Από την αρχή της κρίσης ένα πρόσωπο είχε το μονοπώλιο του μένους εναντίον του στην Ελλάδα: ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Ούτε η Ανγκελα Μέρκελ (στην πορεία την απενοχοποίησε ο Τσίπρας…) ούτε κάν το ΔΝΤ (που έκανε τα περισσότερα λάθη στο ελληνικό πρόγραμμα) έχουν συγκεντρώσει τόσα πυρά.
Εδώ και οκτώ χρόνια ο γερμανός «δαίμονας» έχει χτίσει πολιτικές καριέρες στην Ελλάδα, με πρώτη αυτήν του Αλέξη Τσίπρα. Εχει, επίσης, ευεργετήσει μέσα ενημέρωσης και δημοσιογράφους, που πούλησαν πολύ αντιγερμανισμό στο όνομά του. Κάθε φορά που τα πράγματα έσφιγγαν, οι εγχώριοι διαχειριστές της εξουσίας είχαν έτοιμο τον αποδιοπομπαίο τράγο: ο Σόιμπλε έφταιγε για όλα. Όταν, πάλι, έπεφταν στην ανάγκη του άλλαζαν τροπάρι και τον εγκωμίαζαν (εδώ και εδώ).
Μόλις ο Σόιμπλε επανέρχεται στα δικά του, αρχίζει ο εγχώριος «αντιστασιακός» μιντιακός ορυμαγδός (εδώ και εδώ). Τι είπε αυτή τη φορά ο Γερμανός «δαίμονας»; Τίποτα το καινούργιο, πληκτική επανάληψη όσων έχει ξαναπεί. Ιδού:
Πρώτον, ότι ο κ. Τσίπρας εξελέγη με την υπόσχεση να καταργήσει τα φορολογικά προνόμια των εφοπλιστών, αλλά δεν το έκανε. Μήπως είναι ψέμα; (εδώ). Είναι άλλο θέμα αν ο Σόιμπλε έχει στόχο να πλήξει την ελληνική ναυτιλία, όπως λέει ο πρόεδρός της. Όμως, στις κυβερνήσεις που συντρίβουν μισθωτούς και συνταξιούχους και χαϊδεύουν τις τάξεις που αντέχουν να πληρώσουν παραπάνω, δεν φταίει κανένας Σόιμπλε.
Δεύτερον, ο Σόιμπλε είπε ότι ο κ. Τσίπρας φορτώνει τα βάρη στους αδύναμους. Βεβαίως, ο Σόιμπλε δεν πολυσκοτίζεται για τους αδύναμους στην Ελλάδα, εν προκειμένω υποκρίνεται και κάνει πολιτική, αλλά ψέματα δεν λέει. Οι τελευταίες αποφάσεις της ευαίσθητης κυβέρνησής μας τον… δικαιώνουν (εδώ).
Ο Σόιμπλε είναι από την αρχή της κρίσης, με όλες τις κυβερνήσεις, ο ίδιος. Δεν λέει και ξελέει. Λέει σταθερά τα ίδια. Ποτέ δεν είπε στον Τσίπρα και στον Τσακαλώτο ότι θα ρυθμίσει το ελληνικό χρέος όπως αυτοί προσδοκούσαν. Ελεγε μονότονα «αυτό θα το δούμε μετά τη λήξη του ελληνικού προγράμματος, το 2018». Οι δικοί μας άφησαν (παλιά τους τέχνη…) την αξιολόγηση να φτάσει στις παραμονές των γερμανικών εκλογών, παρά τις προειδοποιήσεις ότι τότε ο Σόιμπλε (και η Μέρκελ, φυσικά) θα κοιτάζουν το δικό τους εκλογικό ακροατήριο. Πού είναι το περίεργο; Οι δικοί μας το ίδιο δεν κάνουν μονίμως;
Παρά την καταλυτική εμπειρία του 2015, ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ δεν έβγαλαν, φαίνεται, αρκετά διδάγματα. Ανέβασαν ψηλά τον πήχη των προσδοκιών (χρέος, ποσοτική χαλάρωση, έξοδο στις αγορές) και κινδυνεύουν να περάσουν από κάτω. Παρά τις προειδοποιήσεις, έσπευσαν σχεδόν να προεξοφλήσουν όλες τις εξελίξεις, ποντάροντας στη «σύγκρουση» του ΔΝΤ με την Γερμανία, στο «μέτωπο του Νότου» και στην καλοσύνη ορισμένων Ευρωπαίων αξιωματούχων (Γιούνκερ, Μοσκοβισί), οι οποίοι, όμως δεν έχουν την απαιτούμενη ισχύ.
