Ας αρχίσουμε με τα βασικά: Ολοι απαξάπαντες συμφωνούν ότι το Προσφυγικό είναι τεράστιο πρόβλημα. Τόσο τεράστιο που μπορεί να τινάξει την Ευρωπαϊκή Ενωση στον αέρα. Μερικοί μάλιστα λένε πως ήδη το κάνει γιατί έχει ήδη ξεθωριάσει κάθε ιδεαλισμό ακόμα και στον πιο δαγκωτούς ευρωπαϊστές. Γιατί ήδη ψάχνουν τα διαβατήριά μας κι ας ταξιδεύουμε εντός Σένγκεν, που πάει να πει ότι σύντομα τα 7.000.000 των πολιτών που κινούνταν ελεύθερα καθημερινά μέχρι τώρα στην ΕΕ θα αρχίσουν να σκοντάφτουν σε συνοριακά εμπόδια. Γιατί ήδη οι ηγέτες των κρατών μαζεύονται σε πολυτελή συνεδριακά κέντρα, αποφασίζουν τι θα κάνουν και τι πρέπει να πληρώσουν και μετά γυρνάνε στις χώρες τους και σφυρίζουν αδιάφορα σαν όψιμοι οπαδοί του κινήματος «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω». Σαν να μην έλαβαν ποτέ αυτές τις αποφάσεις. Σαν να μην είναι «ιδιοκτήτες» των ευρωπαϊκών αποφάσεων.
Μία ηγέτης που έκανε μια τολμηρή παραδοχή – οι πρόσφυγες είναι πρόβλημα όλης της Ευρώπης και πρέπει να το λύσουμε μαζί- είδε τα ποσοστά της να πέφτουν και τους εχθρούς της να ανεβαίνουν. Να υπογραμμιστεί πως αυτό δεν μας συμφέρει καθόλου γιατί η φωνή της Μέρκελ, παρά τα όσα της έχουμε σύρει, ήταν μια φωνή συμφέρουσα για μας. Σιγά σιγά θα μείνει μόνο ο Σόιμπλε ισχυρός παίκτης στο ελληνικό ζήτημα και θα τραβάμε τα μαλλιά μας.
Ο Γιούνκερ επίσης απέτυχε. Κάθεται τώρα και μαγειρεύει τους αριθμούς για να μη φανεί πως η λύση Τουρκία δεν αποδίδει. Η Ιταλία του Ρέντσι δηλώνει οργισμένη «να τη βράσω την Ευρώπη αν είναι τόσο αδιάφορη». Οι ακροδεξιές κυβερνήσεις σαν της Ουγγαρίας ανεβάζουν τα τείχη και μας συνιστούν να κόψουμε το λαιμό μας. Αυτοί δεν θα βάλουν μέσα στα σύνορά τους το πρόβλημα. Η Ελλάδα που έχει εκ των πραγμάτων μέσα στα σύνορά της το πρόβλημα επίσης απέτυχε – και πώς να πετύχει δηλαδή όταν ακόμα και μέσα στο καταχείμωνο φτάνουν στον Πειραιά 2.500 άτομα την ημέρα; Οσοι υπολόγιζαν σοβαρή μείωση των ροών λόγω κακοκαιρίας έκαναν λάθος μέγα. Προφανώς οι διακινητές λένε στους απελπισμένους ότι είναι η τελευταία τους ευκαιρία πριν ληφθούν σοβαρά μέτρα και ξεκινάνε με 7 μποφόρ. Σοβαρά μέτρα δεν λαμβάνονται φυσικά. Απλώς θησαυρίζουν οι διακινητές και πνίγονται περισσότεροι άνθρωποι.
Ετσι η ΕΕ, στους κόλπους της οποίας βρίσκονται μερικά από τα πλουσιότερα κράτη στον κόσμο, στην πραγματικότητα έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά. Νωθρή, λειψή, γραφειοκρατική και μοιραία αποφάσισε να αναβάλει, δηλαδή να βάλει το κεφάλι στην άμμο. Αποφάσισε να πληρώσει την Τουρκία για να λύσει το θέμα πριν φτάσει στα ευρωπαϊκά σύνορα, όπως πληρώναμε κάτι δήμους για να παίρνουν τα σκουπίδια μας. Βέβαια πάνω στη βιασύνη τους να μην πιουν το ποτήριο τούτο, ξέχασαν να αναρωτηθούν αν η Τουρκία θέλει να λυθεί το Προσφυγικό με τον ίδιο τρόπο που θέλει και η Ευρώπη.
Νωθρή, λειψή, γραφειοκρατική και μοιραία αποφάσισε να αναβάλει, δηλαδή να βάλει το κεφάλι στην άμμο
Ξέχασαν να αναρωτηθούν αν δέχτηκε μόνο και μόνο για να πάρει τα κονδύλια και να εκβιάσει την «είσοδό» της στην ευρωπαϊκή οικογένεια χωρίς να δέχεται το ευρωπαϊκό κεκτημένο και χωρίς να σέβεται τη ζωή και την ελευθερία των αντιπάλων της. Γιατί είναι προφανές πως η Τουρκία έχει τα δικά της σχέδια για τον μουσουλμανικό κόσμο εξ ου και τη βλέπουμε να ρίχνει λάδι στη φωτιά και αεροπλάνα στη θάλασσα αντί να συμβάλλει στην βελτίωση του κλίματος. Εχει επίσης στο μάτι τους Κούρδους, το βασικό εργαλείο της Δύσης κατά του ISIS. Πρόσφατα κυκλοφόρησε ένα σκληρότατο βίντεο όπου στο Τσιζρέ, τούρκοι στρατιώτες σκοτώνουν εν ψυχρώ Κούρδους που έχουν βγει με λευκές σημαίες κουβαλώντας τους νεκρούς τους. Εμείς όμως έχουμε ανάγκη την Τουρκία και σφυρίζουμε αδιάφορα ενώπιον των εγκλημάτων της. Οι περιοχές των Κούρδων ζουν εφιαλτικές μέρες και γι αυτό τους βλέπουμε να προστίθενται σταδιακά στις μεταναστευτικές ροές.
Η κατάσταση αντί να καλυτερεύει, χειροτερεύει. Γιατί εκτός των προσφύγων έχουμε και τους οικονομικούς μετανάστες. Τώρα οι Μαροκινοί παίρνουν ένα φτηνό αεροπορικό εισιτήριο των 60 ευρώ, πετάνε για Κωνσταντινούπολη και καταφτάνουν μαζί με τους κανονικούς πρόσφυγες στην Ευρώπη μέσω Ελλάδας αφού η Ισπανία αγρίεψε. Αυτοί θα είναι αδύνατον να φύγουν, αφού κανείς δεν θα τους παίρνει, οπότε θα προστεθούν στο δικό μας πρόβλημα.
Με λίγα λόγια ένας τεράστιος ελέφαντας τσαλαπατάει τα έπιπλα στο δωμάτιο κι εμείς παίζουμε scramble ελπίζοντας ότι ο καναπές μας θα τη γλυτώσει.