεριλαμβάνονταν μέλος του εν λόγω συγκροτήματος), στηριζόταν στην εικόνα. Την οποία αντιμετώπισαν εντελώς συντηρητικά και επιφανειακά, χωρίς διάθεση κατανόησης των δεδομένων και της εποχής. Σαν κάτι αρτηριοσκληρωτικές γιαγιάδες που βλέπουν κάποια με ροζ μαλλί και σοκαρίζονται και λένε η μια στην άλλη: πάει, χάλασαν οι σημερινοί νέοι.
Κάτι τέτοιο ακούσαμε στην ουσία κι απ’ το πάνελ του «Ευτυχείτε». Πίσω από τα σχόλια, τύπου «τώρα αυτοί είναι άντρες;» και «Αυτός δεν είναι άντρας. Για μένα είναι γυναίκα. Όσοι τον ψήφισαν δεν βλέπουν καλά!», στην ουσία ακούσαμε ένα: πώς είναι έτσι αυτοί και πώς γίνεται ν’ αρέσουν σε κάποιους. Κατάφεραν δηλαδή με τη μία, να προσβάλουν και τα μέλη ενός συγκροτήματος και τους θαυμαστές τους. Προσωπικά θα έλεγα, ότι κατάφεραν να προσβάλουν μια ολόκληρη γενιά, που όπως είναι φυσιολογικό κι επόμενο, έχει μεγαλώσει με διαφορετικά ερεθίσματα και της αρέσουν διαφορετικά πράγματα.
Κι έτσι, μ’ αυτό το μικρό περιστατικό, που πήρε τεράστιες διαστάσεις λόγω του A.R.M.Y της κορεατικής ποπ, φανερώθηκε ανά την υφήλιο πόσο απαρχαιωμένη είναι η ελληνική τηλεόραση και γιατί είναι αδύνατον να κερδίσει τις νέες γενιές. Πώς να τις κερδίσει; Αφού δεν μπορεί, και δεν κάνει καμιά προσπάθεια προς τη σωστή κατεύθυνση, να τις κατανοήσει.
ΥΓ. Αν υπήρχε «Ευτυχείτε» τη δεκαετία του 1990, θα έλεγε: πώς είναι έτσι οι New Kids on the Block.