Πόσο χρήσιμα είναι τα λεξικά και πόσο απαραίτητη είναι η γνώση της ελληνικής γλώσσας, ιδίως, η ορθή χρήση της από λογογράφους και ιδίως τους πολιτικούς ηγέτες.
Ανοίγω το wiki-λεξικό:
«Ρήμα ανήκω, πρτ.: ανήκα/(άνηκα), ελλειπτικό ρήμα (χωρίς παθητική φωνή)
- είμαι μέρος ενός συνόλου
- αποτελώ τμήμα της περιουσίας κάποιου»
Είναι προφανές ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής χρησιμοποίησε το ανήκω με την πρώτη έννοια, δηλαδή, είμαστε μέρος της Δύσης.
Επίσης προφανές είναι ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου το χρησιμοποίησε με τη δεύτερη έννοια, δηλαδή η Ελλάδα είναι περιουσία των Ελλήνων.
Μπορεί η σκοπιμότητα των φράσεων να είχε άλλα αίτια τής τότε συγκυρίας και αυτή του Παπανδρέου να είναι, εκ του πονηρού, συνειρμική εκείνης του Καραμανλή, αλλά οι πάντες σήμερα μπορούμε να συνομολογήσουμε, αντί να αντιδικούμε, ότι και οι δύο ιστορικά δικαιώθηκαν. Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες και στη Δύση.
Και τι είναι η Δύση; Ποια σχέση έχει με την Ελλάδα;
Ανοίγοντας πάλι το wiki-λεξικό:
«Ο Δυτικός Κόσμος ή αλλιώς και Δύση (αγγλ.: West) είναι όρος που αναφέρεται στα κράτη από τα οποία αποτελείται, τα λεγόμενα δυτικά κράτη. Σήμερα, τμήμα του δυτικού κόσμου αποτελούν οι ΗΠΑ, οι χώρες-μέλη που αποτελούν την Ευρωπαϊκή Ένωση, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία και Καναδάς ως χώρα με μεγάλη τεχνολογική, οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη.
Κατ’ αναλογία, ο πολιτισμός που ανέπτυξε ο δυτικός κόσμος, ονομάζεται δυτικός πολιτισμός. Ο δυτικός πολιτισμός είναι κυρίως ο πολιτισμός της Ευρώπης, της Βορείου Αμερικής και παλαιών αγγλοσαξονικών αποικιών όπως η Αυστραλία (ο λεγόμενος δυτικός κόσμος, ή Δύση και, παλαιότερα, Εσπερία).
Ιστορικά, βάση του δυτικού πολιτισμού υπήρξε η σύνθεση και συμπόρευση του ελληνορωμαϊκού πολιτισμού της αρχαιότητας με τον Χριστιανισμό.
Από τη χρονική περίοδο της Αναγέννησης κι έπειτα, η ευρωπαϊκή αποικιοκρατία αρχικά και η παγκοσμιοποίηση σήμερα έχουν εξαπλώσει τον δυτικό πολιτισμό σε όλη την επικράτεια της Γης. Στην Ασία, η διάδοση της δυτικής πολιτισμικής επιρροής ήρθε σε αντιπαράθεση με τις τοπικές πολιτισμικές παραδόσεις του Ισλάμ και της Άπω Ανατολής. Πολιτισμικές ανταλλαγές όμως φαίνεται να είχαν υπάρξει και νωρίτερα, όπως π.χ. η επιρροή του Ινδουισμού σε ορισμένες σχολές της ελληνιστικής φιλοσοφίας, ή η αλληλεπίδραση ισλαμικής Μέσης Ανατολής και χριστιανικής Ευρώπης κατά τον Μεσαίωνα».
Είναι προφανές ότι η σημερινή πολιτική ηγεσία χάνεται στη μετάφραση.