Όχι αυτό δεν είναι Aριστερά. Σταμάτησε να είναι από τη στιγμή που ο Αλέξης Τσίπρας βγήκε αγκαζέ απο το Μαξίμου με τον Καμμένο, όχι μία αλλά δύο φορές. Πρόεδρο ενός ανοιχτά εθνικιστικού λαϊκίστικου ομοφοβικού αντισημιτικού κόμματος το οποίο τρέφεται από θεωρίες συνωμοσίας και ψέματα.
Κάθε φορά που κάποιο στέλεχος της κυβέρνησης η του ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίστηκε αυτή τη συνεργασία η Aριστερά δεχόταν ακόμα ένα χτύπημα. Πόσα να αντέξει. Προφανώς η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι αντέχει.
Αντέχει όταν κάνουν την εκκλησία συνεταίρο τους στη διαμόρφωση εκπαιδευτικού υλικού με δυνατότητα βέτο μάλιστα.
Αντέχει όταν υπουργοί επιτίθενται στη δικαιοσύνη για τις αποφάσεις της.
Αντέχει οταν η πρώην πρόεδρος της Βουλής, αμφισβητεί την ισχύ των αποφάσεων της Βουλής επειδή έλειπαν οι προφυλακισμένοι βουλευτές της Xρυσής Aυγής.
Αντέχει όταν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ πάνε «εκδρομή» με βουλευτές της Χρυσής Αυγής.
Αντέχει όταν στο όνομα της λέγονται χυδαία ψέματα και στήνονται εθνικιστικά πανηγηράκια.
Αντέχει τον εκβιασμό του Καμένου ότι θα ρίξει την κυβέρνηση αν δεν φύγει ο Νίκος Φίλης, εμπόδιο στο θεάρεστο έργο της.
Αντέχει όταν στο όνομα της υπουργοί τραμπουκίζουν σαν οπαδοί σε γήπεδο.
Αντέχει όταν η κυβέρνηση μπλοκάρει αποφάσεις του ΟΗΕ που επικρίνουν την Κίνα για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, λόγω Cosco, λόγω μπιζνας δηλαδή.
Αντέχει όταν ο πρωθυπουργός μιλάει για θεσμικά «εμποδια», όταν η Αριστερά ζητούσε να λειτουργούν οι θεσμοί ώστε να την προστατεύσουν από το δεξιό παρακράτος. Τώρα οι θεσμοί είναι εμπόδιο και τους απαξιώνουν, αντί να τους εκσυγχρονίσουν θεσμικά.
Αντέχει όταν κυβέρνηση και βουλευτές υπερασπίζονται τη συμφωνία ΕΕ Τουρκίας.
Το «γιατί οι άλλοι καλύτεροι ήταν» είναι ακόμα ένα πράγμα που αντέχει η Αριστερά. Όμως δεν μπορεί το μέτρο σύγκρισης να είναι οι όποιοι προηγούμενοι. Ειδικά όταν ευθύνονται τόσο πολύ για την κατάσταση της χώρας.
Οι θεσμοί είναι η τελευταία γραμμή άμυνας, με όλα τα στραβά τους. Πήρε πολλά χρόνια και πολλές μάχες, και της Αριστεράς, ώστε να σταθεροποιηθούν. Είναι απαράδεκτο η αμφισβήτηση τους να γίνεται εκ των έσω και μάλιστα στο όνομα της Αριστεράς, η οποία τόσο έχει υποφέρει από την απουσία τους.
Δεν θεωρώ ότι μιλώ εκ μέρους της Αριστεράς, της όποιας Αριστεράς, αλλά σίγουρα δεν μπορεί να μιλάνε αυτοί εκ μέρους της ή να την επικαλούνται. Πόσα να αντέξει το παρελθόν για να καλύψει το παρόν;
* Ο Λευτέρης Παπαγιαννάκης είναι αντιδήμαρχος Μεταναστών, Προσφύγων και Δημοτικής Αποκέντρωσης του Δήμου Αθηναίων