Η 17 Νοέμβρη εξαρθρώθηκε πριν από 15 χρόνια, τουλάχιστον ο επιχειρησιακός βραχίονας, μαζί με τον οπλισμό του. Ακολούθησε ο ΕΛΑ. Ο Μαζιώτης και η Ρούπα του Επαναστατικού Αγώνα είναι στον Κορυδαλλό. Εκεί είναι και οι «Πυρήνες». Και κάποιοι άλλοι, όπως ο Λάμπρος Φούντας, για παράδειγμα, σκοτώθηκαν εν ώρα «δράσης».
Αν το δούμε με στατιστικούς όρους, τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια η Αντιτρομοκρατική έχει πετύχει ένα αξιοπρεπές σκορ. Σήμερα θυμηθήκαμε ότι αυτό δεν ήταν αρκετό. Η αποστολή παγιδευμένου φακέλου σε πρώην Πρωθυπουργό είναι κάτι που σοκάρει και πιθανότατα εκθέτει κατά κάποιον τρόπο τις υπηρεσίες ασφαλείας. Όμως, όποιος γνωρίζει πώς έχουν και πώς εξελίσσονται τα πράγματα στη χώρα, δεν θα πάει να ζητήσει το κεφάλι του Τόσκα προς επίδειξη και παραδειγματισμό. Η υπόθεση της τρομοκρατίας έχει αποκτήσει πλέον διαχρονικότητα που της επιτρέπει να υπερβαίνει κυβερνήσεις και πολιτικούς προϊσταμένους των υπηρεσιών ασφαλείας. Θυμηθείτε ότι πριν από λίγες εβδομάδες κάποιοι από την Ελλάδα έστειλαν παγιδευμένους φακέλους στο ΔΝΤ και στο γραφείο του Σόιμπλε. Δεν έχουμε να κάνουμε με παιδάκια που βάζουν γκαζάκια.
Τι συμβαίνει, λοιπόν; Πώς γίνεται η τρομοκρατία να έχει συμπεριφορά Λερναίας Υδρας; Πώς γίνεται να δρα με αυτοπεποίθηση, τεχνογνωσία και επιχειρησιακή επάρκεια κάτω από τη μύτη των Αρχών; Είναι η Αστυνομία ανεπαρκής ή η τρομοκρατία που εξελίσσεται ως οργανισμός που είναι πάντα ένα βήμα πιο μπροστά από τον θηρευτή του; Πιθανώς ισχύουν όλα αυτά, σε διαφορετική αναλογία κατά περίσταση.
Ζούμε σε μία χώρα που, ακόμα και σήμερα, οι ιδεολογικές φόρμες της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, ενώ παραπέμπουν σε μακρινές δεκαετίες, ασκούν επιρροή σε ένα κομμάτι της νεολαίας που, αν και μικρό, έχει το αναγκαίο μέγεθος για να αιμοδοτήσει την κουλτούρα του ακραίου ριζοσπαστισμού. Τα Εξάρχεια δεν λειτουργούν μόνο ως ένα ιδιόμορφο γκέτο με χαρακτηριστικά ημιαυτονομίας. Ταυτόχρονα αποτελούν ένα θερμοκήπιο ανάπτυξης και συντήρησης του ακραίου. Στη δεκαετία του ’80 ανθούσαν διάφορα σενάρια για τη δράση των τρομοκρατικών οργανώσεων. Το πιο δημοφιλές από αυτά, έβλεπε ξένους πράκτορες πίσω από τα σαρανταπεντάρια. Λάθος. Δεν ήταν τίποτα περισσότερο από το λογικό: καθημερινοί, συνηθισμένοι, ενίοτε και γραφικοί τύποι της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς με επαναστατικές ονειρώξεις.
Και τώρα δεν αποκλείεται να ακούσουμε περίπου τα ίδια. Ακόμα και αν εμφανιστεί προκήρυξη για τον Παπαδήμο, κάποιοι θα πουν ότι πρόκειται για σχέδιο ανωμαλίας με σκοπό την αποσταθεροποίηση της χώρας. Όμως και αυτοί θα ξέρουν ότι το προφανές έχει τις πιθανότητες με το μέρος του.