Τι κωλοπιλάλα είναι αυτή που έχει πιάσει τον Πάνο Καμμένο με το «Μακεδονικό»; Τρεις φορές τους τελευταίους δύο μήνες βγήκε στο μεϊντάνι, για να διακηρύξει ότι αυτός, ως αρχηγός κόμματος, δεν πρόκειται να ψηφίσει θετικά, αν η λύση που θα προταθεί για το όνομα της γειτονικής χώρας θα περιέχει τη λέξη «Μακεδονία».
Η πρώτη εξήγηση είναι ότι είναι πιθανό, μέσα στους επόμενους μήνες, να έρθει στο τραπέζι μια τέτοια λύση. Ηδη τα δείγματα από τα Σκόπια είναι θετικά. Αλλά και πάλι τέτοια πρεμούρα από την πλευρά του Καμμένου δεν δικαιολογείται. Θα μπορούσε να περιμένει να δει αν θα προχωρήσει το θέμα και θα είχε όλο τον χρόνο να κηρύξει τον «ανένδοτο» φορώντας τη στολή του «μακεδονομάχου». Πόσω μάλλον που ξέρει καλά ότι, για άλλη μια φορά, φέρνει σε δύσκολη θέση τον Αλέξη Τσίπρα, στην περίπτωση που έχει την πρόθεση να προχωρήσει σε λύση. Εκτός αν τέτοια πρόθεση δεν υπάρχει και ο υπουργός των Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, που φαίνεται ότι την προωθεί, απλώς κάνει δικό του παιχνίδι.
Όμως, αν υπάρχει πρόθεση κάτι να γίνει στο θέμα αυτό, η πιο πειστική εξήγηση για τη στάση του Καμμένου προέρχεται από την, σχεδόν απελπιστική, θέση, στην οποία βρίσκεται. Ο ίδιος προσωπικά αποτελεί πολιτικό βαρίδι για τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι συχνά ακόμα και κυβερνητικά στελέχη πετάνε μπηχτές για τη στάση του και τη συνεργασία μαζί του. Ομως, ο κ. Τσίπρας είναι αιχμάλωτος του κ. Καμμένου, αφού χωρίς αυτόν δεν υπάρχει κυβέρνηση.
Από την άλλη ο κ. Καμμένος γνωρίζει καλά ότι πρώτος αυτός και το κόμμα του θα πληρώσουν το κόστος από την κυβερνητική φθορά. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το μεγάλο κόμμα και, παρά τη φθορά που έχει, θα διασωθεί εκλογικά. Οι ΑΝΕΛ, όμως, θα κινδυνεύσουν να μείνουν εκτός Βουλής στις επόμενες εκλογές.
Το αντιμνημονιακό αφήγημα έχει καταρρεύσει, τα οφέλη από τις όποιες παροχές (επιδόματα κτλ) θα τα καρπωθεί ο κ. Τσίπρας. Ο Καμμένος πρέπει να βρει κάτι άλλο. Και το «Μακεδονικό» μπορεί να είναι κάτι σαν το μάννα εξ ουρανού.
Φυσικά, ο κ. Καμμένος δεν πρόκειται να ρίξει πρόωρα την κυβέρνηση (ούτε) γι’ αυτό το θέμα. Αν ανακύψει τέτοιο θέμα, στο τέλος θα κάνει άλλη μια από τις γνωστές κωλοτούμπες του, στις οποίες έχει άριστες επιδόσεις μέχρι τώρα. Απλώς υπολογίζει κουτοπόνηρα σε κάτι άλλο. Αν έρθει πρόταση για λύση, να την ψηφίσουν κόμματα της αντιπολίτευσης, μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος να μείνει απέξω, εισπράττοντας έτσι ψήφους που μπορούν να τον σώσουν από την κοινοβουλευτική εξαφάνιση. Κάτι παρόμοιο υπαινίχθηκε πρόσφατα και ο υπουργός Εξωτερικών, μιλώντας για «πλειοψηφία βουλευτών και όχι κομμάτων», γεγονός που μπορεί να δείχνει ότι η στάση του Καμμένου έχει συζητηθεί και αναζητείται αυτή η φόρμουλα διευκόλυνσής του.
Μόνο που το 2018 δεν είναι 2015, όταν η αντιπολίτευση ψήφιζε «ναι» και ο μισός ΣΥΡΙΖΑ «όχι». Η αντιπολίτευση ξεκαθαρίζει ότι δεν πρόκειται να διευκολύνει τα σχέδια Τσίπρα-Καμμένου ή έστω μόνο Καμμένου. Δηλαδή, αν η κυβέρνηση δεν φέρει και δεν ψηφίσει ενιαία πρόταση για λύση (δηλαδή ΣΥΡΙΖΑ συν ΑΝΕΛ), τότε θα θεωρήσει ότι έχει χάσει την «δεδηλωμένη». Ευλόγως, διότι δεν θα πρόκειται για ένα οποιοδήποτε νομοσχέδιο, αλλά για σπουδαίο θέμα εθνικής σημασίας, το οποίο πριν από 25 χρόνια προκαλούσε πολιτικό σεισμό, ανέτρεπε κυβερνήσεις κτλ.
Αυτό είναι το παιχνίδι που θέλει να παίξει ο κ. Καμμένος. Ως καλός πολιτικός έμπορος θέλει τώρα να πουλήσει μακεδονικό αγώνα, αφού δεν του έχει απομείνει τίποτα άλλο να πουλήσει. Είτε το κάνει μόνος του είτε σε συνεννόηση με τον κ. Τσίπρα, η ουσία δεν αλλάζει. Μόνο που αυτή τη φορά ο στόχος να εγκλωβίσουν την αντιπολίτευση θα αποτύχει.
Ετσι, ο Καμμένος ελπίζει να εισπράξει κάποιες ψήφους καβαλώντας τον Βουκεφάλα. Από τον οποίο, όμως, θα κινδυνεύσει να πέσει ο Τσίπρας, αν έχει πέσει εν τω μεταξύ στην παγίδα του κουτοπόνηρου συνεταίρου του.