Και όμως η χειρότερη στιγμή του Αλέξη Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη δεν ήταν όταν έβαλε όλον τον εκνευρισμό του («δεν θα με διακόψετε») στον διάλογό του με τους δημοσιογράφους για τις επικείμενες απολύσεις στους τηλεοπτικούς σταθμούς. Αυτό είναι επικοινωνιακό. Ενας Πρωθυπουργός που εκνευρίζεται έχει και άλλες λύσεις: την επόμενη φορά η εθνική μας λογοκρίτρια κυρία Γεροβασίλη, όχι απλώς να μη δώσει το λόγο στους ανεπιθύμητους, αλλά να τους απαγορεύσει και την είσοδο στην αίθουσα.
Η χειρότερη στιγμή του δεν ήταν όταν έβγαλε από μέσα του όλη τη χαιρεκακία γι’ αυτό που θα πάθουν οι εργαζόμενοι («δεν είστε οι μόνοι που απολύθηκαν», άρα μικρό το κακό). Η χειρότερη στιγμή του δεν ήταν η, εκτός λογικής, σύγκριση ανόμοιων περιπτώσεων (του ALTER, της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ, που έκλεισαν εξαιτίας των εργοδοτών τους) με τα σημερινά κανάλια που θα κλείσουν με κυβερνητική απόφαση. Αυτά δείχνουν την ποιότητα του ανθρώπου, που πετάει κατάμουτρα σε υποψήφιους ανέργους «τα έχουν πάθει κι άλλοι αυτά», άρα «καλά να πάθετε». Για ορισμένους δε, που τον υποστήριζαν μέχρι την τελευταία στιγμή, πιστεύοντας οι αφελείς ότι «μια αριστερή κυβέρνηση δεν κάνει απολύσεις ούτε χαίρεται μ’ αυτές», μπορεί και να έλεγε από μέσα του «καλά να πάθετε, κορόιδα».
Η χειρότερη στιγμή του δεν ήταν καν όταν αράδιαζε το ένα ψέμα μετά το άλλο (εδώ), περιγράφοντας μια Ελλάδα-παράδεισο και προκαλώντας τη νοημοσύνη των ακροατών του. Αυτά τα έχουμε ξανακούσει, αν και όχι σε τέτοιο βαθμό.
Η χειρότερη στιγμή του Πρωθυπουργού ήταν η απάντηση που έδωσε για την επικείμενη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για τις τηλεοπτικές άδειες. Την παραθέτουμε ολόκληρη:
«Κάποιοι θεωρούσαν ότι τα ασφαλιστικά μέτρα θα ρίξουν τον νόμο. Κάποιοι τώρα θεωρούν ότι το ΣτΕ, το οποίο στην προσωρινή του απόφαση έχει μιλήσει για δημόσιο συμφέρον. Και τώρα που το δημόσιο συμφέρον έχει αποτυπωθεί και σε νούμερα, θα βγει και θα πει ότι είναι άκυρος ο διαγωνισμός γιατί είναι πολλά τα χρήματα που θα πάρει το ελληνικό Δημόσιο. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Εν πάση περιπτώσει, η τυπική και ουσιαστική απάντηση στο ερώτημά σας είναι ότι η δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη να πάρει τις αποφάσεις και η κυβέρνηση θα την σεβαστεί απολύτως. Αλλά δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Δεν δίνω ούτε μια πιθανότητα. Από εκεί και πέρα αντιλαμβάνεστε ότι βρισκόμαστε ακόμα στο αρχικό στάδιο της διαδικασίας. Δηλαδή έχουν κηρυχθεί οι προσωρινοί υπερθεματιστές. Ελέγχονται τα στοιχεία τους, το πόθεν έσχες τους».
«Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, δεν δίνω ούτε μια πιθανότητα». Αν δεν καταλάβατε, ο δικαστής Τσίπρας έχει ήδη αποφασίσει. Και στέλνει το μήνυμά του προς τους δικαστές του ανώτατου δικαστηρίου πώς (ο ίδιος θέλει) να αποφασίσουν και αυτοί.
Το περίεργο είναι ότι, αυτή τη φορά, δεν εκδηλώθηκε καμιά αντίδραση από τους κόλπους των δικαστών για την ευθεία αυτή παρέμβαση. Η ευαίσθητη Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων, η οποία στηλιτεύει κάθε ανάλογη παρέμβαση (εδώ και εδώ), δεν είδε και δεν άκουσε τίποτα.
Ευτυχώς, όμως, την απόφαση θα βγάλουν ανώτατοι δικαστές οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις έχουν δείξει ότι τιμούν την επιστήμη τους, δεν κουρελιάζουν το Σύνταγμα και αγνοούν τις επιθυμίες της εκτελεστικής εξουσίας. Αυτοί οι δικαστές έχουν ήδη αποφασίσει και μάλιστα πολύ πρόσφατα κατά τέτοιον τρόπο που δεν αφήνει καμιά αμφιβολία ότι ο νόμος Παππά είναι εξόφθαλμα αντισυνταγματικός (εδώ).
Οι ίδιοι, λοιπόν, δικαστές καλούνται τώρα απλώς να επιβεβαιώσουν το αυτονόητο και να ακυρώσουν την κυβερνητική αυθαιρεσία. «Δεν γίνεται αλλιώς», για να χρησιμοποιήσουμε η φράση του κ. Τσίπρα.
Διότι αν γίνει αλλιώς, δηλαδή αν θριαμβεύσει η κυβερνητική αυθαιρεσία, θα έχει επιβληθεί η θέληση του βασιλιά (υπάρχουν δικαστές στο Βερολίνο) και θα έχει αποδειχθεί ότι δεν υπάρχουν δικαστές στην Αθήνα.
ΥΓ: Οσο για το νέο κατόρθωμα του Πολάκη (εδώ), ουδεμία έκπληξη. Ετσι κάνουν οι ψευτόμαγκες. Επί της ουσίας: ο προπαγανδιστικός μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ, που τον τροφοδοτεί, δουλεύει πολύ καλά. Ο γκεμπελισμός στην αποθέωσή του…