Εχουν κάτι το συγκινητικό οι φωτογραφίες που απεικονίζουν τον Κάρολο μαζί με την Καμίλα στην πρώτη επίσημη επίσκεψή τους στην Αθήνα. Αν θα μπορούσαμε να βάλουμε μία κοινή λεζάντα σε όλες αυτές τις εικόνες, η ιδανικότερη θα ήταν «ποτέ δεν είναι αργά».
Ο Κάρολος αγαπούσε από παλιά την Καμίλα, η Καμίλα αγαπούσε από παλιά τον Κάρολο. Η μητέρα του όμως, η βασίλισσα της Αγγλίας, δεν την ενέκρινε. Ηθελε για τον γιο της μια πιο νέα και σίγουρα πιο ωραία. Ο Κάρολος ενέδωσε στις επιταγές του Στέμματος και παντρεύτηκε τη Νταϊάνα, χωρίς όμως να βγάλει ποτέ ούτε από την καρδιά του, ούτε από τη ζωή του, εκείνη που πραγματικά αγαπούσε. Η ιστορία αυτή, δημοφιλής σε όλου του είδους τα μελοδράματα, συνήθως δεν έχει happy end. Για τον Κάρολο πάντως είχε, έστω και καθυστερημένα. Αν είναι γραφτό να γίνει, θα γίνει-έτσι δεν λένε;
Η Καμίλα δεν ήταν ποτέ δημοφιλής – ούτε εντός ούτε εκτός Βρετανίας. Στα μάτια της αδυσώπητης κοινής γνώμης ήταν πάντα «η άλλη», «το τρίτο πρόσωπο», αυτή που μπήκε ανάμεσα στον ειδυλλιακό γάμο που είχε ο Κάρολος με την Νταϊάνα και τον δηλητηρίασε.
Ο τραγικός θάνατος της «θλιμμένης πριγκίπισσας» το 1997, άλλωστε, ενέτεινε όλο αυτό το λαϊκό παραμύθι με την καλή και αγνή κοπέλα που τη ζήλευε η κακιά και άσχημη μάγισσα. Γυρίστηκαν τηλεσειρές που σκιαγραφούσαν το πόσο ασφυκτιούσε η Νταϊάνα μέσα σε έναν γάμο που δεν την κάλυπτε, με έναν άντρα που δεν την αγαπούσε. Τα ντοκιμαντέρ υποστήριζαν πάνω-κάτω το ίδιο. Κανείς δεν είχε πάρει ποτέ το μέρος του άνδρα, ο Κάρολος ήταν κατά κοινή ομολογία ο απόλυτος φταίχτης.
Τα χρόνια πέρασαν, ο Γουίλιαμ και ο Χάρι μεγάλωσαν, ερωτεύτηκαν, βρήκαν γυναίκες-συζύγους για να περάσουν με ασφάλεια από το ισχυρό μητρικό πρότυπο στη δική τους οικογένεια. Ο Κάρολος έγινε παππούς. Και αποφάσισε, όπως ακριβώς βλέπουμε σε κάτι αγαπησιάρικες αμερικανικές ταινίες, να ξαναφτιάξει τη ζωή του. Ή, καλύτερα, να τη φτιάξει όπως ακριβώς την ονειρευόταν από παλιά.
Η Καμίλα πάντα έχανε στη σύγκριση με την Νταϊάνα. Εκείνη λιγότερο φωτογενής, η άλλη γλυκιά, μελαγχολική και αέρινη. Σε έναν κόσμο υστερικό με την πολιτική ορθότητα, η πλειονότητα ακόμα λατρεύει να σχολιάζει το «πόσο άσχημη είναι η Καμίλα». Στην Ελλάδα μάλιστα έχει την ατυχία το όνομά της να παραπέμπει αυτόματα σε ένα από τα λιγότερο ντελικάτα πλάσματα του ζωικού βασιλείου. Οσο για το Ηνωμένο, ποτέ δεν τη χώνεψε.
Πότε ακριβώς θα σταματήσουμε να θεωρούμε την επιλογή ερωτικού συντρόφου αντίστοιχη με την ανεύρεση της «Μις Υφήλιος»; Είναι απαραίτητο να είναι μια γυναίκα φωτοσοπαρισμένη και πεντάμορφη για να μιλήσει στην καρδιά ενός άνδρα;
Ακούγεται αστείο, αλλά ίσως ο Κάρολος να κάνει τώρα την προσωπική του επανάσταση, στα 69 του χρόνια. Ο «ριγμένος» πρίγκιπας, που τον ακολουθεί η κοροϊδία ότι δεν θα γίνει ποτέ βασιλιάς, κάνει επιτέλους ταξίδια με την εκλεκτή, τη βασίλισσα της καρδιάς του. Τώρα πια δεν έχει να λογοδοτήσει σε κανέναν. Ούτε καν στην ίδια του τη μητέρα, την αυταρχική Ελισάβετ.
Ακόμα και εκείνο το «Χρόνια πολλά μανούλα», που της είπε εφέτος μπροστά σε χιλιάδες κόσμο σε ένα κατάμεστο Albert Hall με αφορμή τα 92α της γενέθλια, αποδεικνύει μία άλλη στάση του απέναντι στα πράγματα, μία διάθεση να σπάσει το αυστηρό βασιλικό πρωτόκολλο που τον καταδυνάστευε εδώ και χρόνια.
Στις βόλτες που κάνουν αυτές τις μέρες στην Αθήνα ο κύριος και η κυρία Κ, οι αναμνηστικές φωτογραφίες που θα τραβηχτούν, θα μπορούσαν κάλλιστα να αποτελέσουν τα ενθύμια από τον δικό τους μήνα του μέλιτος. Κάπα όπως Κάρολος, Καμίλα και Κάρμα λοιπόν.