Συμπληρώνεται μία εβδομάδα από την τραγωδία στο Μάτι, αλλά ο Πρωθυπουργός έχει δει πυρόπληκτους μόνο από την τηλεόραση. Λογικό. Αν εμφανιστεί στο Μάτι, η κατάσταση μπορεί να γίνει ανεξέλεγκτη και αυτή τη φορά δεν θα πρόκειται για φωτιά.
Εννοείται πως η τραγωδία διέγραψε κάθε σκέψη για φιέστα με αφορμή το τέλος των μνημονίων. Πώς να γιορτάσεις όταν δεν θα έχουν γίνει καν τα μνημόσυνα τόσων νεκρών; Ακριβώς στα σαράντα της καταστροφής, ο Αλέξης Τσίπρας, θα πρέπει να πάει και να εγκαινιάσει τη ΔΕΘ. Θα είναι πιο βολικό να φέρουν τη ΔΕΘ στο Μαξίμου. Στη Θεσσαλονίκη θα τον περιμένουν διαδηλωτές του Μακεδονικού, συνδικαλιστές, οι απαραίτητοι χουλιγκάνοι και ίσως κάποιοι που ανοίγουν τώρα μαζί του λογαριασμούς πάνω στα καμμένα. Δεν θα είναι και εύκολο ταξίδι, αλλά, εντάξει, ΜΑΤ υπάρχουν. Ασφαλώς έχει τελειώσει και το σενάριο των εκλογών των Οκτώβριο -καλύτερα στον Ζάλογγο.
Το πρόβλημα όμως δεν βρίσκεται στην εξάντληση του πολιτικού κεφαλαίου για τον Πρωθυπουργό και την κυβέρνηση του. Αυτά συμβαίνουν και με τους Πρωθυπουργούς και με τις κυβερνήσεις. Το πρόβλημα βρίσκεται στη φύση της φθοράς. Αυτή τη στιγμή ο Αλέξης Τσίπρας δεν ελέγχεται μόνο για την αναποτελεσματικότητα και την επιχειρησιακή ανεπάρκεια της κυβέρνησής του. Ελέγχεται και επειδή συμμετείχε σε μία συντονισμένη προσπάθεια επικοινωνιακής εξαπάτησης του λαού, σε εκείνη την παρωδία σύσκεψης του μεσονυκτίου. Πρωθυπουργός και κυβέρνηση δεν ελέγχονται μόνο πολιτικά. Ελέγχονται και ηθικά.
Τα ερωτήματα είναι τρία: μπορεί να σταθεί μία κυβέρνηση σε αυτήν την κατάσταση; Και για πόσο καιρό ακόμα; Και, εν τέλει, πόσο λειτουργική μπορεί να είναι μία κυβέρνηση όταν ο Πρωθυπουργός και κορυφαία στελέχη της αντιμετωπίζουν ως και πρόβλημα δημοσίων εμφανίσεων;
Μη βιαστείτε να απαντήσετε γιατί σε αυτή τη χώρα έχουμε δει πολλά. Άλλωστε ο βίος της κυβερνήσεως εκπνέει σε έναν χρόνο. Έχει άλλο ένα καλοκαίρι μπροστά της.