Εξέγερση στην Κούβα; Όχι ρε γαμώτο. Στην κοιτίδα της επανάστασης, ο κόσμος βγήκε στους δρόμους εναντίον της επανάστασης; Τα ύστερα του κόσμου. Αυτό είναι το ύστατο χτύπημα κάτω από την ζώνη των ηρωικών μας αναμνήσεων, λες και τούτος ο κόσμος –πριν τον εγκαταλείψουμε- έχει βαλθεί να καταρρακώσει κάθε ιδεώδες που μας ανέθρεψε. Αφού είδαμε και τους Κουβανούς να βγαίνουν εξαγριωμένοι στις πλατείες κρατώντας αμερικάνικες σημαίες, ε, δεν έχει απομείνει πια τίποτα άλλο να δούμε. Οι δάφνες της επανάστασης μεταβλήθηκαν οριστικά εντός μας σε πικροδάφνες της κατάθλιψης.
Μα γιατί εξεγείρονται; Τι στο διάολο πάθανε ξαφνικά; Τόσες φορές έχουμε πάει στην Κούβα όλοι εμείς οι κουβαναθρεμμένοι και φιντελαναθρεμμένοι, ουδέποτε η διορατική ματιά μας δεν διέκρινε τα ψήγματα λαϊκής δυσαρέσκειας που έβλεπε κατά κόρον στις υπόλοιπες χώρες της Λατινικής Αμερικής. Έναν χαρούμενο και περήφανο λαό βλέπαμε παντού, που δεν έχανε την ευκαιρία να χορέψει οποιαδήποτε ώρα της ημέρας και που έφτυνε στο χώμα με σιχασιά μόλις άκουγε για Αμερικάνους.
Εντάξει, μπορεί οι Κουβανές να μας παρακαλούσαν να τις μπάσουμε στο -απαγορευμένο για τους ντόπιους- ξενοδοχείο μας, όμως δεν το έκαναν για να φάνε ένα καλό γεύμα στο εστιατόριο, όπως διέδιδαν οι εχθροί της επανάστασης. Το έκαναν λόγω της ελευθεριότητας των ηθών στο νησί, λόγω του ανάλαφρου του χαρακτήρα τους και της σεξουαλικής άνεσης που διακρίνει την ράτσα τους, καμία σχέση με την καπιταλιστική εκπόρνευση. Να εξηγούμαστε.
Και τώρα ξαφνικά αυτός ο αποφασιστικός και στέρεος λαός που κάποτε ανέτρεψε τον δικτάτορα Μπατίστα και απέκρουσε την αμερικάνικη επέμβαση στον Κόλπο των Χοίρων, μεταβλήθηκε σε αγανακτισμένο ασκέρι που διαδηλώνει στους δρόμους ζητώντας ελευθερία και φωνάζοντας «φτάνει πια»; Θα τρίζουν τα κόκκαλα του Τσε και του Φιντέλ στους τάφους τους. Θα μου πείτε ότι δεν γίνεται να τρίζουν με τον ίδιο τρόπο οι δυο σκελετοί, καθότι μαζί μεν έκαναν την επανάσταση αυτοί οι δυο, αλλά ο δεύτερος κατσικώθηκε στην εξουσία για μισό αιώνα περνώντας ζωή και κότα, ενώ ο πρώτος πήγε στην Βολιβία κι έφαγε το κεφάλι του λίγα χρόνια αργότερα, πιστεύοντας ότι η επανάσταση πρέπει να ΄ναι αιώνια και παγκόσμια. Εμ, ψευδαισθήσεις που λέει και κάποιος άλλος γνωστός μας εδώ κοντά…
Μα καλά, γιατί φωνάζουν τώρα οι Κουβανοί, δεν καταλαβαίνω. Η Κούβα δεν έχει το καλύτερο και δικαιότερο σύστημα υγείας και παιδείας στον κόσμο; Αυτοί δεν στέλνανε γιατρούς σε όλα τα επαναστατικά κινήματα της Αφρικής; Μέχρι τον καρκίνο είχαν θεραπεύσει, ξεχνάτε τα γεμάτα με έλληνες καρκινοπαθείς αεροπλάνα που προσγειώνονταν στην Αβάνα για να βρουν τον μπλε σκορπιό και να ιαθούν; Τα ξέχασαν τώρα όλα αυτά οι κουβανοί σύντροφοι; Αλλά τι τα θέτε; Μόλις τους άνοιξαν τα socialmedia, μέσα σε τρία χρονάκια δηλητηριάστηκε η ψυχή τους. Μια χαρά δεν ήταν ως το 2018 που δεν ήξεραν ούτε fb, ούτε twitter, ούτε instagram;
Και δηλαδή τώρα κινδυνεύει να καταπέσει αυτή η σοσιαλιστική νησίδα των ονείρων μας; Από τον εξοργισμένο λαό μάλιστα; Μα τι εξοργισμένο; Έχετε δει εσείς κανέναν άλλο λαό να κυκλοφορεί με τις πουράκλες στο στόμα λες και είναι εφοπλιστές; Τα οποία πούρα είναι τόσο μοναδικά αρωματικά, όχι μόνο εξ αιτίας της εκλεκτής ποικιλίας των κουβανέζικων καπνών, αλλά και γιατί τα στρίβουν κάτι κουκλάρες πάνω στα γυμνά τους μπούτια και μπαίνει μέσα τους ο ιδρώτας τους. Έτσι μας λέγανε στου δρόμους, όταν μας πουλούσαν λαθραία πούρα οι κομματικοί που ήταν και μικρέμποροι, μην πείτε μαυραγορίτες θα πέσει φωτιά να σας κάψει. Και κείνα τα αμερικάνικα δολάρια που τους δίναμε, με τι απέχθεια τα κοίταζαν πριν τα τσεπώσουν για να πάνε να πάρουν ψωμί…