Την ώρα που στην ελληνική σφαίρα του twitter γινόταν trend το #πλαστα_πτυχία, στην Ελβετία συνέβαινε κάτι διαφορετικό. Κάτι σχεδόν εξωφρενικό για αρκετούς στην Ελλάδα, κάτι απολύτως φυσιολογικό για τους περισσότερους κατοίκους της Κεντρικής Ευρώπης.
Στην Ελβετία, λοιπόν, στην αρχή και στο τέλος κάθε μαθήματος, οι μαθητές είναι υποχρεωμένοι να χαιρετούν δια χειραψίας τους καθηγητές και τους δασκάλους. Ωστόσο, δύο μαθητές με καταγωγή από τη Συρία (και μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα) αρνήθηκαν να το κάνουν. Οχι σε όλους, αλλά σε δάσκαλο γένους θηλυκού. Είναι κάτι, είπαν, που αντιτίθεται στις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.
Τι έκαναν, λοιπόν, οι Ελβετοί; Αν και η διεύθυνση του σχολείου δεν αντέδρασε με τιμωρητική διάθεση, η τοπική κυβέρνηση του συγκεκριμένου καντονιού αποφάσισε πως οποιοσδήποτε μαθητής έχει το δικαίωμα να αρνηθεί να χαιρετήσει τον δάσκαλο ή τη δασκάλα του. Αλλά μετά θα πρέπει να πληρώσει πρόστιμο 5.000 δολαρίων. Διαβάστε εδώ όλο το story, έχει ψωμί η υπόθεση. Κυρίως γιατί οι Ελβετοί, μετά το περιστατικό, αποφάσισαν να κάνουν φύλλο και φτερό τον φάκελο της οικογένειας των μαθητών. Ο πατέρας τους έχει ελβετική υπηκοότητα εδώ και 15 χρόνια, παρόλα αυτά όλα επανεξετάζονται από την αρχή.
Είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Ενός νομίσματος που κυκλοφορεί στη Δύση, αλλά που με τη μία όψη αγοράζεις ουσιαστικό σεβασμό και αναγνώριση της ανθρώπινης υπόστασής σου και με την άλλη αγοράζεις το σανό που πουλάει η κυβέρνηση
Σωστό. Ετσι δείχνεις σε όλον τον κόσμο πως η ισότητα των δύο φύλων είναι πάνω από θρησκείες, πάνω από ιδεολογήματα. Και το κάνεις εκεί που πρέπει, όταν πρέπει. Στο σχολείο μέσα, στην παιδική ηλικία, στην εφηβεία, όταν πλάθονται συνειδήσεις. Μπορεί να σας φαίνεται υπερβολική η αντίδραση των Ελβετών, αλλά δεν είναι. Η χειραψία αποτελεί βασικό συστατικό της δυτικής κουλτούρας. Γίνεται παντού, από γνωστούς έξω στον δρόμο, από πολιτικούς ηγέτες στο ανώτατο επίπεδο, από μία απλή γνωριμία που μπορεί να επιφέρει μία επαγγελματική συνεργασία μέχρι φλερτ που θα καταλήξει σε κτηνώδες σεξ. Ολα αρχίζουν με μία απλή χειραψία. Είναι βασικό μέρος της κουλτούρας μας, είναι κάτι πολύ περισσότερο από μία τυπική διαδικασία που χωρά σε νόρμες και σε φόρμες. Είναι η έκφραση του ίδιου μας του εαυτού.
Γιατί διαβάζετε όλα τα παραπάνω; Γιατί την ίδια στιγμή, 2.500 χιλιόμετρα μακριά, στην Αθήνα, κάποιοι ετοιμάζονται να νομιμοποιήσουν από το παράθυρο τα πλαστά πιστοποιητικά. Δηλαδή, όχι μόνο δεν εκτίονται πειθαρχικές ποινές για όσους παρανόμησαν, αλλά θα πάρουν και κρατική σφραγίδα για αυτήν τους την παρανομία. Κάποτε έλεγες να πάρεις ένα πτυχίο για να μπεις στο Δημόσιο, τώρα αρκεί να μπεις στο Δημόσιο για να κάνεις ένα παράνομο πτυχίο νόμιμο. Δυτικό κράτος σου λέει μετά.
Στην όχι και τόσο τρυφερή ηλικία της εφηβείας το αίμα σου βράζει. Αμφισβητείς τα πάντα, σπας ταμπού και στερεότυπα· έτσι νομίζεις τουλάχιστον. Οταν, όμως, είσαι ενήλικας και κάνεις κάτι που εξ αρχής γνωρίζεις ότι έχει ακόμη και ποινικές/πειθαρχικές συνέπειες δεν είσαι και τόσο… τρυφερός. Τον άνθρωπο τον πλάθει η ίδια πολιτεία. Του δείχνει εξ αρχής πως δεν υπάρχουν διακρίσεις. Αλλά του δείχνει και πως επιτρέπεται η λαμογιά. Σημεία των καιρών και συμβολικές διαφορές.
Είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Ενός νομίσματος που κυκλοφορεί στη Δύση, αλλά που με τη μία όψη (αυτή της Ελβετίας) αγοράζεις ουσιαστικό σεβασμό και αναγνώριση της ανθρώπινης υπόστασής σου (ισότητα μεταξύ αντρών και γυναικών) και με την άλλη αγοράζεις το σανό που πουλάει η κυβέρνηση.