«Η Εκκλησία δεν μπορεί να συνταυτιστεί με οποιαδήποτε παρέκβαση της δημιουργίας του Θεού και εδώ μιλάμε για την ανατροπή της ανθρώπινης οντολογίας» είπε ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ από την εκπομπή του ΑΝΤ1 «Καλημέρα Ελλάδα» αναφερόμενος στο πολυσυζητημένο νομοσχέδιο για την ταυτότητα φύλου. Δεν περιμέναμε άλλη τοποθέτηση. Είναι συγκεκριμένες οι θέσεις της Εκκλησίας. Το κακό είναι πως ως θέσεις της Εκκλησίας, ακόμα και αν κάποιοι επιμένουν να θεωρούν πως εκφράζουν μόνο την Ιερά Σύνοδο και μερικούς πιστούς, στην πραγματικότητα επηρεάζουν και τις αποφάσεις της Πολιτείας. Επηρεάζουν τις ζωές όλων μας· και δεν αναφέρομαι μόνο στα δύσκολα θέματα του φύλου, της σεξουαλικότητας, των ρόλων κλπ.
Αυτή τη φορά ο γνωστός για τις σκληροπυρηνικές θεωρίες του Πειραιώς δήλωσε πως όποιος βουλευτής ψηφίσει τη διάταξη δεν πρέπει να ξαναπατήσει το πόδι του σε εκκλησία και πρότεινε «πνευματικά μέτρα για όσους νομοθετούν με τόση ασέβεια και με μία ύβρη θα έλεγα. Υπάρχουν πάρα πολλά πνευματικά μέτρα. Αυτοί οι άνθρωποι νομοθετούν εις βάρος της Εκκλησίας». Είπε και άλλα, πολύ σοβαρά: «Ο άνθρωπος που έχει πρωτογενή χαρακτηριστικά ανδρός ή γυναικός δεν μπορεί να τα μεταβάλλει ποτέ, απλώς ένα φτιασίδωμα γίνεται, μία άτεχνη απόπειρα διαφοροποιήσεως που δεν αποτελεί βέβαια τιμή για το πρόσωπο. Η παιδοψυχιατρική εταιρεία αντιδρά και αυτή, γιατί λείπει από τη διαδικασία αυτή η επιστημονική τεκμηρίωση».
Ιδού και η επιστήμη λοιπόν, η οποία χρησιμοποιείται και από τους Αγιους Πατέρες κατά το δοκούν. Αλλοτε αντιτάσσουν σε αυτή τον λόγο του Θεού που είναι υπεράνω όλων, άλλοτε, όποτε τους βολεύει, την επικαλούνται, εξηγώντας την με τους δικούς τους τρόπους, ενίοτε διαστρεβλώνοντας την. Ομως, ακόμα και αν δεχτούμε πως έχουν τις καλύτερες προθέσεις του κόσμου, πόσο επιστημονική μπορεί να είναι μια θεωρία όταν εξετάζεται (και) μέσα από το πρίσμα της Εκκλησίας;
Ακούγοντας τον Πειραιώς να ισχυρίζεται ότι «δεν μπορεί να υπάρξει ανθρώπινο δικαίωμα ερήμην της ανθρώπινης φύσεως» θυμήθηκα ένα πρόσφατο βιβλίο που διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον επειδή ένα «δύσκολο» επιστημονικό θέμα (που άπτεται του νομοσχεδίου που συζητιέται αυτές τις ώρες στη Βουλή) το εξέταζε ένας ιερέας που είναι και γιατρός. Το «Ελξη και πάθος – Μια διεπιστημονική προσέγγιση της ομοφυλοφιλίας» (εκδόσεις Εν πλω) του πρωτοπρεσβύτερου Βασίλειου Θερμού με προβλημάτισε-απογοήτευσε από τον πρόλογο κιόλας όταν ο (ψυχίατρος και δρ. Θεολογίας) συγγραφέας έκανε λόγο για τη «διανοητική περιέργεια για μια κατάσταση που οι ετερόφυλοι αδυνατούμε να κατανοήσουμε», για τη «δικαιολογημένη δυσφορία που ορισμένες δραστηριότητες του (ομοφυλόφιλου) ακτιβισμού μας προκαλούν» και προειδοποιούσε: «Για κάποιους ορισμένα κείμενα θα είναι ανυπόφορα, αλλά αισθάνθηκα την υποχρέωση να είμαι έντιμος».
