Γνωρίζω πολύ καλά ότι τα γελοία πρόσωπα, τα σούργελα, κερδίζουν όταν ασχολούμαστε μαζί τους. Δεν υπάρχει εξαίρεση στην πολιτική. Τα πολιτικά σούργελα κάνουν ό,τι κάνουν με μοναδικό στόχο τον ντόρο και την εξ αυτού ψηφοθηρία. Πιστεύουν ότι κερδίζουν ψήφους. Και τις περισσότερες φορές δεν έχουν άδικο.
Ετσι, είναι βέβαιο ότι δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθεί κανείς άλλο με το «κατόρθωμα» του βουλευτή Φωκά. Ενός εντελώς ανερμάτιστου τύπου, ο οποίος όχι μόνο σιγοντάριζε ένα αισχρό σύνθημα του πλήθους, αλλά εκ των υστέρων προσπάθησε να το δικαιολογήσει και να βγει κι από πάνω. Αυτό δείχνει πόσο τυχοδιώκτης είναι μέσα στην άκρατη ψηφοθηρία του. Προκειμένου να κερδίζει ψήφους, δεν διστάζει να χαϊδέψει ακόμα και τα πιο ταπεινά ένστικτα μιας μερίδας οπαδών μιας ποδοσφαιρικής ομάδας.
Εντάξει, δεν είναι ο μόνος που έχει συμπεριφερθεί έτσι, αλλά όλα έχουν κάποιο όριο. Για παράδειγμα, ακόμα και ο αναλόγως ψηφοθηρών βουλευτής της ΝΔ Δαβάκης, ο οποίος είχε πει αυτά τα περί γύφτων, υποχρεώθηκε να ζητήσει συγγνώμη. Ακόμα και ο ΑΝΕΛίτης Κατσίκης, ο οποίος είπε για ανταλλαγή των δύο Ελλήνων στρατιωτικών με τους οκτώ Τούρκους, υποχρεώθηκε να ανασκευάσει. Το σωστό είναι ότι και οι δύο το έκαναν μετά από παρέμβαση της ηγεσίας των κομμάτων τους.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, της «πουτάνας Βουλής», ο βουλευτής Φωκάς δεν ανασκεύασε, διότι ο μέγας ηγέτης Βασίλης Λεβέντης δεν έπραξε το αυτονόητο: να του επιβάλει να ζητήσει συγγνώμη, αλλιώς να τον διαγράψει. Αντ’ αυτού ψέλλισε διάφορα ακατάληπτα σε συνεντεύξεις του (εδώ).
Εντάξει, κατανοώ όσους θα πουν «μα, με τον Λεβέντη ασχολείσαι;». Κατανοώ ότι από τον άνθρωπο που ευχόταν «να πάθουν καρκίνο ο Ανδρέας και ο Μητσοτάκης» (εδώ) δεν μπορείς να έχεις καμιά απαίτηση ούτε τώρα που άρχισε να γερνάει. Όμως, ο άνθρωπος αυτός είναι πολιτικός αρχηγός, συμμετέχει σε συσκέψεις στο Προεδρικό Μέγαρο, ενημερώνεται για σοβαρά θέματα. Είναι δυνατόν να γίνει ανεκτό να έχει στις τάξεις του κόμματός του έναν τύπο που θέλει «να καεί η πουτάνα η Βουλή;».
Ξέρω, το ερώτημα είναι αφελές. Αφού υπάρχουν ψηφοφόροι που έκαναν αρχηγό τον Λεβέντη, γιατί ενοχλούμαστε από άλλους λεβέντες; Ο όμοιος τον όμοιο, έτσι δεν λέμε;