Το Σαββατοκύριακο, ως γνωστόν, πραγματοποιείται το ιδρυτικό Συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής. Συνέδριο με την κλασσική έννοια ενός κομματικού συνεδρίου δεν είναι, αφού οι σύνεδροι ορίστηκαν από τα κόμματα και τις κινήσεις που εμπλέκονται. Μοιάζει μάλλον με ιδρυτική Συνδιάσκεψη, αλλά έστω κι έτσι δεν παύει να αποτελεί πολιτικό γεγονός. Ιδιαίτερα όταν αφορά στον ενδιάμεσο χώρο της Κεντροαριστεράς, καθώς ο εκλογικός ορίζοντας αχνοφαίνεται και το τι θα γίνει μετά την κάλπη ήδη αρχίζει να συζητείται δημοσίως.
Ο προσυνεδριακός διάλογος ήταν ενδιαφέρων, έντονος για όσους τον παρακολούθησαν, οι εκατοντάδες εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα συγκέντρωσαν ικανοποιητικό αριθμό ενδιαφερομένων πολιτών. Στο επίκεντρο βρέθηκαν τα κείμενα για το πρόγραμμα, τη διακήρυξη και το καταστατικό τού υπό ίδρυση φορέα ωστόσο δεν έγινε talk of the town. Οι καχυποψίες και επιφυλάξεις σε συνδυασμό με την κατοχύρωση της αυτονομίας και ρόλων από κάθε πλευρά παραμένουν ανασταλτικός παράγοντας. Eτσι οδηγούμαστε σε συνέδριο πολυκομματικού φορέα κι όχι ενιαίου κόμματος.
Eν πάση περιπτώσει οι 5.500 σύνεδροι που θα συγκεντρωθούν στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας καλούνται να λάβουν αποφάσεις στα εξής:
–Πρώτον, για τα χαρακτηριστικά και την πολιτική στρατηγική του νέου κομματικού φορέα. Βασικός στόχος παραμένει η ανάταξη της προοδευτικής παράταξης αλλά πρέπει να είναι σαφής η ταυτότητα της ,που απευθύνεται και πως προσεγγίζει τις προκλήσεις και τη πορεία της χώρας. Οι απαντήσεις έχουν σημείο ως τομής ότι θα είναι αυτόνομος, θα εκφράζει τον ευρύτερο προοδευτικό σοσιαλδημοκρατικό χώρο και επιδιώκει τον οικονομικό και ευρωπαϊκό εκσυγχρονισμό της και τον πολιτικό φιλελευθερισμό. Το ζήτημα των συμμαχιών πάντως παραμένει σημείο τριβής.
–Δεύτερον, ποια είναι η πολιτική του πρόταση. Πώς δηλαδή θα κυβερνηθεί η χώρα την επομένη των εκλογών, με ποιες προτεραιότητες, ποιες μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να γίνουν. Εδώ καταγράφονται δύο διαφορετικές προσεγγίσεις. Η κυρίαρχη σταθερή θέση της Φώφης Γεννηματά και των περισσότερων στη ΔΗΣΥ για Εθνική Συνεννόηση ώστε να βγει οριστικά η χώρα από τη κρίση κι όχι μόνο από τα Μνημόνια και η θέση του, αποστασιοποιημένου από τις διεργασίες, Ευάγγελου Βενιζέλου, για συγκρότηση εθνικού φιλοευρωπαϊκού μετώπου απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ για την αποκατάσταση της δημοκρατικής κανονικότητας.
–Τρίτον, το συνέδριο καλείται να λειτουργήσει ως χωνευτήρι ώσμωσης αφού διαπιστώθηκε ότι τα κόμματα και οι κινήσεις που εμπλέκονται δεν έχουν πετύχει να βρουν κοινούς κώδικες σε αρκετά ζητήματα. Πολιτικά, οργανωτικά, και λειτουργικά. Η επιμονή του Σταύρου Θεοδωράκη να διατηρήσει την πολιτική του αυτοτέλεια υποχρεώνει και το Κίνημα Δημοκρατών και Σοσιαλιστών και τη ΔΗΜΑΡ και πρωτίστως το ΠΑΣΟΚ να διατηρήσουν στη παρούσα φάση ανάλογη στάση. Είναι κοινή η διαπίστωση στελεχών απ όλα τα κόμματα ότι χρειάζεται ακόμη χρόνος και τριβή για την ομογενοποίηση του χώρου κι αυτό ίσως να είναι το δύσκολο πρόβλημα που θα διαχειριστεί η Φώφη Γεννηματά. Η επικεφαλής του Κινήματος Αλλαγής εξισορροπεί την συνύπαρξη όλων των εμπλεκομένων όμως είναι σαφές ότι δεν μπορεί να πάει μακριά αυτή η κατάσταση. Οσο πλησιάζουν οι εκλογές η κοινή γλώσσα και δράση καθίσταται εκ των ων ουκ άνευ.
Συνεπώς το κλίμα του τριήμερου συνεδρίου και οι αποφάσεις που θα ληφθούν είναι σαφές ότι θα προσδιορίσουν τη δυναμική του εγχειρήματος και προδιαγράψουν σε σημαντικό βαθμό την επιτυχία του στην κάλπη των εκλογών και κυρίως την επομένη.