Ομολογώ ότι δεν γνώριζα τα adults only hotels, μέχρι που διάβασα ένα οργισμένο ποστ στο facebook που τα κατακεραύνωνε. «Μα είναι δυνατόν ξενοδοχεία να μη δέχονται παιδιά; Άκου να δεις οι ρατσιστές, οι βλάκες, οι αχρείοι!» έλεγε ο φορτισμένος χρήστης (που απ’ ότι κατάλαβα ήταν και ο ίδιος ξενοδόχος), ενώ από κάτω συνωστίζονταν σχόλια που συμφωνούσαν και επαύξαναν: Εξωφρενικό! Ανήκουστο! Απαράδεκτο!
Είναι πολύ εύκολο να πέσεις στην παγίδα μιας συναισθηματικής και μονόπλευρης αντίδρασης σε τέτοια θέματα. Ξεφεύγοντας όμως απ’ αυτή την παγίδα και βλέποντας το θέμα αντικειμενικά, είναι μια κατηγορία ξενοδοχείων που έχει θέση μέσα στον τουριστικό χάρτη. Γιατί όχι δηλαδή; Γιατί να μην υπάρχουν και μέρη που να σου εγγυώνται ότι θα περάσεις μερικές βραδιές χωρίς μικρές υπάρξεις να φωνάζουν και να τρεχοβολάνε τριγύρω; Ένα μέρος που να σου υπόσχεται ότι δεν θα αναγκάζεσαι να ξυπνάς χαράματα μαζί με τα πιτσιρίκια στο διπλανό δωμάτιο και ότι θα μπορείς να χαλαρώνεις στην πισίνα χωρίς να χρειάζεται να κάνεις διαλογισμό, επειδή παιδάκια δίπλα σου λυσσάνε με νεροπίστολα και μπάλες.
Εγώ, που τα τελευταία δύο χρόνια περνάω τη μέρα μου πνιγμένη στα μπιμπερό, στα lego και στις τσιρίδες, ένα τέτοιο σκηνικό το βλέπω σαν όαση. Κάνε ένα γκάλοπ σε γονείς και πιστεύω θα πάρεις πολλές παρόμοιες απαντήσεις. Πρώτοι-πρώτοι εμείς θα θέλαμε, αν είχαμε το χρόνο και βέβαια, τα χρήματα, να περάσουμε λίγο καιρό σ’ ένα μικρόκοσμο ήσυχων, βαρετών και προβλέψιμων μέχρι θανάτου ενηλίκων, χωρίς ν’ ακούμε παιδικό κιχ στα πέριξ.
Όπως διαβάζω, τα συγκεκριμένα ξενοδοχεία είναι όντως πόλος έλξης για νέους γονείς. Τα προτιμούν επίσης άνθρωποι που έχουν ξεμπερδέψει με την ανατροφή των παιδιών τους ή χωρίς οικογενειακές υποχρεώσεις, εργένηδες και νεόνυμφοι. Η μόδα τους ξεκίνησε με πολυτελή θέρετρα στις παρυφές του Κόλπου του Μεξικού και μετά απλώθηκε σε δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς, όπως η Μαγιόρκα, η Μάλτα και τα Κανάρια Νησιά. Σήμερα, είναι ιδιαίτερα διαδεδομένα και το καταλαβαίνεις απ’ το Google. Μια αναζήτηση αποφέρει πάνω από 25 εκατομμύρια αποτελέσματα.
Στην Ελλάδα, η παρουσία των ξενοδοχείων adults only είναι πιο περιορισμένη, τα τελευταία χρόνια ωστόσο γνωρίζει άνθηση, με τους ειδικούς να μιλούν για το νέο big trend της ελληνικής τουριστικής αγοράς. Υπάρχουν περίπου 15 τέτοια ξενοδοχεία, κυρίως σε δημοφιλείς νησιωτικούς προορισμούς μας όπως η Κρήτη, η Μύκονος και η Σαντορίνη, και σύμφωνα με τις στατιστικές, έχουν 95% πληρότητα σχεδόν το μισό χρόνο, από Απρίλη έως Οκτώβρη.
Ο μεγαλύτερος όγκος επισκεπτών είναι βέβαια ξένοι. Οι Έλληνες παραμένουμε στο σύνολό μας πιστοί στις οικογενειακές διακοπές, αν και πιστεύω ότι πλέον το κάνουμε περισσότερο λόγω περιορισμένων επιλογών που μας επιβάλλει η τσέπη, παρά επειδή το απορρίπτουμε σαν ιδέα. Απλώς, το μπάτζετ των διακοπών μας, αν είμαστε τυχεροί και υπάρχει καθόλου μπάτζετ δηλαδή, δεν μπορεί να αντέξει και διακοπές με παιδιά και διακοπές χωρίς.
Φυσικά, δεν μπορεί να μην παίζει ρόλο και το ταμπού μέσα μας. Εκείνο που κάνει την ελληνίδα μάνα να μην μπορεί να ξεκολλήσει απ’ το παιδί της κι εκείνο που μας κάνει να βλέπουμε με μισό μάτι επιχειρήσεις τέτοιου τύπου και οδηγεί μερικούς από εμάς να κατακρίνουμε την ύπαρξή τους. Λες και αυτά τα ξενοδοχεία είναι η μόνη μας επιλογή, λες και αν μια τουριστική επιχείρηση επιλέγει να ρίξει πόρτα στα βλαστάρια μας, δεν θα βρούμε άλλη να κάνουμε μαζί τους διακοπές.
ΥΓ. Τα κουβαδάκια σας και σε άλλο ξενοδοχείο family friendly, παίδες. Ένα σωρό υπάρχουν.