Δύο τινά συνέβαιναν, όταν στις 10 Φεβρουαρίου του 2015, ο Αλέξης Τσίπρας στις προγραμματικές δηλώσεις της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ έλεγε από το βήμα της Βουλής, σχεδόν συγκινημένος και χειροκροτούμενος από την κυβερνητική πλειοψηφία ότι: «Είμαστε κάθε λέξη από το Σύνταγμα αυτής της χώρας και αυτό θα υπηρετήσουμε μέχρι τέλους».
Ή ήταν απλώς μια ηθελημένη αβανταδόρικη ατάκα, χωρίς να γνωρίζει τι είναι και τι όχι σύμφωνο με το ισχύον Σύνταγμα της χώρας ή με την υπεροψία της εκλογικής νίκης του είχε πλήρη συναίσθηση της συνταγματικής πραγματικότητας και θεωρούσε δεδομένο ότι θα γίνει το «δικό» του.
Μόνο που απ’ ό,τι έχει αποδειχθεί περίτρανα υπάρχουν και στην Αθήνα δικαστές, που υπερασπίζονται το συνταγματικό κεκτημένο της χώρας. Που δεν «μασάνε» ούτε από τον κυβερνητικό ετσιθελισμό ούτε από τις παρεμβάσεις της ηγεσίας του Αρείου Πάγου ούτε από τους κατά καιρούς τροχιοδεικτικούς υπαινιγμούς και προειδοποιήσεις του αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνης, Δημήτρη Παπαγγελόπουλου.
Η κυβέρνηση λοιπόν των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μετράει ήδη τρείς σημαντικές ήττες για κομβικές επιλογές της που κρίθηκαν αντισυνταγματικές από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Έχουν κριθεί:
– Αντισυνταγματικός ο νόμος Παππά για τα κανάλια.
-Αντισυνταγματικός ο νόμος Μπαλτά – Κουράκη για την επιλογή διευθυντών στα σχολεία.
-Αντισυνταγματικός ο νόμος Ξανθού – Πολάκη για την επιλογή διοικητών στα νοσοκομεία, ενώ εκκρεμούν κι άλλες προσφυγές για ασφαλιστικές εισφορές και τον ΕΦΚΑ οι οποίες θεωρούνται ότι δεν συμβαδίζουν μα τα προβλεπόμενα του Συντάγματος.
Συνεπώς είναι βάσιμη η παράφραση της πρωθυπουργικής ρήσης ότι « οι ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είναι κάθε λέξη από την παραβίαση του Συντάγματος». Κι έχει δίκιο η Φώφη Γεννηματά να ζητάει από τον κ. Τσίπρα να εξηγήσει «για ποιο Σύνταγμα μιλάει», όταν οι επιλογές της κυβέρνησης βρίσκονται απέναντι σε ό,τι προοδευτικό προβλέπει».
Γενικά η κυβερνητική ηγεσία δεν έχει κρύψει ότι έχει άλλη άποψη για τη θεσμική δομή της χώρας, από τις συνταγματικές προβλέψεις, απόρροια της ιδεοληψίας της και της βαθιάς επιθυμίας να διατηρηθεί per mare per terra στην εξουσία.
Δεν πτοείται από τις αποφάσεις του αρμοδίου Δικαστηρίου κι ωσάν να επιθυμεί την αυτοεπιβεβαίωση της πολιτικής της ψάχνει αμφισβητούμενους τρόπους να υπερβεί το υπάρχον συνταγματικό πλαίσιο μιλώντας για τη θεσμική διαμόρφωση της νέας Μεταπολίτευσης. Οι επιθέσεις κατά των δικαστών, οι δηλώσεις του κ. Πολάκη πως δεν νοιάζεται και πολύ για τις δικαστικές αποφάσεις αρκούν για να το πιστοποιήσουν.
Ο κ. Τσίπρας είπε επίσης, προ ημερών στην Επιτροπή για την Συνταγματική Αναθεώρηση που έχει συστήσει, ότι «οι πολίτες πρέπει να έχουν λόγο στην υπόθεση της Αναθεώρησης του Συντάγματος γιατί η συμμετοχή τους είναι η πιο άμεση, η πιο καθαρή και η πιο ουσιαστική συζήτηση για την ίδια τη Δημοκρατία και το περιεχόμενό της»!
Αλλη μια απόπειρα θεσμικής παρερμηνείας αφού το ίδιο το Σύνταγμα καθορίζει λεπτομερώς τη διαδικασία αναθεώρησης του. Η εξαγγελία του κ. Τσίπρα δεν είναι τίποτα άλλο παρά « σε δουλειά να βρισκόμαστε».
Όλη η υπόθεση θα είχε αυτόν τον χαρακτήρα αν δεν αφορούσε στην θεσμική ταυτότητα του δημοκρατικού κεκτημένου από το 1974.
Την κυβερνητική κουτοπονηριά είχαν αναδείξει επαρκώς οι Νίκος Αλιβιζάτος, Σταύρος Τσακυράκης και Βαγγέλης Βενιζέλος, στη εκδήλωση του ομίλου e-kyklos τον περασμένο Οκτώβριο.
«Το Σύνταγμα δεν θα δώσει απάντηση πώς θα βγούμε από τα Μνημόνια, ούτε πώς θα κάνουμε ανάπτυξη, ούτε πώς θα είναι το φορολογικό σύστημα, ή πώς θα λειτουργούν οι τράπεζες », είχε πει ο κ. Βενιζέλος ενώ ο Σταύρος Τσακυράκης είχε επισημάνει πώς εξασφαλίστηκε η μακρότερη περίοδος δημοκρατικής λειτουργίας της χώρας και «το μόνο παρατράγουδο που ζήσαμε ήταν το περσινό δημοψήφισμα».
Ο Νίκος Αλιβιζάτος προειδοποίησε να μην αμφισβητηθεί το κεκτημένο της Μεταπολίτευσης. «Αυτά που είναι κεκτημένα για την Δημοκρατία μας, δεν είναι ακόμη κεκτημένα σε αρκετές χώρες της ΕΕ», είχε πει.
Αλλά ακούει ο κ. Τσίπρας;