Απόψεις

Μάκης Γιομπαζολιάς: Ο quatorzien του debate

Ο Μάκης ο Γιομπαζολιάς, ένα απομεινάρι της ασπρόμαυρης πασοκικής τηλεόρασης των 80s, που έμοιαζε σαν από μια ανωμαλία στον χωροχρόνο να βρέθηκε 14ος στο στούντιο...
Πάνος Παπαδόπουλος

Τη μία δεν την ενόχλησε που τρεις ώρες δεν πήρε μία απάντηση της προκοπής, αλλά έπαθε λαλά όταν ο Τσίπρας άρχισε τα υπονοούμενα για τους καναλάρχες. Της άλλης, που θα προτιμούσε να μην είχε βρει ποτέ εκείνες τις σημειώσεις παρά να τελειώσει ξαφνικά η τερακότα, τής φαινόταν απολύτως λογικό οι πολιτικοί αρχηγοί να φεύγουν από το πάνελ για τσίσα ή τσιγάρο ενώ επιχειρηματολογούσαν οι άλλοι συνομιλητές τους, αλλά γενικά δεν τη βρήκε με τους ασφυκτικούς κανόνες του debate, τους οποίους ο κατατονικός συντονιστής, ως μετρονόμος με χέρια, πάσχιζε να μην παραβιαστούν.

Οι κανόνες… Που σε κανέναν δεν άρεσαν, αλλά όλοι τους συμφώνησαν και τους υιοθέτησαν. Και που όλους τους βόλεψαν για να βγει το σόου: Οι πολιτικοί να κάνουν την εμφάνισή τους στο πλατύσκαλο του Ραδιομεγάρου, να βγάλουν, να βάλουν και να ξαναβγάλουν τη γραβάτα, να πουν το ποίημά τους σε πανελλαδική εμβέλεια. Ένα ποίημα που για να μη φανεί πως μιλούν μόνοι τους στην τηλεόραση σαν τον Λεβέντη, απήγγειλαν σε δημοσιογράφους, οι οποίοι έλεγαν ότι πιέζουν για απαντήσεις ενώ στην πραγματικότητα ήταν ήδη απείρως κολακευμένοι επειδή είχαν λάβει τη θέση τους στο πάνθεον των ελληνικών debate, αφού προηγουμένως είχαν λουστεί από τα φλας στην είσοδο της ΕΡΤ.

Όλοι φαίνονταν απολύτως ταιριαστοί στο κλινικά αποστειρωμένο περιβάλλον του debate. Από τον Τσίπρα που στη γωνιά του έμοιαζε να μη λείπει σε κανέναν, μέχρι τη Ζαχαρέα που λίγωνε μιλώντας για τους ένστολους που φυλάνε Θερμοπύλες. Όλοι πλην ενός. Ο Μάκης ο Γιομπαζολιάς, ένα απομεινάρι της ασπρόμαυρης πασοκικής τηλεόρασης των 80s, που έμοιαζε σαν από μια ανωμαλία στον χωροχρόνο να βρέθηκε 14ος στο στούντιο.

Παράταιρος σε αυτό το φεστιβάλ μακιγιάζ, απότομος σαν τον Στάτλερ ή τον Γουόλντορφ και εν τέλει κωμικός, ο Μάκης ο Γιομπαζολιάς ήταν αυτός που χάρισε κάποιες παλιομοδίτικες γωνίες σε ένα απελπιστικά στρογγυλεμένο τηλεοπτικο-πολιτικό προϊόν.

Στο Παρίσι τα παλιά τα χρόνια υπήρχαν οι περίφημοι «quatorziens». Από το quatorze (14), ήταν κάποιοι τύποι που προσκαλούνταν σε δείπνα όταν ο αριθμός των καλεσμένων έβγαινε το γρουσούζικο 13. Ηταν οι τύποι που έβγαζαν το γεύμα της ημέρας. Και έσωναν τη βραδιά.