Ο Αλέξης Τσίπρας στη δεύτερη ορκωμοσία του ως Πρωθυπουργός της χώρας την 21η Σεπτεμβρίου | Nikos Libertas / SOOC
Απόψεις

Δύο χρόνια δεύτερη φορά Αριστερά

Το έχουμε ξεχάσει, αλλά οι εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου 2015 υπήρξαν πρωτίστως ένας πολιτικός τυχοδιωκτισμός καθώς στην πραγματικότητα εξυπηρετούσαν ένα πράγμα μόνο: την ολοκλήρωση του εσωτερικού ξεκαθαρίσματος στον ΣΥΡΙΖΑ. Τα περί ανανέωσης της λαϊκής εντολής είναι κάτι που ουσιαστικά δεν υπήρχε
Αγγελος Κωβαίος

Σαν σήμερα πριν από δύο χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδιζε τις εκλογές για δεύτερη φορά. «Δεύτερη φορά Αριστερά» και δεύτερη κυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ. Με ένα τρίτο μνημόνιο φορτωμένο στις πλάτες των Ελλήνων και 100 δισ. ζημιά για την οικονομία.

Ο Αλέξης Τσίπρας και το κόμμα του περιγράφουν αυτές τις δεύτερες εκλογές του 2015 περίπου σαν διαδικασία κάθαρσης. Και τις επικαλείται σαν το υπέρτατο επιχείρημα όταν του ασκείται κριτική για το τι έχει τάξει σε όλους και δεν έχει τηρήσει. «Τι θέλετε, ο λαός μας ψήφισε τον Σεπτέμβριο του 2015 για να διαχειριστούμε την συμφωνία που είχαμε φέρει έπειτα από σκληρή διαπραγμάτευση…», είναι το σχήμα που επιστρατεύουν στον ΣΥΡΙΖΑ ως απάντηση σε όλα. Στο καταστροφικό πρώτο εξάμηνο της ίδιας χρονιάς, στο εγκληματικό δημοψήφισμα, στο ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ, στις κενές υποσχέσεις, στις κομμένες συντάξεις, στις τράπεζες-κουφάρια, στον ΕΝΦΙΑ που δεν καταργήθηκε, στη φορολογία που πνίγει και τα τελευταία τμήματα της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας, στους ελεύθερους επαγγελματίες που έχουν μετατραπεί σε οικονομικά ζόμπι, στα capital controls που θα αποσύρονταν σε μερικούς μήνες και ακόμη εδώ είναι (και θα είναι για πολύ ακόμη), για την Αριστερά που δεν είναι Αριστερά…

Οι δεύτερες εκείνες εκλογές δεν ήταν για τον κ. Τσίπρα παρά η απόλυτη ένδειξη του πολιτικού του τυχοδιωκτισμού. Ενώ είχε επιτύχει αυτό που κανείς προκάτοχός του δεν φανταζόταν, μία κοινοβουλευτική συναίνεση για την ψήφιση του Μνημονίου (του), προκήρυξε εκλογές με την πρόφαση ότι είχε χάσει την δεδηλωμένη.

Η κίνηση αυτή εξυπηρετούσε στην πραγματικότητα έναν σκοπό: την ολοκλήρωση του εσωτερικού ξεκαθαρίσματος στον ΣΥΡΙΖΑ εκείνη την περίοδο. Η ανανέωση της λαϊκής εντολής ήταν κάτι που θα μπορούσε να έχει ξεπεραστεί αν μιλούσαμε για κάποιον με συναίσθηση ευθύνης.

Ενώ ο Τσίπρας και η παρέα του είχαν κοιμίσει με αριστεροσύνη και εκκεντρικότητες επί μήνες ολόκληρους τον Λαφαζάνη και την δική του παρέα, έπειτα από την στροφή το βράδυ του δημοψηφίσματος, είχε αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. Τους ξεφορτώθηκε με μία κίνηση, έχοντας όμως φορτώσει σε εμάς ένα Μνημόνιο και όσα ακολούθησαν και θα ακολουθήσουν.

«Ο ΣΥΡΙΖΑ για τον οποίο μιλάτε δεν υπάρχει πια», είπε προσφάτως ο κ. Τσίπτρας, συνοψίζοντας ακριβώς αυτήν την διαδικασία.

Για την ιστορία, αξίζει να θυμηθεί κάποιος ότι ήδη από τότε είχε αρχίσει η παραμυθία του κ. Τσίπρα που συνετίστηκε, που έγινε ρεαλιστής και που θα κυβερνήσει με μετριοπάθεια. Δύο χρόνια αργότερα το μόνο που κάνει είναι να διαχειρίζεται το ψεύδος, να επανεφευρίσκει την Ιστορία και να παίζει καθυστέρηση, με όποιο κόστος για την χώρα.