Σε δέκα μέρες ο Κυριάκος Μητσοτάκης κλείνει δύο χρόνια από την απόλυτη ανατροπή που τον έφερε στη θέση του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας. Κέρδισε ως αουτσάιντερ, τώρα το στοίχημα είναι να κερδίσει ως φαβορί. Μπορεί; Μόνο η κάλπη ξέρει.
Η εκλογή του ήταν το πρώτο κακό μαντάτο για τον Αλέξη Τσίπρα την εποχή της πολιτικής ηγεμονίας του. Το ίδιο βράδυ, 10 Ιανουαρίου 2016, όλοι κατάλαβαν ότι υπάρχει αντίπαλο δέος. Ο κ. Μητσοτάκης πέτυχε από την αρχή τη δημοσκοπική ανατροπή και την αντιστροφή του κλίματος ηττοπάθειας που είχε κυριεύσει το κόμμα και τα στελέχη του.
Παρά την έσωθεν υπονόμευση—αλήθεια σε ποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα κορυφαία στελέχη ενός κόμματος εξουσίας λοξοκοιτούν προς τον βασικό του αντίπαλο;— κράτησε το κόμμα ενωμένο. Αυτό έβγαλε προς τα έξω η εικόνα του τελευταίου συνεδρίου και τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές δεν προβλέπεται να αλλάξει κάτι.
Τα έκανε όλα τέλεια ο κ. Μητσοτάκης; Δεν έκανε κανένα λάθος τα δύο αυτά χρόνια; Ασφαλώς και έκανε λάθη. Για παράδειγμα, ορισμένες επιλογές και διατυπώσεις—ενδεχομένως προτάσεις συνεργατών του τις οποίες υιοθέτησε— αλλοίωσαν το μήνυμα που ήθελε να περάσει.
Λάθη σαν κι αυτά κοστίζουν, ιδίως όταν ο αντίπαλος διαθέτει μια ασκημένη μηχανή προπαγάνδας που ανά πάσα στιγμή μπορεί να κάνει το άσπρο μαύρο για να αναστρέψει το κλίμα —ο κόσμος ακόμα θυμάται το πάρτι των συριζαίικων τρολ με τον εξωγήινο.
Μιλώντας όμως ευρύτερα για το πολιτικό κλίμα, οι επιθέσεις, οι παρακρατικές μεθοδεύσεις (που κοσμούν πρωτοσέλιδα την Κυριακή), τα σχόλια και οι ύβρεις των 60 λεπτών του ευρώ δεν φαίνεται να έχουν το αποτέλεσμα που νομίζουν ορισμένοι.
Οι μέθοδοι που απέδωσαν τόσο πολύ τη δεκαετία που διανύουμε δείχνουν ξάφνου να έχουν «παλιώσει». Ισως γι΄ αυτό ακόμη και εκείνοι που χθες επέλαυναν προς την εξουσία χρησιμοποιώντας μεθόδους σαν κι αυτές σήμερα καταδικάζουν τα τρολ και τα fake news.
Κοιτάζοντας προσεκτικά, παρατηρεί κανείς πως όσοι διυλίζουν τον κώνωπα για τον κ. Μητσοτάκη και καταπίνουν την κάμηλο για τον κ. Τσίπρα (προσοχή… στην ουρά), με τον τρόπο που το κάνουν δύσκολα κρύβουν την αγωνία τους για τα μελλούμενα.
Η τακτική της ΝΔ είναι να μην παρασύρεται σε αυτό το παιχνίδι αλλά ο κ. Μητσοτάκης μιλάει χωρίς περιστροφές στις τετ α τετ αντιπαραθέσεις του με τον Πρωθυπουργό. «Το πρόβλημα σας, λοιπόν, κ. Τσίπρα είναι ο αφόρητος κυνισμός σας. Είναι τα ατέλειωτα ψέματά σας. Είναι η μνημειώδης ανικανότητά σας. Είναι τελικά η βαθιά σας ανηθικότητα» δήλωσε προ ημερών στη συζήτηση για τον Προϋπολογισμό στη Βουλή.
Επ’ αυτού απάντηση δεν δόθηκε αλλά ο μηχανισμός του κ. Τσίπρα βρήκε πάλι τον τρόπο να «γυρίσει» το παιχνίδι με την αμφιλεγόμενη φράση του Αϊνστάιν που κάποιος από τους λογογράφους του κ. Μητσοτάκη απέδωσε λανθασμένα στον κορυφαίο επιστήμονα του 20ου αιώνα.
Τα ρητορικό οπλοστάσιο του κ. Τσίπρα είναι πλέον γνωστό. Κοντολογίς τα 40 χρόνια της Μεταπολίτευσης, η Siemens, οι επιθέσεις στη Μαρέβα Μητσοτάκη και η κατηγορία ότι «ο Κυριάκος θα απολύσει δημοσίους υπαλλήλους».
Είτε άμεσα είτε μέσω υπαινιγμών τα σημεία αυτά επανέρχονται στη δημόσια συζήτηση ανεξαρτήτως θέματος. Εχει βρει τρόπο να αποστομώνει τον κ. Τσίπρα ο κ. Μητσοτάκης όταν χρησιμοποιεί ρητορική αυτού του επιπέδου; Προφανώς όχι. Πρέπει να το κάνει; Εδώ χωράει συζήτηση. Σίγουρα δεν μπορεί να μένει με σταυρωμένα χέρια.
Σε κάθε περίπτωση, στον δρόμο για μια πολύ σκληρή όπως όλα δείχνουν εκλογική αντιπαράθεση δεν αποκλείεται να ισχύσει ο άγραφος νόμος της πολιτικής ζωής στην Ελλάδα: η νέμεσις για την κυβέρνηση που διαπράττει την ύβρι να πουλήσει άνεση και να εκπέμψει αλαζονεία από θέση εξουσίας έρχεται πάντα. Ακόμη και μετά από δύο εκλογικές νίκες, όσο κυρίαρχος κι αν εμφανίζεται σε επίπεδο εντυπώσεων ο νυν Πρωθυπουργός.