Στην αναγγελία αναφέρεται ως ανοιχτή πολιτική εκδήλωση – συνεστίαση. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται η παρεξήγηση. Παλιά αυτά τα δύο θα συνέβαιναν χωριστά. Το κοινό θα τα είχε διαχωρισμένα στο μυαλό του: άλλο η πολιτική εκδήλωση και άλλο η χοροεσπερίδα συνεστίαση. Το πρώτο υποτίθεται -όσο ακόμα υπήρχαν ελπίδες για παροχές- το αντιμετώπιζαν σοβαρά. Το δεύτερο ήταν διασκέδαση. Μια κοινωνική γιορτή.
Το υβρίδιο αυτών των δύο προφανώς προκύπτει για λόγους ανάγκης. Ο Νίκος Βούτσης υλοποιεί το «άνοιγμα στον κόσμο» που θυμάται κάθε κόμμα εξουσίας όταν στριμώχνεται. Το πρόβλημα είναι ότι μάλλον κανείς δεν ενδιαφέρεται να ακούσει τον Νίκο Βούτση – έστω και δωρεάν. Αν όμως συνοδεύεται από ζωντανή ορχήστρα και πλήρες μενού, σίγουρα μιλάμε για ένα πολύ πιο ελκυστικό πακέτο. Που πληρώνεις και 10 ευρώ για να το απολαύσεις. Συν τα ποτά.
Το μόνο πρόβλημα είναι ότι ο Νίκος Βούτσης παίρνει τον ρόλο εκείνων των τραγουδιστριών που συνήθως ανοίγουν το πρόγραμμα πριν βγει η μεγάλη φίρμα. Εντάξει, μπορεί να μην τραγούδησε ακριβώς (σ.σ.: αν και δεν αποκλείεται κάποιοι από κάτω να μουρμούρισαν κανένα «καλά τραγούδα εσύ…» όσο μιλούσε) αλλά ο ρόλος είναι ίδιος. Και στο κάτω-κάτω πρόκειται για μια τίμια ανταλλαγή. Εκείνος προσφέρει κύρος στην εκδήλωση. Και η εκδήλωση του προσφέρει κοινό.
Στο site του «Πιερίδα Palace» η εικόνα είναι σαφής: «…υπέροχο μοντέρνο design και μοναδικός συνδυασμός λευκό με χρυσό να γεμίζει τον χώρο με πολυτέλεια, ζεστασιά και άνεση». Και προς επίρρωσιν των παραπάνω, μερικές φωτογραφίες. Που θυμίζουν έντονα τα χρόνια της ευημερίας. Και που ανοίγοντας την πόρτα του χωροχρόνου, περνούν στο σήμερα χωρίς να είναι απείραχτες. Καρέκλες με καλύμματα που πίσω δένουν σε φιόγκο. Χρυσοί πολυέλαιοι σε σπειροειδή ανάπτυξη. Ασημένια ποτήρια (σ.σ.: για τους νεόνυμφους;). Τουλάχιστον ο Νίκος Βούτσης θα βρεθεί σε πολύ πιο λουσάτο περιβάλλον από τον Χρήστο Σπίρτζη που αρκέστηκε σε μαγέρικο του Λαυρίου με χασαπόχαρτο για τραπεζομάντιλο.
Τουλάχιστον η αφίσα διαθέτει μοντέρνα αισθητική. Συνήθως οι διευκρινίσεις «θα υπάρχει ζωντανή μουσική» και «τιμή πρόσκλησης 10 ευρώ – πλήρες μενού χωρίς ποτό», γράφονται χειρόγραφα με μαύρο μαρκαδόρο επάνω στο πρόσωπο της Φιλιώς Πυργάκη. Η αλήθεια είναι ότι το κομμάτι της «συνεστίασης» στέκεται στο ύψος του. Και το μόνο που θυμίζει αυτές τις αφίσες των πανηγυριών είναι η ελαφρώς φλου εικόνα του Νίκου Βούτση. Δηλαδή το κομμάτι της πολιτικής.
Το μόνο που δεν διευκρινίζεται είναι αν στο τέλος της πολιτικής εκδήλωσης – συνεστίασης ακολούθησε λαχειοφόρος αγορά. Στην οποία ο Νίκος Βούτσης θα μπορούσε να συνεισφέρει ως δωροθέτης. Με τι; Μα με αυτό που μπορεί. Με μια πρόσληψη στη Βουλή. Ή με ένα επίδομα για έρευνα της Ιστορίας της Αριστερής Νεολαίας.