Αν μπορεί κάποιος στο χώρο των σχολίων να μας εκθέσει το έργο του Δημήτρη Παπαδημητρίου στο υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης, τότε θα προσφέρει πολλαπλή υπηρεσία. Οχι μόνο στον ίδιο τον υπουργό, αλλά και στους πολίτες που, επιτέλους, θα καταλάβουν για ποιο λόγο είχε χαρτοφυλάκιο, μισθό, υπηρεσιακό αυτοκίνητο, οδηγό και ασφάλεια.
Υπάρχουν και πιο δύσκολες προκλήσεις: να αναδείξεις, ας πούμε, το έργο που άφησε ο Κώστας Ζουράρις στο υπουργείο Παιδείας. Θέλει κόπο αυτό γιατί πρέπει να σηκώσεις πολλούς φακέλους, μήπως και βρεις τις αποφάσεις που υπέγραψε. Ομως, ειλικρινά, ο μέσος πολίτης είναι λογικό να απορεί: τι ακριβώς έκανε στην κυβέρνηση ο κύριος Παπαδημητρίου;
Ο Πρωθυπουργός του εμπιστεύτηκε το χαρτοφυλάκιο Οικονομίας και Ανάπτυξης. Επίσης του έδωσε και δύο υφυπουργούς. Τον Στέργιο Πιτσιόρλα που είναι αρμόδιος για τις επενδύσεις και τον Αλέξη Χαρίτση που έχει την ευθύνη για το ΕΣΠΑ. Πρόκειται δηλαδή για ένα υπουργείο που διακρίνεται από σπάνια ιδιαιτερότητα: ο υφυπουργός, εν προκειμένω ο Πιτσιόρλας, κουβαλάει στις πλάτες του μεγαλύτερο έργο από τον ίδιο τον υπουργό. Ακόμα και επικοινωνιακά, το υπουργείο είναι πρωτίστως του Πιτσιόρλα.
Εντάξει, αυτό δεν είναι, απαραιτήτως, ασφαλές κριτήριο αξιολόγησης διαχειριστικών επιδόσεων. Ο κύριος Παπαδημητρίου μπορεί να είναι ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων με δυσανεξία στην έκθεση. Ωραία. Αλλά τι ακριβώς προσέφερε στην κυβέρνηση; Ο Πρωθυπουργός τον προσέλαβε, ως εξωκοινοβουλευτικό υπουργό, προκειμένου να προσελκύσει επενδύσεις στη χώρα. Το βιογραφικό του, άλλωστε, προδιαθέτει σχετικά. Οχι όμως και οι αντιλήψεις του. Ο κ. Παπαδημητρίου μοιραζόταν, περίπου, τις ίδιες ιδέες με τον Γιάνη Βαρουφάκη. Μάλιστα είχε προτείνει την εισαγωγή παράλληλου νομίσματος σε Ελλάδα και Κύπρο, χαρακτηρίζοντας καταστροφική τη λύση διάσωσης που επελέγη για την κυπριακή οικονομία. Φανταστείτε τώρα οι Κύπριοι, να είχαν ακούσει την εισήγηση του καθηγητή. Ο Παπαδημητρίου θα ήταν στην Αμερική και θα έκανε πως δεν ακούει τον παφλασμό από τη βύθιση του νησιού.
Ασφαλώς οι απόψεις του δεν απέτρεψαν τον Αλέξη Τσίπρα από την ένταξη του στο υπουργικό συμβούλιο -κάθε άλλο. Ο άνθρωπος, λοιπόν, που πρότεινε παράλληλο νόμισμα, ανέλαβε να φέρει επενδύσεις στη χώρα. «Η Ελλάδα δεν έχει ξαναδεί τέτοιο κύμα επενδύσεων από το 2006» ήταν οι τελευταίες δηλώσεις του, οι πολιτικές famous last words που εκστόμισε. Είναι καλό να φεύγεις με χιούμορ. Κατά βάση αυτό έκανε ο κ. Παπαδημητρίου. Ενέσεις ηθικού ή μεγαλόστομες εξαγγελίες για επενδύσεις που έρχονται και για καλπάζουσα ανάπτυξη. Επίσης υπερασπίστηκε πολιτικά την ιδέα για την αγορά «κόκκινων» δανείων στρατιωτικών, δηλαδή το μέτρο που θα κάνει κάθε συνεπή δανειολήπτη να αισθάνεται ηλίθιος.
Πιθανότατα ο άνθρωπος δεν φταίει. Ηρθε από τις ΗΠΑ σε ένα περιβάλλον, μάλλον πρωτόγονο για τον ίδιο. Ακόμα και το θέμα του επιδοτούμενου ενοικίου ίσως να μην τον αγγίζει με τον τρόπο που απασχολεί όλους εμάς -κάτι τέτοιο στις ΗΠΑ ίσως να μην προκαλούσε εντύπωση, να εθεωρείτο αυτονόητο και επαγγελματικό.
Το ερώτημα απευθύνεται πρώτα στον Πρωθυπουργό που καλείται να αξιολογήσει με αυτοκριτική διάθεση τα κριτήρια της επιλογής του. Και έπειτα στον ίδιο τον κ. Παπαδημητρίου: είναι ευχαριστημένος με το έργο που προσέφερε στον ελληνικό λαό;