Ενας επιστήμονας δεν μπορεί να μην είναι έντιμος. Και ένας παπάς δεν μπορεί να μην είναι έντιμος. Ενας επιστήμονας εκτός από εντιμότητα πρέπει να έχει και άρτια επιστημονική κατάρτιση. Ενας παπάς όχι. Δεν είναι επιστήμονας. Δεν είναι αυτός ο ρόλος του. Γι’ αυτό ακριβώς δεν επιτρέπεται να παρεμβαίνει σε θέματα που άπτονται της επιστήμης. Τώρα, τι κάνει ένας παπάς που είναι και επιστήμονας; Σε αυτό θα είχε ενδιαφέρον να μας απαντήσει ο πατήρ Θερμός. Αν όμως, η απάντησή του είναι αυτό το βιβλίο των 710 σελίδων με τις εκατοντάδες επιστημονικές απόψεις και την τεράστια βιβλιογραφία, φοβάμαι πως και το συμπέρασμα είναι δεδομένο: ένας παπάς δεν μπορεί να είναι και επιστήμονας· μπορεί; Γιατί αν τον επιστήμονα τον τρέφει η αμφισβήτηση, ο ιερέας ξεκινάει από ένα δόγμα: ο λόγος του Θεού -τα εκκλησιαστικά κείμενα- δεν αμφισβητείται.
Ως παπάς (και μάλιστα εξαιρετικά αυστηρός) μιλούσε και ο Μητροπολίτης Πειραιώς από τη συχνότητα του ANT1 όταν έλεγε: «Δεν μπορεί ένας άνθρωπος μόνος να αποφασίζει για τόσο κομβικά γεγονότα της ζωής του ερήμην των κοινωνικών συνθηκών. Και να έχει ως συναυτουργό την Πολιτεία. Δεν μπορεί να υπάρξει ανθρώπινο δικαίωμα ερήμην της ανθρώπινης φύσεως. Εμείς ως Εκκλησία αγαπούμε του πάντας, αγκαλιάζουμε τους πάντας, αλλά οφείλουμε να καταδεικνύουμε την αστοχία, αλλιώς δεν θα είμαστε Εκκλησία. Η Εκκλησία δεν αντιδικεί, δεν αντιμάχεται, απλώς λέει πως αυτό αποτελεί μια τραγωδία εις βάρος της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ελευθερίας».
Ελα όμως που αυτό που η Εκκλησία του θεωρεί «μια τραγωδία εις βάρος της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ελευθερίας» η επιστήμη το έχει λύσει εδώ και χρόνια! Και που αν «η Εκκλησία είναι μητέρα και αναμένει τον άνθρωπο πάντοτε για να τον οδηγήσει στη Θεού Κοινωνία δια της μετανοίας» όπως ο ίδιος είπε, η επιστήμη είναι εδώ για τον οδηγήσει στη ζωή δια της γνώσεως!
Είμαστε ελεύθεροι, καθένας από εμάς μπορεί να επιλέξει το δρόμο που θέλει, ή και να φτιάξει τον προσωπικό του δρόμο «παντρεύοντας» επιστήμη και θρησκεία, κάνοντας τους συνδυασμούς που επιθυμεί, που τον βολεύουν, που τον συμφέρουν, που αντέχει, βάζοντας στη ζωή του τους καλύτερους επιστήμονες αλλά και τους καλύτερους πνευματικούς, ακόμα και επιλέγοντας να ζήσει ακολουθώντας μόνο τις επιταγές της Εκκλησίας.
Η Πολιτεία όμως, όσο και αν σέβεται την Εκκλησία (ακόμα και την τιμωρητική εκκλησία του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ), δεν μπορεί να δείχνει άλλο δρόμο πέρα από αυτόν της επιστήμης. Κάθε άλλος δρόμος, ειδικά όταν επιβάλλεται από τους αναρμόδιους, επιβεβαιώνει πως όχι, δεν είμαστε ελεύθεροι!