Πρακτικά δεν είναι δύσκολο να οργανώσεις ένα «πέσιμο» στη Μονή Πετράκη. Μία μικρή ομάδα μαζεύεται τα ξημερώματα, γεμίζει τα μπουκάλια και επιτίθεται. Δεν υπάρχει κανείς εκεί. Για ποιο λόγο να φυλάσσεται η Μονή Πετράκη; Είναι, βέβαια, δύσκολο να κάνεις επίθεση στην τουρκική πρεσβεία. Θα σε βουτήξουν. Η περιοχή είναι η καλύτερα φυλασσόμενη στη χώρα.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης εγκαλούν την κυβέρνηση μετά την επίθεση αντιεξουσιαστών στη Μονή Πετράκη. Όμως, αλήθεια, μπορεί η Ελληνική Αστυνομία να φυλάξει όλους τους εν δυνάμει στόχους; Ασφαλώς και δεν μπορεί. Θα ήταν, άλλωστε, εξαιρετικά πρωτότυπη η φύλαξη στόχων εκκλησιαστικού ενδιαφέροντος. Δηλαδή τι πρέπει να γίνει τώρα; Να τοποθετηθεί κλούβα των ΜΑΤ έξω από τη Μητρόπολη Αθηνών; Να κινείται ο Ανθιμος με «Ζητάδες»;
Το ενδιαφέρον της υπόθεσης, λοιπόν, δεν βρίσκεται στις επιθέσεις εναντίον «στόχων» στο κέντρο της πρωτεύουσας ή στη Θεσσαλονίκη. Βρίσκεται στην ύπαρξη επιχειρησιακών μονάδων του αντιεξουσιαστικού χώρου που αναλαμβάνουν πλέον πρωτοβουλίες με σαφή προσανατολισμό και ηχηρό επικοινωνιακό αντίκρισμα.
Μη λέμε τα αυτονόητα: όταν οι εκκλησίες γίνονται στόχος και όταν ιδιωτική περιουσία τελεί υπό κατάληψη, δεν έχουμε πλέον ένα πόλεμο των ομάδων με το αστικό κράτος και τους μηχανισμούς του, αλλά επίθεση εις βάρος στοιχειωδών ελευθεριών με βάρβαρη παραβίαση του δικαιώματος στην ιδιοκτησία. Μπορεί αυτές οι συμβάσεις να μη γίνονται αποδεκτές από αυτούς που επιτίθενται, αλλά δεν αποκλείεται το αυτοκίνητο που θα γίνει μπάρμπεκιου να έχει αγοραστεί με πολύχρονες δόσεις από έναν καχεκτικό μισθό. Ναι, λοιπόν, η επιχειρησιακή δράση αυτών των ομάδων είναι παράνομη, αντιδημοκρατική και επονείδιστη –λέξη που πλέον έχουμε ξεχάσει. Όμως, τι πραγματικά θα μπορούσε να γίνει; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης συνηθίζει να παίρνει ένα αυστηρό ύφος και να λέει ότι η Νέα Δημοκρατία «θα αποκαταστήσει την τάξη και θα επαναφέρει το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών». Ωραία, αλλά γιατί δεν το έκανε πριν δύο χρόνια; Και πώς θα το πετύχει όταν έρθει στην κυβέρνηση;
Στην πράξη αυτά τα πράγματα γίνονται με πολύ σκληρούς τρόπους. Με μεθόδους που παραπέμπουν στις επιχειρήσεις της Θάτσερ για την πάταξη του χουλιγκανισμού ή σε πόλεμο μεταξύ οργανωμένου κράτους και συμμοριών. Δεν υπάρχει κυβέρνηση –δεν υπήρξε ποτέ- που θα ρισκάρει να μετατρέψει το κέντρο της Αθήνας σε πάρκινγκ προκειμένου να «αποκαταστήσει την τάξη». Τι να την κάνεις την τάξη όταν διαλυθούν τα πάντα; Αυτό το ξέρουν πολύ καλά στην Αστυνομία που προσέχουν πάντα όταν είναι να κάνουν παρεμβάσεις σε σημεία συγκέντρωσης αυτών των ομάδων. Δοκιμάστε να τηλεφωνήσετε στην Αστυνομία και να πείτε ότι σας ενοχλεί το πάρτι ή η εκδήλωση μίας συλλογικότητας. Ο κόσμος να γκρεμίζεται, δεν πρόκειται να εμφανιστούν εκτός και αν υπάρχουν νεκροί και τραυματίες. Η αντιπολίτευση ισχυρίζεται ότι οι πολιτικοί δεσμοί μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και αντιεξουσιαστών δίνουν θάρρος σε ομάδες που δρουν ανεξέλεγκτα. Αυτό είναι μάλλον λάθος. Οι ομάδες αυτές έχουν εξαγριωθεί με τη διγλωσσία και την «αστική» συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ. Συχνά δε επιδιώκουν να εκθέσουν την κυβέρνηση, αναδεικνύοντας την αμηχανία των στελεχών της. Δείτε, ας πούμε, πόσο κωμική φαντάζει αυτή η υπόθεση με τον βουλευτή Γιώργο Κυρίτση που υποδύεται τον φίλα προσκείμενο στον αντιεξουσιαστικό χώρο.
Τι μένει λοιπόν; Τι πρόκειται να γίνει; Όχι πολλά. O υπουργός Προστασίας του Πολίτη έχει δηλώσει ότι σκοπεύει να συνομιλήσει με αυτές τις ομάδες. Η πρωτοβουλία του χλευάστηκε. Ακούγεται και δείχνει εξωφρενική. Όμως τι είναι λογικό στις μέρες και στη χώρα μας; Όταν με την ανοχή όλων των κυβερνήσεων στην πρωτεύουσα λειτουργεί, εδώ και δεκαετίες, ένα γκέτο εντός του οποίου οι αρμοδιότητες του κράτους διαστέλλονται, τι διαφορετικό μπορεί να κάνει ο υπουργός εκτός από μία ταπεινωτική και σοφά πρακτική διαπραγμάτευση; Καλά κάνει. Και ας του ευχηθούμε κάποια στιγμή να επισκεφθεί επισήμως τα Εξάρχεια.