Ο Κώστας Γαβρόγλου εξοργίζει πολλούς με τα όσα πράττει, φύρδην – μίγδην, στο υπουργείο Παιδείας και κυρίως με τα όσα δήθεν καινοφανή λέει για να τα υποστηρίξει , όπως τα περί «ρωμαλέου φοιτητικού κινήματος» που θα αντιμετωπίσει την ανομία και θα ρυθμίσει τα περί ασύλου στα ΑΕΙ.
Παρασυρόμενοι ενδεχομένως από το μειλίχιο ευγενικό ύφος του και τον αέρα ενός εγγράμματου Κωνσταντινοπουλίτη, λόγω της καταγωγής του και των πολύ καλών σπουδών του (Λάνγκαστερ, Ιμπέριαλ, αρχικά , Κέιμπριτζ, Χάρβαρντ, MIT, Βοστώνη, αργότερα), μπορεί να κερδίζει όσους δεν γνωρίζουν την πολιτική του διαδρομή και τις απόψεις του.
Από τα χρόνια που πρωταγωνιστούσε στα πανεπιστημιακά και φοιτητικά δρώμενα της δεκαετίας του ’80, στον χώρο της Ανανεωτικής Αριστεράς διατύπωνε τέτοιου είδους ψευτο-πρωτοπόρες και δήθεν σύγχρονες αριστερές θέσεις, με τον αέρα του διανοούμενου που ερχόταν από περίοπτες σπουδές σε δυτικά πανεπιστήμια. Η επίφαση δημοκρατικότητας και ίντριγκας, όμως, στην οποία διακρίθηκε, κατά την διάσπαση του ΚΚΕ Εσωτερικού το 1987, ακολουθώντας τον αείμνηστο και πάντως συνεπή Γιάννη Μπανιά στο ΚΚΕ Εσωτερικού – Ανανεωτική Αριστερά και έπειτα στην ΑΚΟΑ, μαζί με τους περισσότερους κορυφαίους παράγοντες της κυβέρνησης Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ (Νίκο Βούτση, Πάνο Σκουρλέτη, Νίκο Φίλη, Αριστείδη Μπαλτά κ.α.) ήταν πάντα η ισχυρή πρακτική επίκληση.
Την ίδια στρατηγική ακολουθεί και τώρα, μόνο που η κοινή γνώμη είναι πιο υποψιασμένη. Ψευδόμενος για παράδειγμα δηλώνει ότι: «Σήμερα δεν υπάρχει καμία διάταξη για το άσυλο, που σημαίνει ότι οι διοικήσεις των πανεπιστημίων είχαν από το 2011 την απόλυτη ευθύνη να πάρουν όλα εκείνα τα μέτρα ώστε να μην φτάσουμε στη σημερινή κατάσταση: να καλέσουν την αστυνομία, τον εισαγγελέα, ή οτιδήποτε άλλο όταν διαπιστώνουν τέτοια πράγματα. Γιατί δεν έκαναν τίποτα;».
Κατά πρώτον υπάρχει και ισχύει η διάταξη στο νόμο Διαμαντοπούλου, τον οποίο ο κ. Γαβρόγλου καθοδηγώντας ως συνήθως από το παρασκήνιο και οι συν αυτώ στον ΣΥΡΙΖΑ (Φωτίου, Μπαλτάς, Μυλόπουλος, Πλεγρίνης κ.α.) πολέμησαν λυσσαλέα. Η απάντηση είναι ότι τρομοκράτησαν τις διοικήσεις των πανεπιστημίων αβαντάροντας τους «φοιτητικούς φρουρούς» της Δημοκρατίας στο Πανεπιστήμιο στο να… χτίζουν καθηγητές μέσα στα γραφεία τους, να καταλαμβάνουν την πρυτανεία του ΕΚΠΑ και άλλα συναφή. Αλλά υπήρχε σχέδιο. Έπρεπε να γίνουν όλοι τους υπουργοί της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ.
Επίσης ο κ. Γαβρόγλου ισχυρίζεται: «…Το βασικό πρόβλημα του ελληνικού πανεπιστημίου δεν είναι η ανομία. Για την ανομία παίρνουν “πράσινο φως” από αυτού του είδους τις εμπρηστικές δηλώσεις διαφόρων». Όταν ρωτήθηκε συγκεκριμένα για τα «μαγαζάκια» στα οποία αναφέρθηκε, απάντησε ότι «αυξήθηκαν τα φαινόμενα αυθαιρεσίας με τον νόμο Διαμαντοπούλου του 2011, επειδή διαλύθηκαν όλες οι δομές δημοκρτατικού ελέγχου στα πανεπιστήμια»!
Ωραία αριστερή άποψη! Αλήθεια πως ορίζεται η δημοκρατικότητα και ο δημοκρατικός έλεγχος στα πανεπιστήμια; Μήπως με την άποψη του κ Γαβρόγλου ότι «είναι ήττα της Αριστεράς η συμμετοχή του 80% των πανεπιστημιακών στην ηλεκτρονική ψηφοφορία για την εκλογή πρυτάνεων»; (Αυγή 20-7-2014). Ή με τη «δική» του ιδεοληψία για βίαιη επικράτηση του Κινήματος;
Για να μην ξαφνιαζόμαστε, αυτή ήταν πάντοτε και παραμένει η «αριστερή» λογική του υπουργού Παιδείας. Όπως στον υπαρκτό σοσιαλισμό όλα τα προβλήματα της εργατικής τάξης θα διευθετηθούν στον σοσιαλιστικό παράδεισο του κομμουνισμού, κι όλα γι’ αυτό το σκοπό δικαιολογούνται, έτσι όλα τα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα θα τα λύσουν τα Κινήματα για να επιβάλουν την άποψή τους. Όχι όμως όποια κι όποια αλλά εκείνα που θα καθοδηγούνται από τη «δική μας Αριστερά» και τους «δικούς μας κανόνες δημοκρατικότητας και θα εξυπηρετούν τις «δικές» μας ιδιοτελείς επιδιώξεις.
Ισως ο κ. Γαβρόγλου με τέτοια αντίληψη κατάφερε να παραπλανήσει και τους ιθύνοντες του Ιδρύματος Λάτση όπου παραμένει, όντας υπουργός, στο Διοικητικό Συμβούλιο. Σκεφτείτε τι θα λεγόταν αν στη θέση του ήταν η Αννα Διαμαντοπούλου ή άλλος υπουργός του ΠΑΣΟΚ…