Για να είμαι ειλικρινής, βλέποντας το βίντεο και τις φωτογραφίες δεν κατάλαβα ότι η Τζένη Μπαλατσινού ήθελε στα σοβαρά να σώσει μια κατσίκα που ήταν σκαρφαλωμένη πάνω σε βράχια. Μου φάνηκε μάλλον ότι ανέβηκε για να την προσεγγίσει-χαϊδέψει-βγάλει μια φωτογραφία με το ζωντανό, whatever που λένε και στο χωριό μου. Κατάλαβα επίσης ότι αστειευόταν και η ίδια με ό,τι έκανε.
Στα σόσια μίντια βέβαια έγινε ο κακός χαμός. Λίγο το βίντεο, λίγο οι λεζάντες στα sites περί επιχείρησης διάσωσης, λίγο οι φίλοι που της φώναζαν από κάτω κάπως έντρομοι, το κωμικό στόρι δεν ήταν δύσκολο να φτιαχτεί. Η Μπαλατσινού έγινε μέγας σατιρικός στόχος των χρηστών του Διαδικτύου. «Ποια είναι η επόμενη επιχείρηση διάσωσης της Τζένης; Ενα πουλί που υποφέρει από υψοφοβία»… Κάνε κι εσύ ένα αστείο για την Μπαλατσινού, μπορείς.
Εκ των υστέρων, η Μπαλατσινού ξεκαθάρισε τι είχε συμβεί : «Ας ξεκινήσω από το γεγονός πως γνωρίζω ότι οι κατσίκες επιλέγουν να ανεβαίνουν στα βράχια και να κάθονται εκεί, γιατί αυτό κάνουν, ως κατσίκες. Η συγκεκριμένη, όμως, βρισκόταν σε εκείνο το σημείο για δύο ολόκληρες μέρες. Την τρίτη μέρα -και ναι, φορώντας σανδάλια και όχι ορειβατικά παπούτσια (έτυχε!)- αποφάσισα να ανέβω στον βράχο να τη βοηθήσω, κι αυτό γιατί τα παιδιά μου δεν ήθελαν με τίποτα να φύγουμε και να την αφήσουμε εκεί. Οσο για το γεγονός πως σκαρφάλωσα για τη διάσωσή της… Το βρήκα αρκετά αστείο για να μην το μοιραστώ!»
Βεβαίως, η παραπάνω εξήγηση αναπαράχθηκε ελάχιστα. Στο μυαλό των περισσότερων, αν κρίνω και από τα σχόλια που έγιναν φέρνοντας το όνομά της στο τοπ10 του τουίτερ, μαζί με το ΝΑΤΟ και τη #vouli, η Μπαλατσινού είναι μια ανίδεη, χαζή ξανθιά, που νομίζει ότι οι κατσίκες στα βράχια χρειάζονται σώσιμο. Δηλαδή, συγγνώμη, κανείς δεν μπόρεσε να διακρίνει ότι το βίντεο και τα ποστ της γυναίκας είχαν μια διάθεση αυτοσαρκασμού;
Κάποιοι δε, το συνέδεσαν και με το λαϊφστάιλ, ότι επίτηδες βιντεοσκόπησε και πόσταρε την «επιχείρηση διάσωσης της κατσίκας». Και ανίδεη και σελεμπριτομαϊντανός δηλαδή. Σιγά ρε άνθρωποι, η πρώτη ή η τελευταία είναι η Τζένη που βγάζει βίντεο από τη ζωή της και το δημοσιοποιεί; Μόνο οι σελέμπριτι το κάνουν; Λες και δεν είμαστε όλοι μ’ ένα κινητό στο χέρι, λες και δεν καταγράφουμε και μοιραζόμαστε δημοσίως τις στιγμές μας όλη την ώρα. Μήπως είμαστε λίγο υπερβολικοί; Ή καλύτερα: μήπως θέλουμε να είμαστε υπερβολικοί γιατί έτσι μας βολεύει, προκειμένου να κάνουμε καζούρα και αρνητικό σχολιασμό;
Καμιά φορά, παρακολουθώντας τέτοιες σοσιαλμιντιακές ιστορίες, έχω την παραπάνω εντύπωση. Σχολιάζουμε (βάζω και τον εαυτό μου μέσα) με υπερβολή, με κακία, μονόπλευρα και λυσσασμένα, χωρίς να βλέπουμε την πραγματική διάσταση ενός πράγματος, είτε είναι μηδαμινής σημασίας, όπως η κατσίκα της Μπαλατσινού, είτε είναι μεγαλύτερης. Είναι σαν να μην έχουμε να κάνουμε τίποτα άλλο στη ζωή μας και περιμένουμε μια αφορμή για να πέσουμε με τα μούτρα στο πληκτρολόγιο.
Τι είναι πιο αφύσικο; Μια Μπαλατσινού που σκαρφάλωσε σε βράχια για μια κατσίκα ή εμείς που την κράζουμε λες και είναι η πιο χαζή του πλανήτη;
ΥΓ. Για την ιστορία, υπάρχουν άνθρωποι που όντως δεν ξέρουν ότι τα κατσίκια σκαρφαλώνουν σε βράχους. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν ξέρουν καν πώς λέγονται αυτά τα ζώα, που βλέπουν αγελάδα και απορούν. Ναι, υπάρχουν άνθρωποι ανάμεσά μας που σίγουρα δεν έχουν ιδέα για το πώς είναι πολλά απ’ όσα συμβαίνουν στο ζωικό βασίλειο, γιατί δυστυχώς η ζωή στην πόλη μάς έχει απομακρύνει απ’ τη φύση. Η Washington Post είχε δημοσιεύσει έρευνα του Εθνικού Συμβουλίου Γαλακτοκομικών Προϊόντων των ΗΠΑ που διαπίστωνε ότι 16,4 εκατομμύρια ενήλικες Αμερικανοί πίστευαν ότι το σοκολατούχο γάλα προέρχεται από καφέ αγελάδες. Δεν θα προσπαθούσε κάποιος απ’ αυτούς να σώσει ένα αγριοκάτσικο που είδε σκαρφαλωμένο σε βράχια; Εγώ θα στοιχημάτιζα υπέρ.