Η σχέση πολιτικών με τις εξωχώριες εταιρείες, τις περίφημες offshore, έγινε γνωστή με την υπόθεση του πρώην υπουργού της ΝΔ Γιώργου Βουλγαράκη (εδώ) και αποθεώθηκε με την περίπτωση του Ακη Τσοχατζόπουλου (εδώ).
Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πρωτοστατήσει στην παραίτηση του υφυπουργού της κυβέρνησης Σαμαρά, Γιώργου Βερνίκου, όταν αποκαλύφθηκε ότι είχε offshore εταιρεία (φυσιολογικό, ως εφοπλιστής). Επίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε εξαπολύσει κεραυνούς εναντίον του ΚΚΕ, όταν είχε πουλήσει τον ραδιοτηλεοπτικό σταθμό του σε offshore εταιρεία (εδώ).
Οι καιροί αυτοί παρήλθαν.
Σήμερα η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ νομιμοποιεί τη συμμετοχή υπουργών και λοιπών κρατικών αξιωματούχων σε εξωχώριες εταιρείες. Και το υπουργείο Δικαιοσύνης επιχειρεί, με δικολαβίστικους ισχυρισμούς (εδώ), να δικαιολογήσει την αλλαγή του νόμου. Ντροπή στον – και καθηγητή του Δικαίου – υπουργό Νίκο Παρασκευόπουλο. Αλήθεια τι λέει ο τόσο μυγιάγγιχτος σε θέματα διαφθοράς υφυπουργός Δημήτρης Παπαγγελόπουλος; Αλήθεια τι λέει σήμερα ο ευρωβουλευτής Δημήτρης Παπαδημούλης, ο οποίος έλεγε άλλα πριν από δυόμισι χρόνια (εδώ);
Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πρωτοστατήσει στην παραίτηση του υφυπουργού της κυβέρνησης Σαμαρά, Γιώργου Βερνίκου, όταν αποκαλύφθηκε ότι είχε offshore εταιρεία
Αυτό που δεν αποτόλμησαν οι επάρατες κεντροδεξιές και κεντροαριστερές κυβερνήσεις το κάνει – και μάλιστα με επίδειξη πρωτοφανούς κυνισμού – η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η δικαιολογία ότι επιτρέπεται η κατοχή offshore σε «συνεργάσιμες» χώρες- φορολογικούς παραδείσους είναι εξοργιστική. Η offshore επινοήθηκε για να αποφεύγεται η κανονική φορολόγηση. Οι πολιτικοί δεν είναι επιχειρηματίες. Ζουν με κρατικό χρήμα. Και όσο συμβαίνει αυτό είναι εξοργιστικό να μπορούν να φοροαποφεύγουν, ενώ οι υπήκοοί τους πληρώνουν σαν κορόιδα.
Οι αριστεροί -τρομάρα τους- του ΣΥΡΙΖΑ ψηφίζουν τα πάντα. Δεν νοιάζονται πλέον για κανέναν εξευτελισμό (τους). Για να παραφράσουμε τον πασίγνωστο στίχο του Μίκη, ο κυνισμός τους(κοντεύει)να γίνει τέλειος…