Πέρασαν πέντε ημέρες από τότε που η Ζωή Κωνσταντοπούλου εκτόξευσε μόλις 21, αλλά πλήρεις δηλητηρίου, λέξεις. Για «πακτωλούς» -λέει- που διαχειρίστηκε ο πρώην εν ΣΥΡΙΖΑ σύντροφός της Νίκος Φίλης ως διευθυντής της κομματικής εφημερίδας του (εδώ το δηλητηριώδες «τουίτ» της).
Πέρασαν πέντε ημέρες, αλλά, περιέργως, δεν είδαμε καμιά συνέχεια. Επεσε βαθιά σιωπή. Ούτε η καταγγέλλουσα ούτε ο καταγγελλόμενος είπαν κάτι περαιτέρω, που να επιβεβαιώνει η μεν ή να διαψεύδει ο δε. Μόνο η εφημερίδα έγραψε 55 λέξεις υπό τον τίτλο «Γνωριζόμαστε» (εδώ). Κάτι σαν οικογενειακή υπόθεση. Γνωρίζονται μεταξύ τους; Χαίρω πολύ. Ιδιωτική τους υπόθεση είναι το θέμα;
Εγώ γνωρίζω -ή μάλλον γνώριζα μέχρι να εξαπολύσει η Ζωή τα βέλη της- ότι η Αυγή είναι μια φτωχή εφημερίδα, που μετά βίας τα έφερνε (φέρνει;) βόλτα. Συχνά χρώσταγε κάποιους μήνες στους εργαζομένους της. Επομένως, «πακτωλοί» δεν υπήρχαν, εκτός αν τους έκρυβαν.
Αυτό γνώριζε η «πιάτσα». Τι παραπάνω γνωρίζει η πρώην πρόεδρος της Βουλής και ζητάει «απολογία» από τον πρώην διευθυντής της εφημερίδας;
Προσπαθώντας να δώσω μια λογική εξήγηση, καταφεύγω σε δύο ερμηνείες:
Η ΠΡΩΤΗ: Δεν γνωρίζει τίποτα και η καταγγελία της εντάσσεται στον πόλεμο μεταξύ συντρόφων, που έχει ξεσπάσει από τότε που χώρισαν τα τσανάκια τους. Οποιος διάβασε όσα είπε για την κ. Κωνσταντοπούλου ο διάδοχός της στην προεδρία της Βουλής (εδώ), αλλά και όσα απάντησε εκείνη (εδώ), κατάλαβε. Ο πόλεμος θα είναι εξοντωτικός, μέχρι τελικής πτώσεως(ποιας πλευράς δεν γνωρίζουμε). Ενα επεισόδιο αυτού του πολέμου είναι η καταγγελία της πρώην προέδρου περί «πακτωλών». Ισως πρόκειται για κάποιου είδους εκδίκηση για τη συμπεριφορά του κ. Φίλη, με την «εισβολή» του στο γραφείο της, τις καυτές ημέρες του περασμένου καλοκαιριού, όπως την περιγράφει η ίδια.
Η κυρία Κωνσταντοπούλου έβγαλε το άχτι της για τον Φίλη και αυτό ήταν; Και οι «πακτωλοί» τι ήταν; Δημόσιο χρήμα, ιδιωτικό χρήμα ή αέρας κοπανιστός; Πώς ο κ. Φίλης ξεπερνάει μια τόσο βαριά καταγγελία με σιωπή; Πέρασαν πέντε ημέρες και ούτε μια λέξη
Η ΔΕΥΤΕΡΗ: Γνωρίζει, πετάει τώρα μια σπόντα και κρατάει τα άλλα για τη συνέχεια, όπως ο πολεμιστής που κρατάει εφεδρείες.
Τα ερωτήματα που ανακύπτουν είναι αμείλικτα. Πρώτα για την καταγγέλλουσα:
Αφού γνώριζε για τους «πακτωλούς» στην Αυγή, γιατί σιωπούσε τόσον καιρό; Περίμενε τη «σύγκρουση» για να μιλήσει; Οσο ήταν όλοι μαζί δεν υπήρχαν «πακτωλοί»; Τότε που η Αυγή και κ. Φίλης κόπτονταν υπέρ της κ. Κωνσταντοπούλου, προφανώς το απολάμβανε. Τότε ήξερε κάτι για τους «πακτωλούς»;
Εστω ότι έμαθε μετά, όταν οι δρόμοι τους χώρισαν. Και έκανε αυτήν την καταγγελία των 21 λέξεων. Αυτό ήταν και τελείωσε; Ολα καλά και ωραία; Εβγαλε το άχτι της για τον Φίλη και αυτό ήταν; Και οι «πακτωλοί» τι ήταν; Δημόσιο χρήμα, ιδιωτικό χρήμα ή αέρας κοπανιστός;
Και τώρα τα ερωτήματα για τον καταγγελλόμενο:
Πώς ο κ. Φίλης ξεπερνάει μια τόσο βαριά καταγγελία με σιωπή; Πέρασαν πέντε ημέρες και ούτε μια λέξη. Του αρκούν οι πέντε αράδες της Αυγής; Κακώς. Το δηλητήριο της πρώην συντρόφου του είναι προσωπικά για εκείνον. Αν θεωρεί ότι το κάνει για λόγους εκδίκησης, ας βγει να το πει. Αλλά ας απαντήσει επί της ουσίας για τους «πακτωλούς». Εδώ η σιωπή δεν είναι χρυσός.
Μπορεί η στάση της πρώην προέδρου (πετάω τη λάσπη και μετά σιωπώ) να είναι απαράδεκτη, αλλά και η σιωπή του υπουργού δεν κλείνει το θέμα. Η λάσπη, αν υπάρχει, δεν αντιμετωπίζεται με σιωπή. Εδώ δεν ταιριάζει καθόλου το «κρείττον σιγάν».
ΥΓ: Μου κάνει φοβερή εντύπωση το γεγονός ότι, παρά τη βαριά καταγγελία, κανένας παράγοντας του δημόσιου βίου δεν τη θεώρησε άξια σχολιασμού. Ούτε κυβερνητικός ούτε αντιπολιτευόμενος. Και κανένας εισαγγελέας δεν διάβασε τίποτα. Απόλυτη αφωνία.