Η πρώτη νίκη του Ομπάμα, το 2008, επιβεβαίωσε το αμερικανικό όνειρο στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό: ένας μαύρος, γιος μετανάστη, με επίθετο που θυμίζει Οσάμα και μεσαίο όνομα Χουσεϊν. Οι φίλοι του έλεγαν ότι δεν υπήρχε περίπτωση να κερδίσει.
Νίκησε. Οχι μόνο επειδή έφερνε το νέο στην πολιτική ζωή, αλλά επειδή ήταν μία επιλογή που άρεσε ταυτοχρόνως στη Γουόλ Στριτ και στα προάστια των μαύρων στην Ατλάντα. Οκτώ χρόνια μετά, έχουμε έναν δισεκατομμυριούχο απέναντι σε μία πρώην Πρώτη Κυρία και υπουργό Εξωτερικών. Ο Τραμπ εμφανίζεται ως αντισυστημικός και η Χίλαρι εκπροσωπεί αυτό που ο μέσος Αμερικανός θεωρεί κατεστημένο. Για μας εδώ στην Ευρώπη το παιχνίδι έχει κριθεί από τα αποδυτήρια. Ο Ομπάμα είπε ότι οι Δημοκρατικοί είναι χαρούμενοι με την επιλογή των Ρεπουμπλικάνων. Είναι έτσι; Ε, λοιπόν, μάλλον είναι νωρίς.
Στην Ελλάδα η ανάλυση του ποδαριού συχνά προσεγγίζει τις αμερικανικές εκλογές με κριτήρια και δεδομένα της Β’ Αθηνών. Δεν είναι τόσο απλό. Πέρα από τον τεράστιο όγκο του εκλογικού σώματος, υπάρχει ο παράγοντος των δημογραφικών που συχνά είναι αστάθμητος. Ο Τραμπ, ας πούμε, δεν θα ψηφιστεί από τα παιδιά του. Για να ψηφίσεις στις ΗΠΑ πρέπει να εγγράφεσαι στους εκλογικούς καταλόγους σε κάθε εκλογή, δεν είναι όπως εδώ που μπαίνεις σχεδόν αυτομάτως. Ποιες κοινωνικές ομάδες θα κινητοποιηθούν; Μαύροι και ισπανόφωνοι που ψήφιζαν Ομπάμα θα στηρίξουν, έστω με βαριά καρδιά, τη Χίλαρι ή θα μείνουν μακριά; Θα πάρει ο Τραμπ τη ψήφο διαμαρτυρίας του λευκού εργάτη; Θα αποτελέσει μαζική αντισυστημική επιλογή ή θα τρομάξει τους ψηφοφόρους; Θα πάνε οι γυναίκες στη Χίλαρι ή θα αξιολογήσουν αρνητικά τη στάση της στις απιστίες του Μπιλ; Και, ναι, ο Μπιλ θεωρείται ατού, αλλά ψηφίζεις για πρόεδρο, όχι για αυτόν που κοιμάται δίπλα του. Το κυριότερο: τι θα κάνει η Χίλαρι έτσι και η έρευνα του FBI για το σκάνδαλο των e-mail τη στριμώξει στα σχοινιά;
Σας λέω, είναι πολύ νωρίς για να κάνουμε ασφαλή προγνωστικά. Οσο μάλιστα δεν εκδηλώνονται ισχυρές, «διαλυτικές» εκρήξεις στο εσωτερικό των Ρεπουμπλικάνων, τόσο ο Τραμπ θα έχει πολλές μάρκες στο τραπέζι του. Το μόνο βέβαιο είναι ο πλανήτης θα απολαύσει ένα άνευ προηγουμένου ξεκατίνιασμα! Ω, ναι! Δεν θα υπάρχει προηγούμενο στην εκλογική ιστορία των ΗΠΑ. Απλώς υπάρχει φόβος να υπάρξει και επόμενο.
Ο Ομπάμα βγήκε και έδωσε την υποστήριξη του προς τη Χίλαρι προτού καν αυτή εξασφαλίσει και τυπικά το χρίσμα. Κάποιοι γκρίνιαξαν, αλλά δεν μπορούσε να κάνει και αλλιώς αφού καλό θα ήταν για τους Δημοκρατικούς να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα το συντομότερο δυνατό. Ο Τραμπ έκανε άλλο ένα… επικό tweet.
«Ο Ομπάμα μόλις ανακοίνωσε την υποστήριξη του στην ανέντιμη Χίλαρι. Θέλει άλλα τέσσερα χρόνια Ομπάμα, αλλά κανένας άλλος δεν το θέλει»
Η απάντηση από το λογαριασμό της Χίλαρι ήρθε αμέσως: «Διέγραψε τον λογαριασμό σου».
Λογικά στα debate του φθινοπώρου θα πάρουμε φιστίκια, πίτσες και μπύρες. Η επόμενη σεζόν του House of Cards θα πάρει στοιχεία από σαπουνόπερα προκειμένου να είναι πιο κοντά στην πραγματική ζωή. Οι περισσότεροι στην Ευρώπη θα πούμε ότι νίκησε ο φόβος του Ομπάμα και η πολιτική μετατράπηκε σε ριάλιτι, πώς το επίπεδο έπεσε χαμηλά. Δεν είμαι σίγουρος αν αυτό θα είναι απολύτως σωστό. Μπορεί να μην πέφτει το επίπεδο, απλώς να αλλάζει ο τρόπος με τον οποίο εκφράζονται οι δυτικές κοινωνίες. Ισως μάλιστα το σύστημα να έχει τόσες ασφαλιστικές δικλείδες ώστε τελικά να μην έχει και τόσο μεγάλη σημασία ποιος βρίσκεται στο ισχυρότερο γραφείο του κόσμου. Θα ξέρουμε σε μερικές μήνες. Προς το παρόν χαλαρώστε και πάρτε καλή τηλεόραση. Αρχίζει το Euro, έρχονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες και οι αμερικανικές εκλογές θα έρθουν μαζί με το Champions League.