«Πρέπει ο Εμανουέλ να κερδίσει τώρα τις εκλογές. Φαντάζεστε πώς θα είμαι στη φάτσα το 2022;». Δεν έχω ακούσει εξυπνότερο αυτοσαρκασμό και δη γυναίκας. Και πώς να μην; Ο καθρέπτης μας είναι κυρίως, τα μάτια του συντρόφου μας. Στα μάτια του, η Μπριτζίτ, είναι η πιο γοητευτική γυναίκα του κόσμου. Αρα έχει όλα τα περιθώρια να παίζει, αυτοσαρκαζόμενη.
Η Μπριζίτ Τρονιέ είναι 64 ετών. Ο Εμανουέλ Μακρόν είναι 39. «Μαμά ψάχνει», είναι ο πιο εύκολος σχολιασμός. Τι ωραία τα λέμε! Ποιος εξαιρείται από τον κανόνα; Τις ελλείψεις μας ενώνουμε οι άνθρωποι. Και το βαφτίζουμε «έρωτα».
Πρώην καθηγήτρια Γαλλικών. Οταν ο Εμανουέλ ήταν μαθητής στο λύκειο, στην πόλη Αμιέν της Γαλλίας, ερωτεύτηκε την καθηγήτριά του. Εκείνος 16 εκείνη 40. Πόσα αγόρια και πόσα κορίτσια έχουν αντίστοιχες ιστορίες, ανεκπλήρωτων ερώτων, στο ερωτικό τους βιογραφικό; Στα 17 του ωστόσο της δήλωσε «Εγώ, ό,τι και να κάνεις, θα σε παντρευτώ». Τους πήρε αρκετά χρόνια και άπειρες ώρες συνομιλιών στο τηλέφωνο. Μπορούμε να υποψιαστούμε μάχες μικρές και μεγάλες. Αλλά κράτησε την υπόσχεσή του. Το 2007 τελέστηκε το μυστήριο σε μια μαγευτική παραλία. Εκείνη είχε πια ήδη τρία παιδιά και έξι εγγόνια.
Τους παρατηρώ πώς κινούνται. Πόσο εύκολα φιλιούνται στο στόμα. Πώς επιζητάει ο ένας το χέρι του άλλου. Παρατηρώ την εικόνα δυο ανθρώπων με διαφορά ηλικίας και εμάς να τους παρατηρούμε. Πόσο άβολα μας κάνουν να νοιώθουμε καθώς μας τραβάνε πέρα από στερεότυπα. Όχι. Δεν είναι αυτή η σχέση ζωής για σχολιασμό, ούτε για σαρκασμό. Είναι η δική τους προσωπική, και μόνο, ιστορία. Αυτή, που σε κανέναν δεν πέφτει λόγος. Μπορεί και να είναι ο στίχος, από ένα ελληνικό αγαπημένο μου τραγούδι, «Δεύτερη ζωή δεν έχει». Μπορεί και να είναι στην πράξη, τα αληθινά, βαθιά ιδανικά του ευρωπαϊκού πνεύματος. Ο σεβασμός στον άνθρωπο. Ο σεβασμός στα δικαιώματα και στην ατομική ελευθερία του ατόμου. Τυχεροί που συμπορευόμαστε με την Ευρώπη. Σ’ έναν κόσμο, που σε πολλές χώρες απαγορεύεται ακόμα και το φιλί δημοσίως. Μπορεί να είναι και κάτι βαθύτερο. Πάλι από συνέντευξη της Μπριζίτ, απαντώντας σε σχόλιο δημοσιογράφου, ότι εκείνη διαβάζει πρώτη και διορθώνει τις ομιλίες του «Αν εγώ δεν καταλαβαίνω τι λέει, κανείς δεν θα καταλάβει». Ναι.
Το θέμα είναι να βρεις έναν άνθρωπο που θα καταλαβαίνει, τι ακριβώς λες. Κυρίως όταν δεν το λες. Να καταλαβαίνει τι σκέφτεσαι. Οπως και να’ χει… Πάντα θα χαμογελώ στη σκέψη, ότι στον έρωτα, την μέχρι πρότινος παραφωνία την ακούς ως μελωδία.
Ελπίζω το ίδιο να συμβεί και στην πολιτική ζωή της Γαλλίας. Στα δύσκολα χρόνια της ενωμένης Ευρώπης… Μακάρι! Την μέχρι πρότινος παραφωνία… Για να δούμε!
ΥΓ Αν φέρουμε στη μνήμη έναν Ολάντ, ως άλλον Πίτερ Σέλερς, με κράνος στο κεφάλι και μηχανάκι να σπεύδει προς την ερωμένη ενώ ο κόσμος καιγόταν… Η Γαλλία έκανε χθες ένα βήμα εμπρός. Θα μου πείτε, αυτά δεν είναι πολιτική. Θα αστειεύεστε. Είναι στάση ζωής ως δείγμα πολιτικής.