Oι παλιότεροι ίσως θυμούνται, τότε που η Ελλάδα γινόταν «πλήρες μέλος της ΕΟΚ» με πολιτικά κριτήρια – και στην Καραμανλική κοσμοαντίληψη είχε περιληφθεί το ότι η Ευρώπη «θα εγγυάτο τα σύνορα της Ελλάδος». Αργότερα, δεκαετία του ΄90 ήταν, οι ελληνικές κυβερνήσεις πάσχιζαν να πείσουν τον θρυλικό πρόεδρο της Επιτροπής Ζακ Ντελόρ να «ανακηρύξει» τα σύνορα της Ελλάδας -μέχρι και την υφαλοκρηπίδα…- σύνορα της τότε Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Κάτι χλωμό είχε επιτευχθεί, σε απάντησή του ενώπιον του Ευρωκοινοβουλίου.
Τώρα; Τώρα, με πρόσχημα -δική μας η ερμηνεία- το προσφυγικό και με αληθινή αιτία την προϊούσα αποσάθρωση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, επιχειρείται πελώριο βήμα (δυνητικό ακόμη, αλλά πελώριο) με την πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για δημιουργία Ευρωπαϊκής Συνοριοφυλακής-Ακτοφυλακής «σε αντικατάσταση της Frontex». Απότομο βήμα προς την κατεύθυνση της ουσιαστικής Ευρωπαϊκής Ενοποίησης, με σαφείς φεντεραλιστικές διαθέσεις, βήμα εντελώς ανάλογο με το άλμα που σημειώθηκε στην οικονομική/νομισματική σφαίρα υπό την πίεση του ελληνικού (κυρίως) αδιεξόδου του 2010, με το άγαρμπο αρχικά bail-out, με την δημιουργία των μόνιμων μηχανισμών «διάσωσης». Που έφθασαν μέσα σε τρία-τέσσερα χρόνια στην θεσμοποίηση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας/ESM, ή πάλι της Τραπεζικής Ένωσης. Αλλά και δηλητηριωδών παραφυάδων όπως η Τρόικα/Κουαρτέτο ή πάλι το bail-in καταθέσεων.
Όπως προτείνεται, η Ευρωσυνοριοφυλακή και Ακτοφυλακή θα παρεμβαίνει κάθε φορά που κράτος μέλος της ζώνης Σένγκεν θεωρείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι δεν φυλάει επαρκώς τα σύνορά του (τα οποία θεωρούνται σύνορα της Ενωσης), ακόμη και χωρίς το κράτος αυτό να συναινεί!
Σημειώστε ότι η τωρινή εκχώρηση κυριαρχίας με την Ευρωσυνοριοφυλακή-Ακτοφυλακή είναι πολύ πιο βίαιη απ’ εκείνην των Μνημονίων της δημοσιονομικής/νομισματικής σφαίρας. Γιατί το λέμε αυτό; Μα, όπως προτείνεται, η Ευρωσυνοριοφυλακή και Ακτοφυλακή θα παρεμβαίνει κάθε φορά που κράτος μέλος της ζώνης Σένγκεν θεωρείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι δεν φυλάει επαρκώς τα σύνορά του (τα οποία θεωρούνται σύνορα της Ενωσης), ακόμη και χωρίς το κράτος αυτό να συναινεί! Τουλάχιστον, προκειμένου να υπαχθεί μια χώρα στην «διάσωση» ESM απαιτείται κάτι σαν αίτημα του κράτους (όπως της Ελλάδας και του 2010 και του 2012 και του 2015). Γι αυτό λέμε ότι τώρα επιχειρείται βίαιη εκχώρηση κυριαρχίας.
«Ωραία», θα σκεφθεί ο αναγνώστης. «Αυτό είναι καλό ή κακό;» Για τους απέλπιδες φεντεραλιστές, είναι κάτι κοντά στον επίγειο Παράδεισο! Για τους γενικώς ευρω-φιλικούς, είναι κάτι καλό/πολλά υποσχόμενο, αλλά να δούμε αν θα περάσει – και, αν περάσει, σαν πώς θα εφαρμοσθεί. Για τους ευρω-διστακτικούς, είναι δείγμα υπερβολικής «όρεξης» των Βρυξελλών, συν απορία του πώς ακριβώς νοείται η αποτελεσματική φύλαξη των συνόρων: καλύτεροι φράχτες; Λέιζερ; «Απώθηση» πλεούμενων στο Αιγαίο; Για τους Ευρω-φόβους, απλά, είναι ανάθεμα.
Για να μην θεωρηθεί ότι πάω να γλιτώσω την επιλογή: θεωρώ ότι πρόκειται για μιαν ακόμη μισόψητη ευρω-ιδέα «τύπου Γιούνκερ», με αφρό Αβραμόπουλου υπό την καθοδήγηση Τίμμερμανς. Η οποία ιδέα, αν δεν καταβυθιστεί στα εθνικά Κοινοβούλια ή νωρίτερα σε επίπεδο Συμβουλίου Υπουργών, θα προσθέσει αρκετούς κινδύνους στην πράξη. (Ξαναδείτε το Αιγαίο: τουλάχιστον, θα πει ο άλλος, γλυτώσαμε με τις κοινές περιπολίες Τουρκίας-Ελλάδας που ήταν η αρχική έμπνευση Γιούνκερ-Μέρκελ) προτού αποδώσει αμφίβολο αποτέλεσμα. Τυπική Ευρωπαϊκή πατέντα.