Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β’, που γενικά αρέσκεται να ανακατεύεται με όλα και σε όλα, δήλωσε ότι δεν πίστευε ότι το Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο (ΕΛΑΜ), παράρτημα της Χρυσής Αυγής στη Μεγαλόνησο, θα μπει στη Βουλή, αλλά τώρα που μπήκε «ικανοποιήθηκα», πρόσθεσε. Εξηγώντας γιατί ικανοποιήθηκε, είπε ότι «πρέπει να ακούγονται και άλλες φωνές».
Και γιατί πρέπει, επί του προκειμένου, να ακούγονται και άλλες φωνές, και δη τέτοιες; «Πολλές φορές, χρειάζονται να ακούγονται και οι ακραίοι, ούτως ώστε οι άλλοι να είναι προσεκτικοί, να μην πηγαίνουν κατευθείαν και να αποφασίζουν, επειδή έχουν δύναμη (εννοεί κοινοβουλευτική)», απάντησε ο Μακαριότατος ο οποίος, κατά έγκυρες δημοσιογραφικές πληροφορίες, διατηρεί καλές σχέσεις με τ’ αδερφάκια του Μιχαλολιάκου, το Κασιδιάρη, του Παναγιώταρου και των άλλων.
Πριν από μερικά χρόνια, μάλιστα, είχε κυκλοφορήσει η πληροφορία ότι ο Αρχιεπίσκοπος χρηματοδοτούσε κιόλας το ΕΛΑΜ. Και τον Ιανουάριο του 2011, επί προηγούμενης κυβέρνησης ΑΚΕΛ, απαντώντας σε σχετικές αιχμές του τότε Προέδρου Δημήτρη Χριστόφια, είχε κάνει την ακόλουθη δήλωση: «Δεν νομίζω ο κ. Πρόεδρος να πιστεύει ότι εγώ χρηματοδοτώ το ΕΛΑΜ. Εάν το πιστεύει, που εγώ το αποκλείω, είναι θλιβερό.».
Και γιατί, άραγε, το θεωρεί θλιβερό;
«Διότι εγώ εμπνέομαι από δημοκρατικές αρχές, και αυτό δεν είναι θεωρία, είναι πράξη, γιατί το έχω δηλώσει πολλές φορές και η όλη συμπεριφορά μου το αποδεικνύει. Και γι’ αυτό, δεν είμαι υπέρ αυτών των ανθρώπων (του ΕΛΑΜ εννοούσε, τότε) που δεν εμπνέονται από δημοκρατικές αρχές». Αλλά, (διότι όπως διαβάζω στην κυπριακή εφημερίδα «Πολίτης» υπάρχει και «αλλά»), εκείνο στο οποίο, λέει, «συμφωνούσα μαζί τους, είναι για τους παράνομους που εισέρχονται στη Κύπρο». Και κατέληγε, τότε: «»Δεν νομίζω ότι είναι έγκλημα καθοσιώσεως, να συμφωνώ με αυτά τα παιδιά, ότι αυτοί (οι παράνομοι μετανάστες) πρέπει να φύγουν από την Κύπρο».
Η αγαθότης του Αρχιεπισκόπου, είναι γνωστό επικοινωνιακό του αποκούμπι. Οπως είναι, και στις πολιτικές του ακροβασίες, η τούμπα. Το 2004, στο δημοψήφισμα επί του Σχεδίου Ανάν για την επίλυση του Κυπριακού, ήταν Μητροπολίτης Πάφου, και του είχα πάρει μια συνέντευξη για την «Ελευθεροτυπία». Είχε ταχθεί ανοικτά υπέρ του «όχι», κι όταν πήγα να τον συναντήσω, μου έλεγαν όλοι «πρόσεξέ τον, είναι πανούργος και μπουρλοτιέρης». Δεν πρόλαβα να του κάνω την πρώτη ερώτηση που είχα κατά νου, και έριξε την πρώτη βόμβα. «Οποιος ψηφίσει “Ναι”, ψηφίζει κόλαση». Και λίγες μέρες μετά είχε κάνει τη μνημειώδη δήλωση, εξηγώντας γιατί ο λαός πρέπει να απορρίψει το Σχέδιο, «διότι, σου λέει ο απλός πολίτης μας: πόσο θα τους ταΐζουμε ακόμα τους αχαΐρευτους; Δεν σταματά ποτέ το τούρκικο ραχάτι. Μια ζωή τεμπέληδες ήταν. Θέλουν λύση οι Τουρκοκύπριοι για να απομυζούν την οικονομική ικμάδα των Ελληνοκυπρίων».
Τώρα, ο Αρχιεπίσκοπος στηρίζει, μέχρι στιγμής, τις διαπραγματευτικές προσπάθειες του προέδρου Αναστασιάδη για λύση του Κυπριακού. Όμως, μαθαίνω ότι η πρόσφατη δήλωσή του για το εθνικιστικό ΕΛΑΜ ανησυχεί εκείνους τους Τουρκοκύπριους που επιθυμούν την λύση, όπως τους είχε ανησυχήσει και θυμώσει η παλιά εκείνη κουβέντα στην οποία τους «απ’ εκεί», όπως τους λέει συχνά, τους θεωρούσε αχαΐρευτους.
Ταυτόχρονα, η είσοδος του ΕΛΑΜ στη Βουλή αναπτερώνει το ηθικό των ακραίων στοιχείων στα κατεχόμενα που δεν θέλουν λύση. Όσο το αδερφάκι της Χρυσής Αυγής δεν θέλει ούτε ζωγραφιστούς να βλέπει τους «απ’ εκεί», άλλο τόσο και οι «απ’ εκεί» απορριπτικοί, ο αυτοαποκαλούμενος «πρωθυπουργός» Οζγκιουργιούν και ο Σερντάρ Ντενκτάς, γιος του Ραούφ που μπροστά θα φάνταζε φιλειρηνιστής, δεν θέλουν να βλέπουν τους «απ’ εδώ».