Την ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας εγκαινίαζε τα έργα του αγωγού ΤΑΡ και δεχόταν τη γνωστή καζούρα στα social media για ακόμη μία μεταστροφή της στάσης του, ο Γιώργος Καμίνης βίωνε κάτι αντίστοιχο.
Οσοι μένουν ή κινούνται στο κέντρο της Αθήνας θα παρατήρησαν σίγουρα τις παρακάτω αφίσες.
Ηταν παντού, στην Σταδίου, στην Ομόνοια, στο Σύνταγμα, στη Βασιλίσσης Σοφίας, στην Αθηνάς. Και όσο προχωρούσες στον δρόμο, τόσο περισσότερο διαπίστωνες έναν βιασμό, όχι μόνο της αισθητικής – γούστα είναι αυτά – αλλά της κοινής λογικής.
Ολο το project του Fast Forward Festival διοργανώνεται από την Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση και πρόκειται για την ελληνική εκδοχή του poster-project. Το «And for the rest» υλοποιήθηκε για πρώτη φορά στις Βρυξέλλες το 2014 και έναν χρόνο μετά παρουσιάστηκε και στη Βασιλεία, της Ελβετίας. Μόνο που εκεί τα πράγματα ήταν κατάτι διαφορετικά. Εκεί τα μηνύματα τυπώνονταν σε άλλο υλικό και όχι σε χαρτί και δεν ήταν δίπλα σε κεντρικές οδικές αρτηρίες.
Και για την ελληνική εκδοχή του, για το αμφιλεγόμενο αποτέλεσμα και την παραβίαση των νόμων και των κανόνων, ευθύνη φέρει εκ των πραγμάτων ο πρώτος πολίτης της Αθήνας. Ο δήμαρχός της.
Γιατί είναι ο ίδιος ο δήμαρχος που βλέπει να ρυπαίνουν εξόφθαλμα την πόλη του. Η αφισοκόλληση απαγορεύεται, ειδικά σε κολώνες που βρίσκονται δίπλα σε δρόμους και κεντρικές λεωφόρους. Πολύ απλά γιατί –εκτός των άλλων- αποσπούν την προσοχή του οδηγού από τον δρόμο και τα οχήματα. Και ο ίδιος ο Δήμος Αθηναίων δεν επέτρεψε μόνο να συμβεί το παραπάνω, στάθηκε αρωγός μάλιστα. Το να προτείνει Στέγη κάτι είναι δικό της θέμα. Φταίει στον βαθμό που της αναλογεί. Αλλά αυτοί δεν είναι αιρετοί άρχοντες.
Κι αν το παραπάνω ήταν απλώς και μόνο ένα μεμονωμένο περιστατικό θα υπήρχε δικαιολογία. Ενα στιγμιαίο λάθος, όπως θα έλεγε και ο Πασχάλης. Αλλά δεν είναι έτσι.
Ο Γιώργος Καμίνης μπήκε στην καθημερινότητα του περισσότερου κόσμου το 2010, όταν και ανέλαβε δήμαρχος της Αθήνας. Ηταν την ίδια περίοδο που στο twitter ανέβαινε το ένα tweet μετά το άλλο από το illegal signs, την κυβερνητική δράση για την αποξήλωση όλων των παράνομων διαφημιστικών πινακίδων. Ο κ. Καμίνης πρωτοστάτησε στον αντίστοιχο αγώνα και προεκλογικά επιτέθηκε με σφοδρότητα στον Νικήτα Κακλαμάνη για το ζήτημα. Ηταν η περίοδος που αρκετός κόσμος τον στήριξε για αυτή του την στάση. Θυμηθείτε, έκανε το ίδιο και στον Γαβριήλ Σακελλαρίδη, το 2014, στις δημοτικές εκλογές. Και πολύ καλά έκανε, παρανόμησε ο Σακελλαρίδης με την αφισοκόλληση και τώρα παρανομεί και ο Καμίνης.
«Την εποχή του ίντερνετ που μπορείς να επικοινωνήσεις με τους ανθρώπους με χίλιους δυο τρόπους, το να επιδιδόμαστε σε αυτή την αφισοκόλληση μεταφέρουμε τη χώρα πίσω στη δεκαετία του ’70 και του ’80», δήλωνε ο κ. Καμίνης
Το ζήτημα της αφισοκόλλησης δεν είναι μόνο ζήτημα αισθητικής, ούτε μόνο ζήτημα οικολογίας. Είναι ένα αίτημα που αφορά την ανεμπόδιστη χρήση του δημόσιου χώρου, αλλά και την οδική ασφάλεια. Ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας (άρθρο 11, σελ. 48) απαγορεύει ρητά τέτοιου είδους παρεμβάσεις. «Αυτός που επικολλά ή αναρτά έντυπα ή διενεργεί γενικά διαφημιστικές πράξεις και παραβαίνει τις διατάξεις του άρθρου αυτού, καθώς και ο διαφημιζόμενος ή ο διαφημιστής, τιμωρούνται με χρηματική ποινή έως χίλια πεντακόσια (1.500,00) ευρώ και αν γίνει χρήση ανεξίτηλων ουσιών έως δέκα χιλιάδες (10.000,00) ευρώ», αναφέρεται. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε εάν και ποιος θα τιμωρηθεί και πόσο θα πληρώσει.
Και μιας και μιλάμε για χρήματα, θυμηθείτε εδώ τι έλεγε το 2009 ο Κωστής Παπαΐωάννου, σήμερα γενικός γραμματέας Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, του υπουργείου Δικαιοσύνης. Υπαίθρια διαφήμιση: είναι πολλά τα λεφτά…
Οσον αφορά την καμπάνια αυτή καθ’ αυτή είναι εξαιρετικά αποτελεσματική. Ανεξάρτητα από το εάν καλύπτει ή όχι την αισθητική του καθενός προκάλεσε θόρυβο, αρκετός κόσμος έψαχνε να δει τι είναι όλο αυτό. Ποιος το έκανε, γιατί το έκανε και πώς το έκανε. Αλλά όποιο κι αν είναι το νόημα, όσο δυνατό κι αν είναι το μήνυμα που θέλει κανείς να περάσει αυτό δεν αναιρεί το τεράστιο αυτογκόλ και το επικοινωνιακό fail από όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές.