Δεν χρειάζεται να έχει κανείς οξυμένο πολιτικό ΙQ για να καταλάβει ότι το παιχνίδι του ΣΥΡΙΖΑ με την απλή αναλογική και η νέα βερσιόν του «σπασίματος» της Β’ Αθηνών και του υπολοίπου Αττικής, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια ακόμη κουτοπονηριά: μπας και τσιμπήσουν κάποιοι στα κόμματα της αντιπολίτευσης δίνοντας στον Αλέξη Τσίπρα και την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ τη δυνατότητα να δημιουργήσουν σύγχυση και αναταραχή ώστε να επιβιώσουν με όσο το δυνατόν καλύτερους όρους την επομένη των εκλογών.
Πρόκειται για πομφόλυγα αφού στην κυβέρνηση γνωρίζουν πολύ καλά ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να ισχύσει ο σχεδιασμός τους από τις επόμενες εκλογές ώστε να μην ωφεληθεί το πρώτο κόμμα από το μπόνους των 50 εδρών και έτσι να ανακοπεί η πιθανότητα αυτοδυναμίας της ΝΔ. Η δε κατάτμηση των μεγάλων περιφερειών είναι συνυφασμένη πλήρως με το ισχύον εκλογικό σύστημα για το οποίο, ιδίως η ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ δηλώνουν ότι δεν μπορεί να γίνονται αποσπασματικά παιχνίδια για κομματική σκοπιμότητα. Πρόκειται να το καταστήσουν σαφές στη σύσκεψη στην οποία τους έχει προκαλέσει ο Πάνος Σκουρλέτης, την Πέμπτη. Ας το εξηγήσουμε:
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επιχείρησε το 2016, προτείνοντας την θέσπιση της απλής αναλογικής, να συγκεντρώσει 200 ψήφους ώστε να ισχύσει αμέσως, δηλαδή να καταργηθεί το μπόνους των 50 εδρών. Δεν το κατάφερε. Πήρε 179. Και σημειωτέον τότε δεν είχε προτείνει το «σπάσιμο» των μεγάλων περιφερειών, προκειμένου να κάνει το χατίρι του Βασίλη Λεβέντη.
Για να αυξήσει τις πιθανότητες επιτυχίας τώρα το πάει δια της πλαγίας, βάζει το θέμα του «σπασίματος» της Β’ Αθηνών και του Υπολοίπου Αττικής.
Είναι εξαιρετικά αμφίβολο ότι θα το πετύχει, αν επιδιώξει και πάλι να το φέρει.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης συνέδεσε την τυχόν συμφωνία του με τη δυνατότητα να ψηφίσουν και οι ομογενείς και οι 300.000 που έχουν φύγει στο εξωτερικό λόγω της κρίσης. Το ΚΙΝΑΛ πρόκειται να ανακοινώσει ενιαία πρόταση για το εκλογικό σύστημα και το σπάσιμο των περιφερειών, βασιζόμενο: α) στην πρόταση που είχε κάνει η ΔΗΣΥ το 2016, να δίνεται δηλαδή μπόνους εδρών στο πρώτο κόμμα μετά από ένα ποσοστό και β) στην σχετική πρόταση του Ποταμιού, αυτό να δίνεται υπό τη μορφή μιας έδρας ανά δύο που θα κερδίζονται.
Αλλά το ΚΚΕ και η Ενωση Κεντρώων δεν έχουν κανένα λόγο να το δεχθούν γιατί θα είναι σαν αυτοχειριάζονται. Δεν θα βγάλουν έδρα-ες στις δύο πολυπληθείς περιφέρειες και θα πάρουν ό,τι τους ανήκει από τα υπόλοιπα στις περιφέρειες της υπόλοιπης Ελλάδας. Αρα πολιτικά χάνουν τη δυνατότητα να απευθύνονται σε μεγάλα ακροατήρια .
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των τελευταίων βουλευτικών εκλογών (Σεπτέμβριος 2015), το ΚΚΕ στη Β’ Αθήνας πήρε περίπου 60.000 ψήφους και έβγαλε τρεις έδρες. Το Ποτάμι 49.000 ψήφους και αυτό τρεις έδρες. Η δε Ενωση Κεντρώων πήρε 32.00 ψήφους και εξέλεξε δύο βουλευτές. Αν ισχύσει άμεσα το σπάσιμο της Β’ Αθηνών και με τα ίδια ποσοστά το ΚΚΕ θα πάρει μία και η Ενωση Κεντρώων πιθανόν δεν θα βγάλει έδρα. Αρα γιατί να συμφωνήσουν στη πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ; Το ίδια πάνω κάτω ισχύουν και για τη Χρυσή Αυγή.
Πώς λοιπόν θα βρεθούν οι ψήφοι για να ισχύσει άμεσα;
Είναι ζήτημα ιδεοληπτικής συνέπειας του ΣΥΡΙΖΑ και όχι θεσμικός εκσυγχρονισμός. Παρά τα αντιθέτως υποστηριζόμενα δεν προκύπτει κυβερνητική σταθερότητα παρά μόνο αν ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώσει δημοσίως προεκλογικά ότι δεν αποκλείει τον Μεγάλο Συνασπισμό, τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας με τη ΝΔ.
Φαίνεται πιθανό; Οχι βέβαια. Το ίδιο ισχύει και για τι ΝΔ.
Επιπλέον δεν αποδραματοποιεί τις πολιτικές εξελίξεις όπως υποστηρίζουν ο Νίκος Μαρατζίδης ο Γιάννης Ραγκούσης κι όσοι θέλουν τη σύμπλευση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Τις περιπλέκει.
Στη σύγχρονη Ιστορία η απλή αναλογική ίσχυσε τρεις φορές. Το 1926-28, μπήκαν 13 κόμματα στη Βουλή. Πλήρης ακυβερνησία. Πέντε κυβερνήσεις σε δύο χρόνια. Μετά, η περίοδος 1932-36. Δεν συμφωνούσαν να συγκυβερνήσουν ο Τσαλδάρης με τον Βενιζέλο. Είχαμε τέσσερις εκλογές σε τέσσερα χρόνια: Το ’32, το ’33, τον Ιούνιο του ’35 και τον Ιανουάριο του ’36 όταν οι Φιλελεύθεροι εξέλεξαν 142 βουλευτές και οι λαϊκοί 143. Τελικά ανέθεσαν τη διακυβέρνηση στον Μεταξά. Η απλή αναλογική και η ασυνεννοησία οδήγησαν στο τέλος της Δημοκρατίας.
Η απλή αναλογική εφαρμόστηκε και την περίοδο 1950-52. Μπήκαν στη Βουλή 13 κόμματα. Μετά τον Εμφύλιο και δεν είχαμε ισχυρή κυβέρνηση για δύο χρόνια. Ο Νικόλαος Πλαστήρας άλλαξε το σύστημα.
Αλλο λοιπόν απλή αναλογική και άλλο αναλογικό εκλογικό σύστημα που θα ενισχύει την προοπτική κυβερνητικής σταθερότητας. Μέγα ζητούμενο στη κρίση που περνάει η χώρα.