Ο Πρωθυπουργός ελπίζει ότι τις προσεχείς ημέρες θα έχει ένα μεγάλο όνομα για να μας δώσει ως υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ για τον Δήμο Αθηναίων. Οι διαρροές από το κόμμα αναφέρουν ότι ο κ. Τσίπρας καταβάλλει προσπάθεια ώστε να πείσει το εν λόγω πρόσωπο. Ταυτόχρονα, όμως, επιβεβαιώνουν και τη δύσκολη θέση στην οποία έχουν περιέλθει κόμμα και ηγεσία.
Η επιλογή της Κατερίνας Νοτοπούλου για τη Θεσσαλονίκη δεν αντιστοιχεί, απλώς, με παραδοχή ήττας. Συμβολίζει απελπισία. Δεν είναι μόνο το πρόσωπο, που δεν έχει την επάρκεια και το βάρος για το αξίωμα. Είναι και το παρελθόν της στον Δήμο, όπου προσελήφθη ως καθαρίστρια και απασχολήθηκε αλλού ως ρουσφέτι. Είναι, αλήθεια, η Κατερίνα Νοτοπούλου το καλύτερο πρόσωπο που μπορεί να βρει ο ΣΥΡΙΖΑ για να δώσει μία αξιοπρεπή μάχη στη Θεσσαλονίκη; Όχι. Αλλά είναι το μοναδικό. Ενδεχομένως να μην πάει και άπατη, ειδικά αν πέσει όλο το κόμμα επάνω της ή πει καμιά κουβέντα ο Μπουτάρης. Ωστόσο αυτή τη στιγμή, η Νοτοπούλου αποτελεί ομολογία ήττας.
Αντίστοιχα και στον Πειραιά, με την επιλογή του Νίκου Μπελαβίλα. Κάποιος έπρεπε να βρεθεί και απλώς βρέθηκε. Ευτυχώς άλλαξε και το όνομα του συνδυασμού που δεν λέγεται «Λιμάνι της αγωνίας», από την εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε το «ξεπούλημα» στην COSCO. Τώρα όμως που ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε το λιμάνι στην COSCO, το όνομα του συνδυασμού θα θύμιζε και το μέγεθος της ασυνέπειας. Μία χαριτωμένη κατάσταση που θα βιώσει με θλίψη ο κ. Μπελαβίλας.
Η δυστοκία για την Αθήνα είναι, τουλάχιστον, αμήχανη, αλλά ενδεικτική της κατάστασης. Στην αρχή ακούσαμε για ένα πρόσωπο που δεν ξέρει να χάνει. Μετά όμως χάθηκε το ίδιο το πρόσωπο. Τώρα ακούμε πάλι τα ίδια και για τη διαπραγμάτευση του Πρωθυπουργού. Ωστόσο η εικόνα ενός Πρωθυπουργού που κάνει ψηστήρι σε υποψηφίους, μόνο αυτοπεποίθηση δεν εκπέμπει.
Βγαίνουν δύο συμπεράσματα: το προφανές, που λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εμπνέει και δεν ενθουσιάζει εμβληματικές προσωπικότητες που δεν θα ήθελαν το προσωπικό και πολιτικό τους κεφάλαιο να ξοδευτεί σε μία χαμένη υπόθεση. Και το πολιτικό που μας δείχνει ότι, πράγματι, ο Πρωθυπουργός δεν μπορεί να υποσχεθεί σε κανένα προβεβλημένο στέλεχος ότι οι εθνικές εκλογές δεν θα διεξαχθούν μαζί με τις αυτοδιοικητικές.
Αν τα κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πίστευαν, πράγματι, ότι οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας, τότε όλο και κάποιος πρόθυμος θα έβγαινε μπροστά για να εισπράξει την προβολή και τη συγκρότηση μηχανισμού. Τώρα όμως, οι προσωπικές στρατηγικές επιβάλλονται ακόμα και επί των προσχημάτων.