Την Τρίτη 7 Μαρτίου ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Κατρούγκαλος συμμετείχε στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στις Βρυξέλλες. Όπως επισημαίνεται στο δελτίο Τύπου του υπουργείου Εξωτερικών, το Συμβούλιο συνεδρίασε «σε μία κρίσιμη στιγμή για το μέλλον της Ευρώπης». Ευτυχώς, ο Γιώργος Κατρούγκαλος ήταν εκεί. Και όταν πήρε το λόγο, η αστική του συγκρότηση, η γαλλική παιδεία και, φυσικά, η δεινότητα του διπλωμάτη, έδωσαν τόνο, χρώμα και περιεχόμενο στις λέξεις.
Ο Γιώργος Κατρούγκαλος ήταν γενναιόδωρος απέναντι στην αλήθεια και ειλικρινής προς το ευρωπαϊκό ακροατήριο. Τους είπε ότι η καθημερινότητα των πολιτών έχει επιδεινωθεί. Δεν τους άφησε, όμως, να απορούν βυθισμένοι στην απόγνωση. Αντιγράφω από το δελτίο Τύπου του υπουργείου Εξωτερικών: «Για να αναστραφεί η κατάσταση αυτή, είπε ο κ. Κατρούγκαλος, πρέπει να επανεξετασθούν οι αποτυχημένες πολιτικές. Εφαρμογή λιτότητας χωρίς ανάπτυξη δημιουργεί αξεπέραστα αδιέξοδα. Υποστηρίζοντας ανάλογες προτάσεις της Γαλλίας και της Πορτογαλίας, τόνισε την ανάγκη ενδυνάμωσης του κοινωνικού κράτους, του οποίου η ανάπτυξη θα πρέπει να βαίνει παράλληλα με την οικονομική ανάπτυξη και να συμβάλλει στον προσδιορισμό της».
Και εγώ τώρα προσπαθώ να φανταστώ τον Τσέχο, τον Γάλλο, τον Βέλγο, εκείνον τον διπλωμάτη που αργότερα γύρισε κατάκοπος στο σπίτι, ξάπλωσε δίπλα στην κοιμισμένη γυναίκα του και, αφήνοντας έναν αναστεναγμό, της είπε ότι όλα θα φτιάξουν με την ενδυνάμωση του κοινωνικού κράτους, η ανάπτυξη του οποίου πρέπει όχι μόνο να είναι παράλληλη, αλλά και να συμβάλλει στον προσδιορισμό της οικονομικής ανάπτυξης.
Αλλά εκεί είναι ξένοι. Αιώνια ετερόφωτοι, δορυφόροι του πνεύματος που γεννά η μήτρα του δυτικού πολιτισμού. Αυτά που μοιράστηκε μαζί τους ο έλληνας υπουργός, τα έχει μεταλάβει πρώτα το ακροατήριο του στην πλατεία Συντάγματος. Και τότε, επί Αγανακτισμένων, τα ίδια έλεγε ο Γιώργος Κατρούγκαλος, μαζί με τους άλλους τρεις Ευαγγελιστές της Ανατροπής, τον Γιάννη Βαρουφάκη, τον Ευκλείδη Τσακαλώτο και τον Δημήτρη Καζάκη. Οταν το ποτάμι της λαϊκής οργής φούσκωνε, ο Γιώργος Κατρούγκαλος ήταν εκεί, πρόθυμος όχι μόνο να βρέξει τα πόδια του, αλλά και να βαφτιστεί. Χωρίς σακάκι, χωρίς ποσέτ, χωρίς καν γραβάτα, δηλαδή περίπου γυμνός, ο άνδρας, εξηγούσε στο ακροατήριο πώς θα τελειώσει η λιτότητα, πώς θα ανακτηθεί το εισόδημα, η αξιοπρέπεια και, κυρίως, ο τρόπος ζωής που μας στέρησαν οι ξένοι. Δεν ήταν δα και δύσκολο. Οι πολιτικοί κατά βάση συμπεριφέρονται όπως οι δικηγόροι: σου υπόσχονται ότι θα σε βγάλουν από τη δύσκολη θέση αρκεί να τους προσλάβεις. Ε, όταν ένας δικηγόρος αποφασίζει να πολιτευτεί οι δύο φύσεις γίνονται μία.
Ο Γιώργος Κατρούγκαλος είναι ένας πετυχημένος άνθρωπος, από όποια πλευρά και αν το δεις. Με σπουδαίες σπουδές, επαγγελματική δεινότητα και πολιτική πειθώ ικανή για να τον στείλει στη Βουλή. Και τι έκανε ο άνδρας όταν η πατρίδα και η ιστορία του ανέθεσαν καθήκον υψηλό και χρέος ακριβό; Τίποτα. Για την ακρίβεια τα έκανε θάλασσα και στη συνέχεια το έσκασε.
Ξέρετε τι συμβαίνει τώρα με τον ΕΦΚΑ. Με τις δυσλειτουργίες και την ταλαιπωρία των ελεύθερων επαγγελματιών. Με την απώλεια των εσόδων. Με το κλείσιμο βιβλίων και επιχειρήσεων σε μία περίοδο που αναζητείται αναπτυξιακός σφυγμός. Με την αδυναμία του συστήματος να λειτουργήσει. Όλα αυτά όχι μόνο αποδίδονται, πολιτικά, στον Γιώργο Κατρούγκαλο, αλλά του ανήκουν κιόλας. Στο λαιμό του είναι, σαν γραβάτα.
Υποτίθεται ότι ανέλαβε να μεταρρυθμίσει το Ασφαλιστικό, να το καταστήσει βιώσιμο και λειτουργικό. Και έφτιαξε ένα δύσμορφο τέρας που σέρνεται ενώ αιμορραγεί. Μία προχειροδουλειά ευτελούς αξίας που διατηρεί ελάχιστη σχέση με τον πραγματικό κόσμο. Και αντί να μείνει στη θέση του στο υπουργείο Εργασίας, να αναλάβει την ευθύνη και να μετρηθεί με το χάος, την κοπάνησε, ο φυγόπονος, για την ασφαλή πολυτέλεια του υπουργείου Εξωτερικών. Αποστερείται, βέβαια, την απολαυστική αίσθηση που του χορηγούσε η τηλεοπτική μεταμόρφωσή του σε «Πολάκη με καλούς τρόπους», αλλά το υπουργείο Εξωτερικών δεν είναι, απλώς, σταθμός στην πορεία ενός πολιτικού. Για πολλούς είναι και προορισμός. Μόνο αν το ζήσεις, λένε, μπορείς να αντιληφθείς πώς σε αποζημιώνει η πατρίδα όταν βάλεις υπό μάλης τέτοιο χαρτοφυλάκιο. Είχε, φυσικά, την κάλυψη του προϊσταμένου του, αλλά όχι το πολιτικό θάρρος να αντιμετωπίσει το τέρας που ίδιος έφτιαξε. Οι μεταρρυθμιστές υποτίθεται ότι δίνουν περιεχόμενο στη ζωή τους από τον σκοπό που υπηρετούν. Όμως η δημόσια ζωή του Γιώργου Κατρούγκαλου είναι αρκετά όμορφη για να επιμολυνθεί από τις ευθύνες μίας οικτρής αποτυχίας. Για αυτό και αποφεύγει να δεχθεί τη μομφή που του αναλογεί. Ποιος άλλωστε θα θυμάται τη συμμετοχή του στο έγκλημα; Η Αχτσιόγλου και ο Πετρόπουλος είναι που δέχονται τη μήνι και τον αφορισμό των πολιτών. Ο Κατρούγκαλος σώζει την Ευρώπη.