Οι πιο νουνεχείς στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν αντιληφθεί πόσο ανόητο και, εντέλει, επικίνδυνο είναι να παίζει η Ελλάδα στο παιχνίδι της έντασης με την Τουρκία και έχουν αρχίσει να αποδοκιμάζουν τους «παλικαρισμούς» του Πάνου Καμμένου, στο πλαίσιο της ανταλλαγής λεκτικών τσαμπουκάδων με υπουργούς της τουρκικής κυβέρνησης.
Δυστυχώς οι νουνεχείς αυτοί είναι λίγοι μέχρι στιγμής (εδώ και εδώ) και δεν είναι από αυτούς που έχουν τη δυνατότητα να βαρέσουν την καμπάνα του κινδύνου. Αλλά έστω κι έτσι, έστω αυτοί οι λίγοι, κάνουν το αυτονόητο. Αυτό που δεν μπορούν ή (και) δεν θέλουν να κάνουν ο Πρωθυπουργός και οι συν αυτώ: να μαζέψουν τον υπουργό Αμυνας από τα τηλεοπτικά παράθυρα, τα οποία με μεγάλη συχνότητα και ευκολία του παραχωρούνται (εδώ), για να παίζει το παιχνίδι των «καουμπόηδων» με τους απέναντι, τους τούρκους προβοκάτορες ή κουφιοκεφαλάκηδες. Αν ο Καμμένος θέλει να μαζέψει ψήφους, να το κάνει ως αρχηγός των ΑΝΕΛ και όχι ως υπουργός. Διότι το παιχνίδι της έντασης βολεύει μόνο την Τουρκία και τα σχέδια του Ερντογάν μέχρι το δημοψήφισμά του.
Αυτό είναι το πρώτο που θα έπρεπε να κάνει ένας σοβαρός Πρωθυπουργός: να μαζέψει τον αμετροεπή υπουργό του από τα κανάλια, όπως σωστά επισήμαναν και από την αντιπολίτευση (εδώ και εδώ). Το δεύτερο θα ήταν να μαζέψει σε μια σύσκεψη όλους τους συναρμόδιους (υπουργούς, στρατιωτικούς, διπλωμάτες, εμπειρογνώμονες) και να εξετάσουν όλα τα ενδεχόμενα, με πρώτο αυτό της προβοκάτσιας, που μπορεί να σχεδιάζουν οι γείτονες, ώστε να μη μείνουμε με τους «παλικαρισμούς» στο χέρι. Και η σύσκεψη αυτή ας γίνει μυστικά, δεν χρειάζεται να γίνονται όλα γνωστά. Ετσι, ούτε ανησυχία θα προκληθεί και θα έχουν αναλυθεί όλα τα σενάρια και, πάνω απ’ όλα, θα υπάρχει η αναγκαία ετοιμότητα.
Αυτά κάνουν οι σοβαρές κυβερνήσεις, όταν βλέπουν ότι ο γείτονας είναι απρόβλεπτος και (μπορεί να γίνει) ανεξέλεγκτος. Και πρώτα απ’ όλα οι Πρωθυπουργοί δεν επιτρέπουν σε κανέναν υπουργό τους να επιδίδεται σε παλικαρισμούς από τα τηλεοπτικά δίκτυα.
Μπορεί ο κ. Καμμένος να παίζει όποιο εσωτερικό παιχνίδι θέλει στο πλαίσιο των «συντροφικών» σχέσεών του με τον κ. Τσίπρα. Ας λέει ό,τι θέλει για τους πολιτικούς αντιπάλους του («στα τέσσερα» και τα παρόμοια). Αλλά στα ευαίσθητα θέματα της εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας ο κ. Τσίπρας υποχρεούται να τον φρενάρει.
Ο κ. Καμμένος πρέπει να αντιληφθεί ότι δεν δικαιούται να παίζει εν ου παικτοίς. Διότι οι συνέπειες μπορεί να είναι τραγικές. Η θέση που κατέχει είναι δημόσιο αξίωμα που απαιτεί αυτοσυγκράτηση. Το παιχνίδι με το τρενάκι του ήταν προεκλογικό.
Το παιχνίδι της έντασης με την Τουρκία στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να βολεύει τους εθνικιστές (εδώ), οι οποίοι κάνουν αβάντα στον Ερντογάν εν όψει του δημοψηφίσματος. Εχει κανένα λόγο η Ελλάδα να παίζει σ’ αυτό το «στημένο» από τους απέναντι παιχνίδι; Επίσης δεν έχει κανένα λόγο να συντηρεί την ένταση εν όψει τουριστικής περιόδου στο Αιγαίο, όπως είπε σωστά και ο αρμόδιος υπουργός Π. Κουρουμπλής.
Κι αυτά είναι τα πιο αθώα. Το άλλο, αν συμβαίνει κάτι άλλο, καλύτερα να μην το συζητάμε. Προσοχή, λοιπόν, στην προβοκάτσια.