Το πρωτοπαλίκαρο του Τσίπρα, κατ εντολήν ή αυτοβούλως, άνοιξε πάλι το στόμα του και έβγαλε εμετό.
Δεν το ‘χει δύσκολο. Ακόμα και σε νεκρό είναι άξιος να το κάνει.
Η αξιωματική αντιπολίτευση αντιδρά δικαίως. Το ίδιο θα περίμενε κάποιος και από την υπόλοιπη – εάν υπήρχε. Καταθέτει πρόταση μομφής εναντίον του πολιτικού μπράβου της κυβέρνησης.
Ο Πρωθυπουργός, που τον έχει περισσότερη ανάγκη από κάθε άλλο στέλεχός του (έτσι ειν’ αυτά τα πράγματα στον κόσμο που βασίζεται σε πρωτοπαλλίκαρα) τον καλύπτει πλήρως.
«Δεν θα συζητήσουμε για τον Πολάκη», λέει. Και ξεκαθαρίζει: «Θέλετε να συζητάμε για το ύφος των Σφακιανών και όχι για την Novartis, το ασφαλιστικό τύπου Πινοσέτ, το κόψιμο των επιδομάτων;».
Αυτό, και έκλεισε. Οπως πάντα, κατά πάγια τακτική. Με τον ίδιο τρόπο. Το ίδιο τροπάριο. Το ίδιο ύφος. Με λέξεις-κροτίδες. «Νοβάρτις», «Πινοσέτ», «επιδόματα». Όπως και παλιότερα, «μνημόνιο», «τρόικα», «Μέρκελ», «κατώτατοι μισθοί», «συντάξεις», «το λιμάνι», «τα αεροδρόμια», «αξιοπρέπεια», …, θυμάστε; Δεν ωφελεί όμως να αραδιάσει κάποιος όλες τις δικές του εκτροπές. Παίζονται non-stop σε ραδιόφωνα και διαδίκτυο.
Σημασία έχει ότι ως Πρωθυπουργός της χώρας δεν έχει να πει λέξη, μια συγγνώμη έστω, για τον έλληνα πολίτη που όλη η κοινωνία έχει ως πρότυπο, και που προσέβαλε αχρεία ο υπουργός του. Αντίθετα υποβιβάζει την αθλιότητα σε… «σφακιανό ύφος».
Και, είμαι σίγουρος πως το έκανε κιόλας με υποχθόνιο χαμόγελο αυταρέσκειας, και «πάρ’τα τώρα»!
Τι άλλο να πεις!