Ετσι, τώρα θα υποχρεωθούν να αποδεχθούν οποιαδήποτε ρύθμιση τούς προταθεί και δεν θα μπορούν να την δικαιολογήσουν στο εσωτερικό τους ακροατήριο. Δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά και το ξέρουν. Οι λεονταρισμοί του 2015 χειροτέρεψαν την κατάσταση. Οι συνεχείς καθυστερήσεις της αξιολόγησης, παρά το περυσινό «καήκαμε» του Τσακαλώτου, μέτρα έφεραν (ψηφίστηκαν ήδη), αλλά την ποσοτική χαλάρωση και τη ρύθμιση του χρέους μάλλον δεν θα την δούμε σύντομα. Επομένως, η-κατά τη γνωστή ρήση του Μαρξ- ενδεχόμενη επανάληψη της ιστορίας, είτε σαν τραγωδία είτε σαν φάρσα, δεν θα οδηγήσει παρά σε χειρότερες καταστάσεις.
Κατά τα άλλα, η από καιρού εις καιρόν αναζωπύρωση της «βεντέτας» με τον Σόιμπλε δεν προσφέρει τίποτα. Σε κανέναν. Οι έντυπες και ερτζιανές ριπές κατά του «δικτάτορα της Ευρώπης» είναι άσφαιρες. Η παράσταση δεν κόβει εισιτήρια πια. Το δείχνουν οι κυκλοφορίες των «αντιμνημονιακών» εφημερίδων, που πάνε από το κακό στο χειρότερο. Ο άλλοτε φλογερός αντιγερμανισμός του Τράγκα και ορισμένων σημερινών κακεκτύπων του στα ερτζιανά έχουν εξαντλήσει την επιρροή τους.
Η «βεντέτα» με τον Σόιμπλε δεν προσφέρει τίποτα ούτε στον κ. Τσίπρα και τους συν αυτώ. Ο Σόιμπλε είναι στην αρμοδιότητα των γερμανών ψηφοφόρων, αυτοί θα τον κρατήσουν ή θα τον στείλουν στο σπίτι του τον προσεχή Σεπτέμβριο. Και δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι, αν τον αποκαθηλώσουν, ο αντικαταστάτης του θα είναι καλύτερος για τα δικά μας συμφέροντα.
Γι’ αυτό καλά θα κάνουν ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ να μην «τσιμπάνε» σε όσα λέει ο Σόιμπλε. Να μην ξεχνούν ότι σε αυτή τη φάση απευθύνεται, πρωτίστως, στους ψηφοφόρους του. Το 2014 βοήθησε -από επιλογή ή όχι- τον κ. Τσίπρα να κερδίσει τις εκλογές. Δεν είναι καθόλου έξυπνο ο κ. Τσίπρας να κάνει σήμερα το ίδιο, βοηθώντας τον- «εχθρό» -Σόιμπλε να θριαμβεύσει στις δικές του εκλογές.
Εν κατακλείδι, δεν είναι καθόλου έξυπνο σήμερα να επιβεβαιώσουν αυτό που έχει γράψει ο Νίτσε: «Αυτός που ζει από τη μάχη με έναν εχθρό, έχει προσωπικό συμφέρον να διατηρήσει τον εχθρό του ζωντανό».